เพลงคร่ำครวญ 5:1-22
5 พระยะโฮวา โปรดระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเราและมองดูความอัปยศของพวกเรา+
2 มรดกของพวกเราถูกยกให้คนแปลกหน้า บ้านของพวกเราถูกยกให้คนต่างชาติ+
3 พวกเรากลายเป็นลูกกำพร้าพ่อ แม่ของพวกเราก็เป็นเหมือนแม่ม่าย+
4 พวกเราต้องซื้อน้ำมาดื่ม+ และต้องซื้อฟืนมาใช้
5 พวกศัตรูไล่ตามมาจนเกือบจะจับพวกเราได้อยู่แล้ว
พวกเราหมดแรงแต่ก็หยุดไม่ได้+
6 พวกเราหวังพึ่งอียิปต์+และอัสซีเรีย+เพื่อจะมีอาหารพอกิน
7 ปู่ย่าตายายของพวกเราที่ทำบาปตายไปหมดแล้ว แต่พวกเราต้องรับโทษแทนพวกเขา
8 คนที่เคยรับใช้พวกเราตอนนี้มาปกครองพวกเรา ไม่มีใครจะช่วยพวกเราให้พ้นจากมือพวกเขาได้
9 พวกเราต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อจะได้อาหารมา+ เพราะมีคนถือดาบอยู่ในที่กันดาร
10 พวกเราตัวร้อนเหมือนเตาไฟเพราะความหิวโหย+
11 พวกเขาย่ำยี*พวกภรรยาในศิโยนและหญิงสาวบริสุทธิ์ในเมืองของยูดาห์+
12 พวกเจ้านายถูกมัดมือแขวนไว้+ และพวกผู้นำไม่ได้รับความนับถือ+
13 คนหนุ่ม ๆ ต้องอุ้มหินโม่แป้ง เด็กผู้ชายก็แบกฟืนหนักจนสะดุดล้ม
14 พวกผู้นำหายไปจากประตูเมือง+ คนหนุ่ม ๆ ก็ไม่เล่นดนตรี+
15 พวกเราไม่มีความสุขอีกต่อไป พวกเราโศกเศร้าแทนที่จะเต้นรำ+
16 มงกุฎหล่นจากหัวพวกเราแล้ว พวกเราแย่แน่เพราะพวกเราทำบาป
17 เพราะอย่างนี้ พวกเราจึงทุกข์ใจ+และตาของพวกเราก็มืดมัว+
18 เพราะภูเขาศิโยนร้างเปล่า+ หมาจิ้งจอกจึงขึ้นไปเดินเพ่นพ่าน
19 พระยะโฮวา พระองค์นั่งบนบัลลังก์ตลอดไป
บัลลังก์ของพระองค์จะคงอยู่ทุกยุคทุกสมัย+
20 พระองค์จะลืมพวกเราตลอดไปหรือ? ทำไมพระองค์ทิ้งพวกเราไปนานขนาดนี้?+
21 ได้โปรดเถอะพระยะโฮวา ขอพาพวกเรากลับไป+ แล้วพวกเราจะรีบกลับไปหาพระองค์
ขอให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม+
22 แต่พระองค์ทิ้งพวกเราแล้วจริง ๆ
พระองค์ยังโกรธพวกเรามาก+
เชิงอรรถ
^ หรือ “ข่มขืน”
