เพลงโซโลมอน 3:1-11
3 “ฉันนอนคิดถึงคนรักทั้งคืนฉันอยากเจอคนที่ฉันรัก+
ฉันอยากพบเขา แต่หาเขาไม่เจอ+
2 ฉันจะลุกขึ้นเดินไปทั่วเมืองไปตามถนนและตามลานสาธารณะฉันจะตามหาคนรักของฉัน
ฉันอยากพบเขา แต่หาเขาไม่เจอ
3 ฉันเจอพวกยามที่เดินตรวจทั่วเมือง+ เลยถามว่า
‘เห็นคนรักของฉันไหม?’
4 พอเดินสวนกับพวกยามไปได้ไม่นานฉันก็พบคนรักของฉัน
ฉันกอดเขาไว้ และจะไม่ปล่อยเขาไปไหนจนกว่าจะพาเขาไปที่บ้านแม่ฉัน+เข้าไปในห้องของคนที่ให้กำเนิดฉัน
5 ผู้หญิงชาวเยรูซาเล็มทั้งหลาย ฉันขอให้พวกเธอสาบานโดยอ้างกวางตัวเมียในทุ่งว่า
จะไม่ปลุกเร้าฉันให้เกิดความรัก แต่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นเอง”+
6 “มีอะไรเหมือนควันพุ่งเป็นลำออกมาจากที่กันดารส่งกลิ่นหอมของมดยอบและกำยานรวมทั้งกลิ่นแป้งหอมของพ่อค้า”+
7 “นั่นเป็นวอ*ของโซโลมอน
ห้อมล้อมด้วยนักรบหกสิบคนเป็นนักรบของอิสราเอล+
8 พวกเขามีดาบเป็นอาวุธและเป็นคนชำนาญศึกทุกคนเหน็บดาบไว้ที่เอวเอาไว้ป้องกันสิ่งน่ากลัวในตอนกลางคืน”
9 “นั่นเป็นวอของกษัตริย์โซโลมอนซึ่งเขาให้สร้างด้วยไม้จากเลบานอน+ไว้ใช้เอง
10 เสาวอทำด้วยเงินพนักพิงและที่วางแขนทำด้วยทอง
ที่นั่งเป็นผ้าขนสัตว์ย้อมสีม่วงภายในวอตกแต่งด้วยความรักโดยผู้หญิงชาวเยรูซาเล็ม”
11 “ผู้หญิงชาวศิโยนทั้งหลาย ออกไปเถอะไปดูกษัตริย์โซโลมอนซึ่งสวมมงกุฎที่แม่+ทำให้ในวันที่เขาแต่งงานในวันที่เขามีความสุข”
เชิงอรรถ
^ คือ คานหามที่มีหลังคาสำหรับเจ้านาย
