เยเรมีย์ 14:1-22
14 พระยะโฮวาพูดกับเยเรมีย์เรื่องความแห้งแล้งว่า+
2 ยูดาห์โศกเศร้า+ และประตูเมืองของยูดาห์พังแล้ว
เหมือนคนทุกข์ใจที่ทรุดตัวลงกับพื้นมีเสียงร้องออกมาจากกรุงเยรูซาเล็ม
3 พวกเจ้านายสั่งให้คนรับใช้ไปตักน้ำ
คนรับใช้ก็ไปที่บ่อเก็บน้ำ*แต่ไม่เจอน้ำเลย
พวกเขาถือไหเปล่ากลับมา
พวกเขาอายและผิดหวังและเอาผ้าคลุมหัวไว้
4 เพราะพื้นดินแตกระแหงฝนไม่ตกในแผ่นดินเลย+ชาวไร่ชาวนาจึงคลุมหัวด้วยความเศร้า
5 แม้แต่กวางตัวเมียในทุ่งก็ยังทิ้งลูกอ่อนเพราะไม่มีหญ้าให้กิน
6 ลาป่ายืนอยู่บนภูเขาหัวโล้น
พวกมันหอบเหมือนหมาในพวกมันตามัวเพราะไม่มีพืชผัก+
7 แม้ความผิดของพวกเราจะมัดตัวพวกเราเองแต่ขอพระยะโฮวาทำอะไรสักอย่างเพื่อเห็นแก่ชื่อของพระองค์+
เพราะพวกเราไม่ซื่อสัตย์หลายครั้งหลายหน+และพวกเราทำผิดต่อพระองค์
8 พระองค์ผู้เป็นความหวังของอิสราเอลและผู้ช่วยให้รอด+ในเวลาลำบากทำไมพระองค์กลายเป็นเหมือนคนแปลกหน้าในแผ่นดินนี้และเป็นเหมือนคนเดินทางที่มาแวะค้างคืนเท่านั้น?
9 ทำไมพระองค์เป็นเหมือนคนที่ทำอะไรไม่ถูกและเป็นเหมือนคนมีกำลังมากที่ช่วยใครไม่ได้?
พระยะโฮวา พระองค์อยู่กับพวกเรา+และพวกเราก็ถูกเรียกตามชื่อของพระองค์+
ขออย่าทิ้งพวกเราเลย
10 พระยะโฮวาพูดถึงชนชาตินี้ว่า “พวกเขาชอบเถลไถล+ ไม่รู้จักยั้งเท้าของตัวเอง+ พระยะโฮวาจึงไม่พอใจพวกเขา+ ตอนนี้พระองค์จะคิดถึงความผิดของพวกเขาและจะคิดบัญชีพวกเขา”+
11 พระยะโฮวาบอกว่า “อย่าอธิษฐานขอสิ่งดี ๆ ให้ชนชาตินี้+
12 เมื่อพวกเขาถือศีลอดอาหาร เราจะไม่ฟังคำขอของพวกเขา+ เมื่อพวกเขาถวายเครื่องบูชาเผาและเครื่องบูชาที่ทำจากเมล็ดข้าว เราจะไม่พอใจเครื่องบูชาพวกนั้น+ เราจะทำลายพวกเขาด้วยดาบ ความอดอยาก และโรคระบาด”+
13 ผมจึงพูดว่า “แย่แล้ว พระยะโฮวาพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด! พวกผู้พยากรณ์บอกพวกเขาว่า ‘พวกคุณจะไม่ตายด้วยดาบหรอก และจะไม่ต้องอดอยากด้วย แต่พระเจ้าจะให้พวกคุณมีความสงบสุขในแผ่นดินนี้’”+
14 พระยะโฮวาจึงพูดกับผมว่า “ผู้พยากรณ์พวกนั้นพยากรณ์เรื่องโกหกโดยอ้างชื่อเรา+ เราไม่ได้ใช้พวกเขาไปและไม่ได้สั่งหรือพูดอะไรกับพวกเขาเลย+ คำพยากรณ์ที่พวกเขาบอกเจ้านั้นเป็นนิมิตหลอก ๆ และเป็นคำทำนายที่ไม่มีประโยชน์ พวกเขาพยากรณ์เรื่องหลอกลวงที่อยู่ในใจพวกเขา+
15 ดังนั้น พระยะโฮวาพูดถึงพวกผู้พยากรณ์ที่พระองค์ไม่ได้ใช้ไปแต่ได้พยากรณ์โดยอ้างชื่อของพระองค์และบอกว่าจะไม่มีการฆ่าฟันหรือความอดอยากในแผ่นดินนี้ว่า ‘พวกเขาจะตายเพราะดาบและความอดอยาก+
16 และคนที่พวกเขาพยากรณ์ให้ฟังจะกลายเป็นศพที่ถูกโยนทิ้งตามถนนในกรุงเยรูซาเล็มเพราะความอดอยากและคมดาบ จะไม่มีใครฝังพวกเขา+ หรือภรรยา ลูกชาย และลูกสาวของพวกเขาเลย เพราะเราจะทำให้พวกเขาเจอหายนะอย่างที่สมควรได้รับ’+
17 “เจ้าต้องบอกพวกเขาว่า‘ผมจะร้องไห้ไม่หยุดทั้งวันทั้งคืน+เพราะเพื่อนร่วมชาติของผมถูกตีจนย่อยยับ+พวกเขาบาดเจ็บสาหัส
18 ถ้าผมออกไปดูนอกเมืองก็เห็นคนถูกฆ่าด้วยดาบ+
ถ้าผมเข้าไปในเมืองก็เห็นคนป่วยเพราะอดอยาก+
ผู้พยากรณ์กับปุโรหิตเดินทางไปทั่วแผ่นดินที่พวกเขาไม่รู้จัก’”+
19 พระองค์ตัดขาดยูดาห์แล้วหรือ? พระองค์เกลียดศิโยนแล้วหรือ?+
ทำไมพระองค์ตีพวกเราจนหมดทางรักษา?+
พวกเราหวังว่าจะมีความสงบสุข แต่ไม่มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นเลยหวังว่าจะมีเวลารักษา แต่กลับมีความกลัว+
20 พระยะโฮวา พวกเรายอมรับว่าทำชั่วและยอมรับว่าปู่ย่าตายายของพวกเราทำผิดพวกเราทำบาปต่อพระองค์+
21 เพื่อเห็นแก่ชื่อของพระองค์ ขออย่าทิ้งพวกเราเลย+อย่ารังเกียจบัลลังก์ที่งดงามของพระองค์
ขอนึกถึงสัญญาที่พระองค์ทำไว้กับพวกเรา และอย่ายกเลิกสัญญานั้นเลย+
22 ไม่มีรูปเคารพไร้ค่าของชาติไหนจะทำให้ฝนตกได้ท้องฟ้าก็ทำให้ฝนตกลงมาเองไม่ได้
พระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเรา พระองค์เป็นผู้เดียวที่ทำอย่างนั้นได้+
และพวกเรารอคอยพระองค์เพราะพระองค์ผู้เดียวเคยทำสิ่งเหล่านั้นมาแล้ว
เชิงอรรถ
^ หรือ “ร่องน้ำ”
