เยเรมีย์ 3:1-25
3 ผู้คนพูดกันว่า “ถ้าผู้ชายคนหนึ่งหย่าภรรยาและเธอไปเป็นภรรยาของผู้ชายอีกคนหนึ่งแล้ว เขาควรจะกลับไปอยู่กับเธออีกหรือ?”
แผ่นดินนี้แปดเปื้อนมากอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?+
พระยะโฮวาพูดว่า “เจ้าไปขายตัวให้ใครต่อใครตั้งมากมาย+แล้วเจ้าควรจะกลับมาหาเราอีกหรือ?
2 เงยหน้ามองดูภูเขาหัวโล้นพวกนั้นสิ
มีที่ไหนบ้างที่เจ้าไม่เคยเอาผู้ชายไปนอนด้วย?
เจ้านั่งรอพวกเขาตามริมถนนเหมือนชนเผ่าเร่ร่อน*ในที่กันดาร
เจ้าทำให้แผ่นดินแปดเปื้อนด้วยการขายตัวและความชั่วของเจ้า+
3 เพราะอย่างนี้จึงไม่มีฝนตก+และไม่มีฝนในฤดูใบไม้ผลิ
เจ้าทำตัวหน้าด้านเหมือนภรรยาที่ขายตัวให้ชายอื่นเจ้าไม่รู้จักอายเลย+
4 แต่ตอนนี้เจ้ามาเรียกเราว่า‘พระองค์ผู้เป็นพ่อของฉัน พระองค์กับฉันสนิทกันตั้งแต่ฉันเป็นสาว+
5 พระองค์จะโกรธและเคียดแค้นตลอดไปหรือ?’เจ้าพูดกับเราอย่างนี้
แต่เจ้าก็ยังทำชั่วช้าสารพัดเท่าที่จะทำได้”+
6 ในสมัยที่โยสิยาห์เป็นกษัตริย์+ พระยะโฮวาพูดกับผมว่า “‘เจ้าเห็นไหมว่าอิสราเอลที่ไม่ซื่อสัตย์ทำอะไรบ้าง? เธอขึ้นไปบนภูเขาสูงทุกลูกและไปขายตัวอยู่ใต้ต้นไม้เขียวสดทุกต้น+
7 แม้เธอจะทำชั่วขนาดนั้น เราก็ยังบอกให้เธอกลับมาหาเราอยู่เรื่อย ๆ+ แต่เธอไม่ยอมกลับมา และยูดาห์ก็มองดูพี่สาวที่ไม่ซื่อสัตย์ของเธอ+
8 เมื่อเราเห็นอย่างนั้น เราจึงทำหนังสือหย่าให้อิสราเอลที่ไม่ซื่อสัตย์และไล่เธอไป+เพราะเธอเล่นชู้+ แต่ยูดาห์น้องสาวที่ไม่ซื่อสัตย์ของเธอก็ไม่กลัว และไปขายตัวเหมือนกัน+
9 เธอ*คิดว่าที่ไปขายตัวนั้นเป็นเรื่องเล็กน้อย เธอทำให้แผ่นดินแปดเปื้อนและเล่นชู้กับก้อนหินและต้นไม้+
10 ถึงจะเป็นอย่างนั้น ยูดาห์น้องสาวที่ไม่ซื่อสัตย์ของเธอก็ยังไม่กลับมาหาเราสุดหัวใจ แค่แกล้งทำเป็นกลับมาเท่านั้น’ พระยะโฮวาบอกไว้อย่างนี้”
11 แล้วพระยะโฮวาพูดกับผมว่า “อิสราเอลที่ไม่ซื่อสัตย์ก็ยังดีกว่ายูดาห์ที่ทรยศ+
12 เจ้าต้องไปประกาศทางเหนือว่า+
“‘พระยะโฮวาบอกว่า “อิสราเอลที่ทิ้งเรา กลับมาเถอะ”+ พระยะโฮวาบอกว่า “เราจะไม่มองเจ้าด้วยความโกรธ+ เพราะเราภักดีต่อเจ้า” “เราจะไม่โกรธเจ้าตลอดไป
13 ขอให้เจ้ายอมรับความผิดของตัวเองเถอะ เพราะเจ้ากบฏต่อพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า เจ้าเที่ยวไปนอนกับคนแปลกหน้า*ใต้ต้นไม้เขียวสดทุกต้น แต่กลับไม่ยอมฟังเรา” พระยะโฮวาบอกไว้อย่างนี้’”
14 พระยะโฮวาบอกว่า “พวกลูกชายที่ทิ้งเรา กลับมาเถอะ เพราะเราคือเจ้านายตัวจริงของพวกเจ้า* และเราจะพาพวกเจ้าคนหนึ่งออกมาจากทุกเมือง และพาสองคนออกมาจากทุกตระกูล แล้วเราจะพาพวกเจ้าไปยังศิโยน+
15 เราจะตั้งคนเลี้ยงแกะที่ทำตามใจเรา+ พวกเขาจะเลี้ยงดูพวกเจ้าด้วยความรู้และความเข้าใจ”
16 พระยะโฮวาบอกว่า “ในสมัยนั้นพวกเจ้าจะเพิ่มจำนวนขึ้นในแผ่นดินจนมีมากมาย+ จะไม่มีใครพูดถึงหีบสัญญาของพระยะโฮวาอีก และจะไม่นึกถึง จดจำ หรือคิดถึงหีบนั้น และจะไม่มีการสร้างหีบนั้นขึ้นมาอีกเลย
17 ตอนนั้นพวกเขาจะเรียกกรุงเยรูซาเล็มว่าบัลลังก์ของพระยะโฮวา+ ทุกชาติจะถูกรวบรวมมายังกรุงเยรูซาเล็มเพื่อยกย่องชื่อของพระยะโฮวา+ และพวกเขาจะไม่ดื้อดึงทำตามใจชั่วของตัวเองอีกเลย”
18 “ในสมัยนั้น ชาวยูดาห์กับชาวอิสราเอลจะเดินไปด้วยกัน+ พวกเขาจะออกมาจากแผ่นดินทางเหนือด้วยกัน และจะเข้าไปในแผ่นดินที่เรายกเป็นมรดกแก่ปู่ย่าตายายของพวกเจ้า+
19 แล้วเราก็คิดว่า ‘เราได้ให้พวกเจ้าอยู่กับพวกลูกชายของเรา และยกแผ่นดินที่น่าอยู่ซึ่งเป็นมรดกที่ชาติไหน ๆ ก็อยากได้ให้กับพวกเจ้า’+ และเราก็คิดด้วยว่าพวกเจ้าคงจะเรียกเราว่า ‘พ่อ’ และจะตามเราไป ไม่ทิ้งเราไปไหน
20 ‘แต่อิสราเอล พวกเจ้าทรยศเราเหมือนภรรยาที่ทรยศสามี’+ พระยะโฮวาบอกไว้อย่างนี้”
21 มีเสียงร้องไห้และเสียงอ้อนวอนของชาวอิสราเอลอยู่บนภูเขาหัวโล้นเพราะพวกเขาคิดคดทรยศและลืมพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเขาไปแล้ว+
22 “พวกลูกชายที่ทิ้งเรา กลับมาเถอะ
เราจะช่วยให้พวกเจ้าเลิกทรยศเรา”+
“พวกเราอยู่นี่ พวกเรากลับมาหาพระองค์แล้วพระยะโฮวา เพราะพระองค์เป็นพระเจ้าของพวกเรา+
23 ที่จริง เนินเขาและความวุ่นวายบนภูเขาเป็นสิ่งหลอกลวง+
และความรอดของอิสราเอลมาจากพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเรา+
24 ตั้งแต่พวกเราเป็นเด็ก สิ่งน่าอายนั้น*ล้างผลาญทุกสิ่งทุกอย่างที่ปู่ย่าตายายของพวกเราหามาด้วยความเหนื่อยยากไปหมด+ทั้งแกะ ทั้งวัวและลูกชายลูกสาวของพวกเขา
25 ให้พวกเราไปนอนด้วยความอับอายและเอาความอัปยศคลุมตัวไว้เพราะพวกเรากับปู่ย่าตายายได้ทำบาปต่อพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเราตั้งแต่พวกเราเป็นเด็กจนถึงทุกวันนี้+และพวกเราไม่ได้เชื่อฟังพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเราเลย”
