เยเรมีย์ 48:1-47
-
คำพยากรณ์เรื่องโมอับ (1-47)
48 พระยะโฮวาผู้เป็นจอมทัพ พระเจ้าของอิสราเอลพูดถึงโมอับว่า+
“เนโบย่อยยับไป+ เพราะเมืองนี้ถูกทำลายแล้ว
เมืองคีริยาธาอิม+ถูกทำให้อับอายและถูกยึดแล้ว
ที่ซ่อนอันปลอดภัย*ก็ต้องอับอายและพังพินาศ+
2 ไม่มีใครยกย่องโมอับอีกแล้ว
พวกเขาวางแผนโค่นโมอับในเมืองเฮชโบน+
และพูดกันว่า ‘มาเถอะ ให้พวกเราจัดการโมอับจนสิ้นชาติ’
เจ้าก็เหมือนกัน มัดเมน เงียบซะเพราะดาบกำลังไล่ตามเจ้า
3 มีเสียงร้องดังมาจากโฮโรนาอิม+เพราะความพินาศย่อยยับ
4 โมอับถูกทำลายแล้ว
เด็กเล็ก ๆ ของโมอับร้องไห้เสียงดัง
5 ตอนเดินขึ้นไปลูฮีท พวกเขาร้องไห้ไม่หยุด
และตอนลงมาจากโฮโรนาอิม พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องด้วยความทุกข์ใจเพราะภัยพิบัติครั้งใหญ่+
6 หนีเอาชีวิตรอดเถอะ!
เจ้าจะกลายเป็นเหมือนต้นสนจูนิเปอร์ในที่กันดาร
7 เพราะเจ้าไว้ใจผลงานและทรัพย์สมบัติของตัวเองเจ้าจะถูกจับไปด้วย
และพระเคโมช+จะต้องถูกจับไปเป็นเชลยพร้อมกับพวกปุโรหิตและพวกเจ้านายที่นับถือพระนั้น
8 ผู้ทำลายจะเข้าไปในเมืองทุกเมืองและไม่มีเมืองไหนจะรอดไปได้+
หุบเขาจะพินาศและที่ราบ*จะถูกทำลายเหมือนที่พระยะโฮวาพูดไว้
9 ทำหลักหินไว้ให้โมอับสิเพราะเมื่อโมอับพินาศเขาจะหนีไปเมืองต่าง ๆ ของโมอับจะเป็นที่ที่น่าสยดสยองและไม่มีใครอยู่เลย+
10 คนที่ไม่ตั้งใจทำงานที่พระยะโฮวามอบหมายจะถูกสาปแช่ง
และคนที่ไม่ยอมใช้ดาบฆ่าฟันจะถูกสาปแช่ง
11 ไม่เคยมีอะไรมารบกวนโมอับตั้งแต่พวกเขายังหนุ่มสาวพวกเขาเป็นเหมือนเหล้าองุ่นที่ตกตะกอน
ไม่เคยถูกเทใส่ภาชนะอื่นเลยพวกเขาไม่เคยถูกจับไปเป็นเชลย
รสชาติของพวกเขาจึงเหมือนเดิมกลิ่นก็ไม่เปลี่ยน
12 “พระยะโฮวาบอกว่า ‘ดังนั้น วันหนึ่งเราจะใช้คนไปคว่ำโมอับ คนพวกนั้นจะเทโมอับออกจนหมด และจะทุบไหใบใหญ่ของโมอับให้แตกเป็นชิ้น ๆ
13 ชาวโมอับจะต้องอับอายเพราะพระเคโมช เหมือนที่ชาวอิสราเอลอับอายเพราะเมืองเบธเอลที่พวกเขาเคยวางใจ+
14 พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้พูดว่า “พวกเราเป็นนักรบที่เก่งกล้า และพร้อมออกรบ”?’+
15 กษัตริย์ผู้มีชื่อว่าพระยะโฮวาผู้เป็นจอมทัพ+บอกว่า‘โมอับถูกทำลายแล้วเมืองต่าง ๆ ของโมอับถูกโจมตี+
พวกคนหนุ่มที่เก่งที่สุดของพวกเขาก็ถูกฆ่าหมด’+
16 อีกไม่นาน ชาวโมอับจะพินาศพวกเขาใกล้จะล่มจมเต็มทีแล้ว+
17 ทุกคนที่อยู่ล้อมรอบพวกเขาจะต้องเห็นใจพวกเขาคือทุกคนที่รู้จักชื่อของพวกเขา
บอกพวกเขาสิว่า ‘ไม้เท้าที่แข็งแกร่งและคทาที่งดงามถูกหักแล้ว’
18 คนที่อยู่ในเมืองดีโบน+ ลงมาจากตำแหน่งที่มีเกียรติเถอะและไปนั่งคอแห้งเพราะหิวน้ำ*เพราะผู้ที่ทำลายโมอับมาโจมตีเจ้าแล้วเขาจะทำลายป้อมปราการของเจ้า+
19 คนที่อยู่ในเมืองอาโรเออร์+ ไปยืนดูอยู่ข้างถนนสิ
และถามผู้ชายผู้หญิงที่หนีมาว่า ‘เกิดอะไรขึ้น?’
20 โมอับถูกทำให้อับอายและหวาดกลัวแล้ว
ร้องไห้คร่ำครวญเลย
ไปบอกข่าวในอาร์โนน+ด้วยว่าโมอับถูกทำลายแล้ว
21 “เมืองในที่ราบ*ถูกพิพากษาแล้ว+ คือโฮโลน ยาฮาส+ เมฟาอาท+
22 ดีโบน+ เนโบ+ เบธดิบลาธาอิม
23 คีริยาธาอิม+ เบธกามุล เบธเมโอน+
24 เคริโอท+ โบสราห์ และทุกเมืองในแผ่นดินโมอับทั้งใกล้และไกล
25 พระยะโฮวาบอกว่า ‘กำลัง*ของโมอับหมดไปแล้วโมอับถูกหักแขนแล้ว
26 ให้โมอับดื่มจนเมา+ เพราะเขายกตัวเองต่อสู้พระยะโฮวา+
โมอับเกลือกกลิ้งในอาเจียนของตัวเองและคนก็เยาะเย้ยเขา
27 อิสราเอลเคยถูกเจ้าเยาะเย้ยไม่ใช่หรือ?+
เขาเป็นขโมยหรือตอนนั้นเจ้าถึงได้ส่ายหัวเยาะเย้ยและด่าว่าเขา?
28 ชาวโมอับ ออกจากเมืองแล้วไปอยู่ตามซอกหินเถอะและทำเหมือนนกเขาที่ทำรังอยู่ข้างหุบผาสูงชัน’”
29 “พวกเราเคยได้ยินเรื่องความเย่อหยิ่งของโมอับ เขาทะนงตัวมากและได้ยินว่าเขาเป็นคนจองหอง เย่อหยิ่ง และยโสโอหัง”+
30 “พระยะโฮวาบอกว่า ‘เรารู้ว่าโมอับโกรธมากแต่เรื่องที่เขาโอ้อวดไว้จะไม่มีวันเป็นจริง
ชาวโมอับจะไม่ทำอะไรเลย
31 เพราะอย่างนี้ เราจะร้องไห้ไว้ทุกข์ให้โมอับเราจะร้องเสียงดังให้กับทุกคนในโมอับและคร่ำครวญให้กับคนในเมืองคีร์เฮเรส+
32 เถาองุ่นของเมืองสิบมาห์+เราจะร้องไห้ให้เจ้ามากกว่าที่ร้องไห้ให้เมืองยาเซอร์+อีก
กิ่งที่งอกงามของเจ้าเคยแผ่ข้ามทะเลไป
กิ่งของเจ้าแผ่ไปไกลถึงทะเลและถึงเมืองยาเซอร์
แต่มีคนมาทำลายผลไม้ฤดูร้อนและองุ่นที่เจ้าเก็บไว้+
33 ไม่มีความสุขความยินดีในสวนผลไม้และในแผ่นดินโมอับอีกแล้ว+
เราทำให้เหล้าองุ่นหยุดไหลจากบ่อย่ำองุ่นแล้ว
จะไม่มีใครย่ำองุ่นและส่งเสียงอย่างมีความสุข
แต่จะมีเสียงร้องอีกแบบหนึ่งมาแทน’”+
34 “‘มีเสียงร้องจากเมืองเฮชโบน+ดังไปถึงเอเลอาเลห์+
พวกเขาส่งเสียงดังไปถึงเมืองยาฮาส+เสียงร้องของพวกเขาดังจากเมืองโศอาร์ไปถึงโฮโรนาอิม+และเอกลัทเชลีชิยาห์
แม้แต่น้ำของนิมริมก็จะแห้งขอด+
35 เราจะกำจัดคนที่ถวายเครื่องบูชาบนที่สูงและคนที่ถวายเครื่องบูชาเผาแก่พระของเขาให้หมดไปจากโมอับ’ พระยะโฮวาบอกไว้อย่างนี้
36 ‘เพราะอย่างนี้ ใจเราจะคร่ำครวญ*ถึงโมอับเหมือนเสียงขลุ่ย*+และใจเราจะคร่ำครวญ*ถึงชาวคีร์เฮเรสเหมือนเสียงขลุ่ย*
เพราะทรัพย์สมบัติที่เขาหามาได้จะต้องพินาศ
37 ทุกคนจะโกนหัว+และตัดเคราออก
ทุกคนมีรอยแผลที่มือ+และนุ่งผ้ากระสอบ’”+
38 “พระยะโฮวาบอกว่า ‘มีแต่เสียงร้องไห้บนดาดฟ้าบ้านทุกหลังในโมอับและตามลานสาธารณะทุกแห่ง
เพราะเราทำลายโมอับไปแล้วเหมือนไหที่ถูกทิ้ง’
39 ‘โมอับหวาดกลัวและร้องไห้คร่ำครวญมาก
เขาหันหลังด้วยความอับอาย
โมอับถูกเยาะเย้ยคนรอบข้างที่เห็นเขาก็หวาดกลัว’”
40 “พระยะโฮวาบอกว่า
‘เขาจะกางปีกบินลงมาโฉบโมอับ+เหมือนนกอินทรีโฉบเหยื่อ+
41 เมืองต่าง ๆ จะถูกพิชิตและป้อมปราการของโมอับจะถูกยึด
ในวันนั้นนักรบโมอับจะหวาดกลัวเหมือนผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก’”
42 “‘และโมอับจะถูกทำลายจนสิ้นชาติ+เพราะเขายกตัวเองต่อสู้พระยะโฮวา+
43 คนที่อยู่ในโมอับ พวกเจ้าจะต้องเจอความกลัว หลุม และกับดัก’พระยะโฮวาบอกไว้อย่างนี้
44 ‘ใครที่หนีความกลัวจะตกลงไปในหลุมใครที่ตะกายขึ้นมาจากหลุมก็จะติดกับดัก’
พระยะโฮวาบอกว่า ‘เราจะทำให้โมอับเจอกับปีแห่งการลงโทษ’
45 ‘คนที่หนีไปแล้วก็ยืนหมดแรงอยู่ในเงาของเมืองเฮชโบน
เพราะจะมีไฟออกจากเมืองเฮชโบนและมีเปลวไฟออกจากสิโหน+
ไฟนั้นจะเผาหน้าผากของโมอับและเผากะโหลกของพวกนักรบบ้าเลือด’+
46 ‘โมอับ เจ้าย่อยยับแน่!
คนของพระเคโมช+พินาศแล้วพวกลูกชายของเจ้าถูกจับไป
และพวกลูกสาวของเจ้าก็ไปเป็นเชลย+
47 แต่ในสมัยสุดท้าย เราจะรวบรวมเชลยชาวโมอับกลับมา’ พระยะโฮวาบอกไว้อย่างนี้
‘ทั้งหมดนี้คือคำพิพากษาที่มีต่อโมอับ’”+
