เอสเธอร์ 7:1-10

  • เอสเธอร์​เปิดโปง​ฮามาน (1-6​ก)

  • ฮามาน​ถูก​แขวน​ไว้​บน​เสา​ที่​เขา​ทำ​ขึ้น​เอง (6​ข-10)

7  กษัตริย์​และ​ฮามาน+มา​ถึง​งาน​เลี้ยง​ของ​ราชินี 2  ใน​งาน​เลี้ยง​ครั้ง​ที่ 2 ขณะ​ที่​มี​การ​เสิร์ฟ​เหล้า​องุ่น กษัตริย์​ถาม​เอสเธอร์​ว่า “ราชินี​เอสเธอร์ เธอ​อยาก​ขอ​อะไร​เรา​จะ​ให้ เธอ​อยาก​ได้​อะไร? ถึง​เธอ​จะ​ขอ​ถึง​ครึ่ง​หนึ่ง​ของ​อาณาจักร เรา​ก็​จะ​ให้”+ 3  ราชินี​เอสเธอร์​จึง​บอก​ว่า “ถ้า​ท่าน​รัก​และ​เอ็นดู​ดิฉัน และ​ถ้า​ท่าน​เห็น​ชอบ ขอ​โปรด​ไว้​ชีวิต​ดิฉัน​กับ​เพื่อน​ร่วม​ชาติ+ด้วย​เถอะ 4  เพราะ​พวก​เรา​คือ​ทั้ง​ดิฉัน​และ​เพื่อน​ร่วม​ชาติ​ถูก​ขาย​ไป​แล้ว+เพื่อ​ถูก​กวาด​ล้าง ถูก​ฆ่า​ฟัน และ​ถูก​กำจัด​ให้​หมด​สิ้น+ ที่​จริง ถ้า​พวก​เรา​แค่​ถูก​ขาย​ไป​เป็น​ทาส​ชาย​หญิง ดิฉัน​อาจ​จะ​ทน​นิ่ง​อยู่​ได้ แต่​เรื่อง​ที่​จะ​ให้​พวก​เรา​ถูก​ทำลาย​ล้าง​นั้น​ไม่​ควร​ให้​เกิด​ขึ้น เพราะ​จะ​ทำ​ให้​กษัตริย์​เสียหาย​ไป​ด้วย” 5  กษัตริย์​อาหะสุเอรัส​จึง​ถาม​ราชินี​เอสเธอร์​ว่า “ใคร​กัน​ที่​ทำ​แบบ​นี้? คน​ที่​บังอาจ​ทำ​แบบ​นี้​มัน​อยู่​ที่​ไหน?” 6  เอสเธอร์​ตอบ​กษัตริย์​ว่า “ศัตรู​ที่​ร้ายกาจ​คน​นั้น​คือ​ฮามาน​ที่​ชั่ว​ช้า​คน​นี้” ฮามาน​กลัว​จน​ตัว​สั่น​ต่อ​หน้า​กษัตริย์​และ​ราชินี 7  กษัตริย์​ลุก​ขึ้น​ด้วย​ความ​โกรธ​และ​เดิน​ออก​จาก​งาน​เลี้ยง​ไป​ที่​สวน ส่วน​ฮามาน​ก็​ลุก​ขึ้น​อ้อน​วอน​ขอร้อง​ราชินี​เอสเธอร์​ให้​ไว้​ชีวิต​เขา เพราะ​รู้​ดี​ว่า​กษัตริย์​จะ​ไม่​ปล่อย​เขา​ไว้​แน่ ๆ 8  พอ​กษัตริย์​กลับ​จาก​สวน​มา​ที่​งาน​เลี้ยง ก็​เห็น​ว่า​ฮามาน​กำลัง​ก้ม​ตัว​ลง​มา​ที่​เก้าอี้​นอน​ซึ่ง​เอสเธอร์​นั่ง​อยู่ กษัตริย์​ก็​ตะโกน​ขึ้น​มา​ว่า “นี่​แก​จะ​ข่มขืน​ราชินี​ใน​วัง​ของ​เรา​เลย​รึ?” ทันที​ที่​กษัตริย์​พูด​จบ ก็​มี​คน​เอา​ผ้า​มา​คลุม​หน้า​ฮามาน​ไว้* 9  ฮาร์โบนา+ข้าราชสำนัก​คน​หนึ่ง​ของ​กษัตริย์​ก็​พูด​ว่า “ฮามาน​ได้​ตั้ง​เสา​ต้น​หนึ่ง​ไว้​สำหรับ​แขวน​โมร์เดคัย+ คน​ที่​เคย​ช่วย​ชีวิต​ท่าน​ไว้+ ตอนนี้​เสา​ต้น​นั้น​ตั้ง​อยู่​ที่​บ้าน​ของ​ฮามาน เสา​นั้น​สูง 50 ศอก”* เมื่อ​ได้​ยิน​อย่าง​นั้น กษัตริย์​จึง​พูด​ว่า “เอา​มัน​ไป​แขวน​ไว้​บน​นั้น​แทน” 10  พวก​เขา​จึง​แขวน​ฮามาน​ไว้​บน​เสา​ที่​ฮามาน​เตรียม​ไว้​แขวน​โมร์เดคัย แล้ว​ความ​โกรธ​ของ​กษัตริย์​ก็​ค่อย ๆ ลด​ลง

เชิงอรรถ

ตาม​ธรรมเนียม​ใน​สมัย​โบราณ การ​คลุม​หน้า​แสดง​ถึง​ความ​อัปยศ และ​อาจ​หมาย​ถึง​จะ​ถูก​เอา​ไป​ฆ่า
22.3 เมตร ดู​ภาค​ผนวก ข​14