โยบ 10:1-22
10 “ผมเกลียดชีวิตตัวเอง+
ผมจะคร่ำครวญไม่หยุด
และจะระบายความทุกข์ออกมา
2 ผมจะบอกพระเจ้าว่า ‘ขออย่าตัดสินว่าผมทำผิด
บอกผมมาเถอะว่าพระองค์ต่อสู้ผมทำไม
3 พระองค์ได้ประโยชน์อะไรที่กดขี่ผมเหยียดหยามผู้ที่พระองค์สร้างมา+และไปฟังคำพูดของคนชั่ว?
4 พระองค์มีตาเหมือนตามนุษย์หรือ?พระองค์เห็นอย่างที่มนุษย์เห็นหรือ?
5 ชีวิตพระองค์สั้นเหมือนชีวิตมนุษย์หรือ+
6 พระองค์ถึงได้จ้องจับผิดและเฝ้าดูว่าผมทำบาปไหม?+
7 พระองค์รู้ว่าผมไม่ได้ทำผิด+แต่ไม่มีใครช่วยผมให้รอดจากมือพระองค์ได้+
8 พระองค์ปั้นและสร้างผมมากับมือ+แล้วตอนนี้พระองค์จะทำลายผมหรือ?
9 อย่าลืมว่าพระองค์สร้างผมมาจากดิน+แล้วตอนนี้พระองค์จะทำให้ผมกลับเป็นดินหรือ?+
10 พระองค์เทผมออกเหมือนเทน้ำนมและทำให้ผมเป็นตัวเป็นตนเหมือนทำเนยแข็งไม่ใช่หรือ?
11 พระองค์หุ้มผมด้วยหนังและเนื้อพระองค์ถักทอผมขึ้นด้วยกระดูกและเส้นเอ็น+
12 พระองค์ให้ชีวิตผมและรักผมอย่างมั่นคงพระองค์ปกป้องชีวิต*ผมด้วยความห่วงใย+
13 แต่พระองค์ก็ยังจงใจทำแบบนี้อย่างลับ ๆ*
ผมรู้ว่าเป็นฝีมือของพระองค์
14 ถ้าผมทำผิด พระองค์ก็เฝ้าดูอยู่+และพระองค์จะไม่ยกโทษให้ผม
15 ถ้าผมผิดจริง ผมคงแย่แน่ ๆ
แต่ถึงผมไม่ผิด ผมก็ยังเงยหน้าไม่ได้+เพราะผมมีแต่ความอับอายและทุกข์ทรมาน+
16 พอผมเงยหน้าได้ พระองค์ก็ตามล่าผมเหมือนสิงโตล่าเหยื่อ+และใช้กำลังทำร้ายผมอีก
17 พระองค์ให้พยานใหม่ ๆ มาปรักปรำผมและยิ่งโกรธผมมากขึ้นไปอีกผมจึงทุกข์ลำบากไม่หยุดหย่อน
18 พระองค์ให้ผมออกมาจากท้องแม่ทำไม?+
ผมน่าจะตายไปก่อนที่ใคร ๆ จะเห็นผมด้วยซ้ำ
19 จะได้เหมือนกับว่าไม่เคยมีผมอยู่เลยเพราะผมเกิดมาก็ลงหลุมไปทันที’
20 ผมจะอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว+ ขอพระเจ้าอย่ายุ่งกับผมเลยขอพระองค์หันหน้าไปจากผม ผมจะได้รู้สึกดีขึ้นบ้าง+
21 ก่อนที่ผมจะจากไปและไม่กลับมาอีก+ไปสู่ดินแดนที่มืดมิด*+
22 สู่ดินแดนที่มืดมนดินแดนที่มีเงามืดและสับสนวุ่นวายที่ที่แม้แต่ความสว่างก็เป็นเหมือนความมืด”
