โยบ 16:1-22
16 โยบตอบว่า
2 “ผมได้ยินเรื่องแบบนี้มาเยอะแล้ว
แทนที่จะปลอบใจ พวกคุณกลับทำให้ผมยิ่งรู้สึกแย่+
3 เมื่อไรจะเลิกพูดไร้สาระเสียที?
ทำไมคุณพูดกับผมแบบนี้?
4 ผมก็พูดอย่างคุณได้
ถ้าคุณมาเป็นผมผมจะต่อว่าคุณสารพัดอย่างและจะส่ายหัวเยาะเย้ยคุณก็ได้+
5 แต่ผมจะไม่ทำ ผมจะพูดให้กำลังใจคุณและพูดปลอบโยนคุณให้คลายทุกข์+
6 ถึงผมพูด ผมก็ไม่หายเจ็บปวด+และถ้าไม่พูด ผมก็ยังเจ็บปวดอยู่ดี
7 พระเจ้าทำให้ผมหมดแรง+และทำลายครอบครัวของผมจนหมดสิ้น
8 พระองค์ยังจับตัวผมไว้ด้วย และใคร ๆ ก็เห็นผมผอมมากจนใคร ๆ ก็คิดว่าผมทำผิด
9 พระองค์โกรธจนฉีกผมเป็นชิ้น ๆ และเคียดแค้นผม+
พระองค์กัดฟันเพราะโกรธผม
ศัตรูจ้องผมเหมือนกับจะกินเลือดกินเนื้อ+
10 พวกเขาอ้าปากจะกลืนผม+ตบหน้าดูถูกผมและรวมหัวกันเล่นงานผม+
11 พระองค์มอบผมไว้กับพวกเด็กผู้ชายและผลักไสผมให้ไปอยู่ในกำมือคนชั่ว+
12 ผมเคยอยู่อย่างสุขสบายแต่พระองค์ก็มาทำลายผม+พระองค์คว้าคอและเหยียบย่ำผมแล้วก็พุ่งเป้ามาที่ผม
13 พลธนูของพระองค์ล้อมผมไว้+พระองค์แทงที่ไต+ของผมและไม่เมตตาเลยพระองค์เทน้ำดีของผมลงพื้น
14 พระองค์โจมตีผมครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนเจาะกำแพงพระองค์วิ่งเข้าใส่ผมเหมือนนักรบ
15 ผมเย็บชุดกระสอบมาคลุมตัว+และฝังศักดิ์ศรี*ของตัวเองไว้ในดิน+
16 ผมร้องไห้จนหน้าแดงก่ำ+และตาดำคล้ำ*
17 ทั้ง ๆ ที่ผมไม่เคยทำร้ายใครและคำอธิษฐานของผมก็บริสุทธิ์
18 ได้โปรดเถอะพื้นดิน อย่ากลบเลือดของผมไว้+
และอย่าปิดซ่อนเสียงร้องของผม
19 ตอนนี้ พยานของผมอยู่ในสวรรค์ผู้ที่จะแก้ต่างให้ผมนั้นอยู่เบื้องบน
20 เพื่อน ๆ พากันเยาะเย้ยผม+ผมร้องไห้*ต่อหน้าพระเจ้า+
21 ขอใครสักคนช่วยตัดสินข้อขัดแย้งระหว่างผมกับพระเจ้าเหมือนที่ตัดสินคดีของมนุษย์+
22 เพราะอีกไม่กี่ปีผมก็จะจากไปอย่างไม่มีวันกลับแล้ว+
