โยบ 31:1-40
31 “ผมได้ทำสัญญาไว้กับตาของผมแล้ว+
ผมจะจ้องมองผู้หญิงอื่น*ได้อย่างไร?+
2 ถ้าผมทำอย่างนั้น ผมจะได้อะไรจากพระเจ้าเบื้องบนและจะได้มรดกอะไรจากผู้มีพลังอำนาจสูงสุดในสวรรค์?
3 คนชั่วจะต้องเจอหายนะและคนที่ทำร้ายคนอื่นต้องพบภัยพิบัติไม่ใช่หรือ?+
4 พระองค์เห็นว่าผมใช้ชีวิตอย่างไร+และเฝ้าดูผมทุกย่างก้าวไม่ใช่หรือ?
5 ผมเคยโกหกหรือหลอกลวงใครไหม?+
6 ขอพระเจ้าชั่งผมบนตาชั่งที่เที่ยงตรง+แล้วพระองค์จะเห็นว่าผมซื่อสัตย์+
7 ถ้าผมทำอะไรนอกลู่นอกทาง+หรือใจผมหลงไปกับสิ่งที่ตาเห็น+หรือมือผมทำเรื่องชั่วช้าเลวทราม
8 ก็ขอให้คนอื่นได้กินพืชผลที่ผมหว่าน+และให้ต้นไม้ที่ผมปลูกถูกถอนรากถอนโคน*
9 ถ้าผมไปหลงผู้หญิงอื่น+และดักรอ+อยู่ที่ประตูของเพื่อนบ้าน
10 ก็ขอให้ภรรยาของผมไปโม่แป้งให้ชายอื่นและให้ชายอื่นนอนกับเธอ+
11 เพราะการทำอย่างนั้นน่าอายและเป็นความผิดที่สมควรถูกผู้พิพากษาลงโทษ+
12 มันจะเป็นเหมือนไฟที่เผาผลาญ+และทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมมี
13 ถ้าคนรับใช้ชายหญิงกล่าวหาผมและผมไม่ให้ความยุติธรรมกับพวกเขา
14 แล้วผมจะทำอย่างไรถ้าพระเจ้าเอาเรื่องนั้นมาถามผม?ผมจะตอบอย่างไรเมื่อพระองค์สอบสวนผม?+
15 ผู้ที่สร้างผมในท้องแม่ก็สร้างพวกเขาด้วยไม่ใช่หรือ?+
พระเจ้าองค์เดียวกันได้สร้างพวกเราไม่ใช่หรือ?+
16 ถ้าผมไม่ยอมให้ของกับคนจนเมื่อพวกเขาร้องขอ+หรือถ้าผมทำให้แม่ม่ายผิดหวัง*+
17 ถ้าผมกินอาหารอยู่คนเดียวไม่แบ่งให้ลูกกำพร้า+
18 (ตั้งแต่เป็นหนุ่ม ผมดูแลลูกกำพร้าเหมือนเป็นพ่อของพวกเขาและตั้งแต่ผมยังเด็ก* ผมคอยช่วยเหลือแม่ม่าย)
19 ถ้าผมเห็นใครกำลังจะหนาวตายเพราะไม่มีเสื้อผ้าหรือเห็นคนจนไม่มีเสื้อผ้าใส่+
20 ถ้าผมไม่ได้เอาผ้าทอขนแกะของผมให้เขาห่มจนเขาสรรเสริญเยินยอผม+
21 ถ้าผมชูกำปั้นใส่ลูกกำพร้า+เมื่อเขามาขอความช่วยเหลือที่ประตูเมือง*+
22 ก็ขอให้แขน*ของผมหลุดจากไหล่และกระดูกข้อศอกหักเสีย*
23 เพราะผมกลัวหายนะจากพระเจ้าและผมคงสู้หน้าพระองค์ผู้มีสง่าราศีไม่ได้
24 ถ้าผมไว้ใจทองคำหรือพูดกับทองคำบริสุทธิ์ว่า ‘มีเจ้าแล้วอุ่นใจจริง ๆ’+
25 ถ้าผมดีใจที่ตัวเองร่ำรวย+เพราะมีทรัพย์สินเงินทองมากมาย+
26 ถ้าผมเห็นดวงอาทิตย์ส่องแสงหรือดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่กลางท้องฟ้า+
27 แล้วใจผมแอบหลงไปและส่งจูบเพื่อบูชาสิ่งเหล่านั้น+
28 ผมก็มีความผิดสมควรถูกผู้พิพากษาลงโทษเพราะผมไม่นับถือพระเจ้าเที่ยงแท้ในสวรรค์
29 ผมเคยดีใจที่เห็นศัตรูพินาศ+หรือสะใจเมื่อเขาเจอหายนะไหม?
30 ผมไม่เคยทำบาปโดยแช่งเขาให้ตาย+
31 คนในเต็นท์ของผมก็พูดไม่ใช่หรือว่า‘มีใครบ้างที่ไม่ได้กินอาหาร*จากท่านจนอิ่ม?’+
32 ผมไม่เคยให้คนแปลกหน้า*นอนอยู่ข้างนอกตอนกลางคืน+ผมเปิดประตูต้อนรับคนเดินทางเสมอ
33 ผมเคยพยายามปกปิดความผิดเหมือนคนอื่น ๆ+และซ่อนบาปไว้ในเสื้อหรือ?
34 ผมเคยกลัวฝูงชนนินทาหรือกลัวครอบครัวของคนอื่นดูหมิ่น
จนต้องนิ่งเงียบและไม่กล้าออกนอกบ้านหรือ?
35 คงจะดีถ้ามีใครฟังผมพูดบ้าง+
ผมจะได้ลงชื่อรับรองคำพูดของผม*
ขอให้ผู้มีพลังอำนาจสูงสุดตอบผมหน่อย+
ผมอยากให้ผู้ที่กล่าวหาผมเขียนข้อกล่าวหาไว้ในกระดาษ
36 ผมจะได้แบกมันไว้บนบ่าและพันมันไว้รอบหัวเหมือนมงกุฎ
37 ผมจะได้คอยรายงานพระองค์ทุกฝีก้าวและเข้าพบพระองค์ได้อย่างมั่นใจเหมือนเป็นขุนนาง
38 ถ้าผืนดินของผมร้องกล่าวโทษผมและรอยไถก็ร้องไห้ด้วย
39 ถ้าผมกินพืชผลโดยไม่ได้จ่ายเงินซื้อมา+หรือทำให้เจ้าของที่ดินทุกข์ใจเพราะยึดที่ของเขามา+
40 ก็ขอให้ที่ดินของผมมีต้นหนามงอกขึ้นแทนข้าวสาลีและมีหญ้าเหม็น ๆ งอกมาแทนข้าวบาร์เลย์”
คำพูดของโยบจบลงแค่นี้
เชิงอรรถ
^ หรือ “สนใจผู้หญิงอื่นอย่างไม่สมควร”
^ หรือ “ให้ลูกหลานของผมสูญสิ้น”
^ แปลตรงตัวว่า “ทำให้แม่ม่ายตามัว”
^ แปลตรงตัวว่า “ตั้งแต่ผมอยู่ในท้องแม่”
^ หรืออาจแปลได้ว่า “เมื่อผมเห็นว่าผมได้รับความช่วยเหลือที่ประตูเมือง”
^ หรือ “สะบัก”
^ หรือ “หลุดจากเบ้า” “หลุดจากกระดูกท่อนบน”
^ แปลตรงตัวว่า “เนื้อ”
^ หรือ “คนต่างถิ่น”
^ หรือ “นี่คือลายมือชื่อของผม”
