2 ซามูเอล 15:1-37

  • อับซาโลม​วาง​แผน​กบฏ (1-12)

  • ดาวิด​หนี​จาก​กรุง​เยรูซาเล็ม (13-30)

  • อาหิโธเฟล​ร่วม​มือ​กับ​อับซาโลม (31)

  • ส่ง​หุชัย​ไป​ล้ม​แผน​ของ​อาหิโธเฟล (32-37)

15  หลัง​จาก​นั้น อับซาโลม​ก็​หา​รถ​ม้า​มา​คัน​หนึ่ง​กับ​ฝูง​ม้า และ​ให้​ผู้​ชาย 50 คน​วิ่ง​นำ​หน้า​รถ​ม้า​ของ​เขา+ 2  อับซาโลม​จะ​ตื่น​แต่​เช้า​ออก​ไป​ยืน​ริม​ถนน​ที่​จะ​ไป​ประตู​เมือง+ เมื่อ​ใคร​มี​เรื่อง​ฟ้องร้อง​กัน​และ​มา​ขอ​ให้​กษัตริย์​ตัดสิน+ อับซาโลม​ก็​จะ​เรียก​มา​ถาม​ว่า “คุณ​มา​จาก​เมือง​ไหน?” คน​นั้น​ก็​ตอบ​ว่า “ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​มา​จาก​ตระกูล​หนึ่ง​ของ​อิสราเอล” 3  อับซาโลม​จะ​บอก​เขา​ว่า “เรื่อง​ที่​คุณ​มา​ขอ​ให้​ตัดสิน​ก็​มี​เหตุ​ผล​และ​ถูก​ต้อง​แล้ว แต่​ไม่​มี​คน​ของ​กษัตริย์​มา​รับ​เรื่อง​ของ​คุณ​เลย” 4  และ​อับซาโลม​ก็​จะ​พูด​ว่า “ถ้า​ผม​ได้​เป็น​ผู้​พิพากษา​ของ​แผ่นดิน​นี้ เวลา​ใคร​มี​เรื่อง​ฟ้องร้อง​กัน​หรือ​มาขอ​ให้​ตัดสิน​คดี ผม​จะ​ให้​ความ​เป็น​ธรรม​กับ​ทุก​คน​แน่นอน” 5  เมื่อ​มี​คน​จะ​เข้า​มา​คำนับ​อับซาโลม อับซาโลม​ก็​จะ​ยื่น​มือ​ไป​จับ​ตัว​คน​นั้น​ไว้​และ​จูบ​เขา+ 6  อับซาโลม​ทำ​อย่าง​นี้​กับ​ชาว​อิสราเอล​ทุก​คน​ที่​มา​ขอ​ให้​กษัตริย์​ตัดสิน​คดี ชาว​อิสราเอล​จึง​ชอบ​อับซาโลม​มาก​เพราะ​เขา​ใช้​วิธี​ที่​มี​เล่ห์​เหลี่ยม​อย่าง​นั้น+ 7  ผ่าน​ไป​เกือบ​ครบ 4 ปี* อับซาโลม​ก็​มา​บอก​กษัตริย์​ดาวิด​ว่า “ผม​ขอ​ไป​ที่​เมือง​เฮโบรน+เพื่อ​ทำ​ตาม​ที่​ได้​ปฏิญาณ​ไว้​กับ​พระ​ยะโฮวา 8  ตอน​อยู่​ที่​เกชูร์+ใน​ซีเรีย ผม​ปฏิญาณ+ไว้​ว่า ‘ถ้า​พระ​ยะโฮวา​ช่วย​ผม​กลับ​มา​ที่​กรุง​เยรูซาเล็ม ผม​จะ​ถวาย​เครื่อง​บูชา​ให้*พระ​ยะโฮวา’” 9  กษัตริย์​ดาวิด​ตอบ​ว่า “ไป​เถอะ” อับซาโลม​จึง​ไป​ที่​เมือง​เฮโบรน 10  แล้ว​อับซาโลม​ก็​ส่ง​คน​ของ​เขา​เข้า​ไป​ใน​ทุก​ตระกูล​ของ​อิสราเอล​และ​สั่ง​ว่า “พอ​พวก​คุณ​ได้​ยิน​เสียง​แตร​เขา​สัตว์​ดัง​ขึ้น​ก็​ให้​ประกาศ​ว่า ‘อับซาโลม​ขึ้น​เป็น​กษัตริย์​ที่​เมือง​เฮโบรน​แล้ว!’”+ 11  อับซาโลม​เชิญ​คน​จาก​กรุง​เยรูซาเล็ม 200 คน​ไป​กับ​เขา​ด้วย คน​พวก​นี้​ก็​ไป​โดย​ไม่​รู้​เลย​ว่า​จะ​เกิด​อะไร​ขึ้น 12  และ​ตอน​ที่​อับซาโลม​กำลัง​ถวาย​เครื่อง​บูชา เขา​ก็​ส่ง​คน​ไป​เมือง​กิโลห์+เพื่อ​เรียก​อาหิโธเฟล+ชาว​เมือง​กิโลห์​ที่​ปรึกษา​ของ​ดาวิด+มา​จาก​ที่​นั่น คน​ที่​สนับสนุน​อับซาโลม​ใน​การ​กบฏ​ก็​เพิ่ม​มาก​ขึ้น​เรื่อย ๆ+ 13  ต่อ​มา มี​คน​ไป​รายงาน​ดาวิด​ว่า “ชาว​อิสราเอล​หัน​ไป​สนับสนุน​อับซาโลม​กัน​หมด​แล้ว” 14  ดาวิด​จึง​รีบ​บอก​คน​ของ​เขา​ทุก​คน​ที่​อยู่​ใน​กรุง​เยรูซาเล็ม​ว่า “พวก​เรา​ต้อง​หนี​กัน​แล้ว+ ไม่​อย่าง​นั้น​จะ​ไม่​มี​ใคร​รอด​พ้น​เงื้อม​มือ​อับซาโลม​เลย! รีบ​ไป​กัน​เถอะ ก่อน​ที่​เขา​จะ​มา​ตาม​ฆ่า​พวก​เรา​และ​ฆ่า​คน​ใน​เมือง​นี้​ด้วย!”+ 15  คน​ของ​กษัตริย์​ดาวิด​ก็​ตอบ​ว่า “ไม่​ว่า​กษัตริย์​จะ​ตัดสิน​ใจ​ยัง​ไง พวก​เรา​ที่​เป็น​คน​รับใช้​ของ​ท่าน​ก็​พร้อม​จะ​ทำ​ตาม”+ 16  กษัตริย์​ดาวิด​จึง​หนี​ไป​พร้อม​กับ​ทุก​คน​ใน​ครอบครัว แต่​ทิ้ง​นาง​สนม 10 คน+ไว้​ดู​แล​วัง 17  แล้ว​กษัตริย์​ดาวิด​กับ​ทุก​คน​ที่​หนี​ไป​กับ​เขา​ก็​มา​หยุด​พัก​ที่​เบธเมอร์ฮาค 18  คน​รับใช้​ของ​ดาวิด​ทั้ง​หมด​ก็​ไป​ด้วย รวม​ทั้ง​พวก​เคเรธี พวก​เปเลท+ และ​ชาว​เมือง​กัท+อีก 600 คน​ที่​ติด​ตาม​ดาวิด​มา​ตั้ง​แต่​เมือง​กัท+ พวก​เขา​ทุก​คน​เดิน​ผ่าน​หน้า​กษัตริย์​ดาวิด​ไป*ตอน​ที่​ข้าม​หุบเขา​ขิดโรน 19  แล้ว​ดาวิด​ก็​ถาม​อิททัย+ชาว​เมือง​กัท​ว่า “คุณ​จะ​ไป​กับ​พวก​เราทำไม? กลับ​ไป​หา​กษัตริย์​องค์​ใหม่​เถอะ เพราะ​คุณ​เป็น​คน​ต่าง​ชาติ​ต้อง​จาก​บ้าน​เกิด​เมือง​นอน​มา 20  คุณ​เพิ่ง​มา​อยู่​กับ​เรา แล้ว​ตอน​นี้​เรา​ควร​จะ​ให้​คุณ​เร่ร่อน​ไป​โน่น​ไป​นี่​กับ​เรา​หรือ? พา​พี่​น้อง​ของ​คุณ​กลับ​ไป​เถอะ และ​ขอ​ให้​พระ​ยะโฮวา​รัก​คุณ*และ​ซื่อ​สัตย์​ต่อ​คุณ​เสมอ”+ 21  แต่​อิททัย​ตอบ​กษัตริย์​ว่า “ผม​ขอ​สาบาน​ต่อ​พระ​ยะโฮวา​ผู้​มี​ชีวิต​อยู่​และ​ต่อ​กษัตริย์​ผู้​เป็น​นาย​ของ​ผม​ว่า ไม่​ว่า​กษัตริย์​ผู้​เป็น​นาย​ของ​ผม​จะ​อยู่​ที่​ไหน ผม​จะ​ติด​ตาม​ท่าน​ไป​ทุก​ที่​และ​พร้อม​จะ​ตาย​กับ​ท่าน!”+ 22  ดาวิด​จึง​บอก​อิททัย+ว่า “ถ้า​อย่าง​นั้น​ก็​ข้าม​ไป​เถอะ” อิททัย​ชาว​เมือง​กัท​ก็​ข้าม​หุบเขา​ไป​พร้อม​กับ​คน​ของ​เขา​และ​พวก​เด็ก ๆ 23  คน​ที่​อยู่​ใน​กรุง​เยรูซาเล็ม​และ​บริเวณ​ใกล้​เคียง​พา​กัน​ร้องไห้​เสียง​ดัง​ตอน​ที่​คน​เหล่า​นี้​เดิน​ข้าม​หุบเขา กษัตริย์​ดาวิด​ยืน​อยู่​ข้าง​หุบเขา​ขิดโรน+ และ​ทุก​คน​กำลัง​เดิน​ไป​ที่​ถนน​ซึ่ง​มุ่ง​สู่​ที่​กันดาร 24  ศาโดก+ก็​อยู่​ที่​นั่น รวม​ทั้ง​คน​เลวี+ที่​ขน​หีบ+สัญญา​ของ​พระเจ้า​เที่ยง​แท้+ พวก​เขา​วาง​หีบ​สัญญา​ของ​พระเจ้า​เที่ยง​แท้​ลง อาบียาธาร์+ก็​อยู่​ที่​นั่น​ด้วย ระหว่าง​นั้น​ทุก​คน​ก็​ข้าม​หุบเขา​ออก​นอก​เมือง​ไป​จน​หมด 25  แต่​กษัตริย์​ดาวิด​บอก​ศาโดก​ว่า “เอา​หีบ​ของ​พระเจ้า​เที่ยง​แท้​กลับ​เข้า​เมือง​ไป​เถอะ+ ถ้า​พระ​ยะโฮวา​เมตตา​เรา พระองค์​ก็​จะ​พา​เรา​กลับ​มา และ​เรา​จะ​ได้​เห็น​หีบ​กับ​เต็นท์​ที่​ตั้ง​หีบ​นี้​อีก+ 26  แต่​ถ้า​พระองค์​บอก​ว่า ‘เรา​ไม่​ชอบ​เจ้า​แล้ว’ ก็​ให้​พระองค์​ทำ​กับ​เรา​ตาม​ที่​พระองค์​พอ​ใจ​เถอะ” 27  กษัตริย์​ดาวิด​บอก​ปุโรหิต​ศาโดก​ว่า “คุณ​เป็น​ผู้​หยั่ง​รู้​ไม่​ใช่​หรือ?+ กลับ​เข้า​เมือง​ไป​เถอะ แล้ว​ก็​พา​ลูก​ชาย 2 คน​ของ​พวก​คุณ​ไป​ด้วย คือ​อาหิมาอัส​ลูก​ของ​คุณ​เอง​กับ​โยนาธาน+ลูก​อาบียาธาร์ 28  ผม​จะ​รอ​อยู่​ที่​ทาง​ข้าม​แม่น้ำ​ใกล้ ๆ ที่​กันดาร​จน​กว่า​คุณ​จะ​ส่ง​ข่าว​มา”+ 29  ศาโดก​กับ​อาบียาธาร์​จึง​นำ​หีบ​ของ​พระเจ้า​เที่ยง​แท้​กลับ​ไป​ที่​กรุง​เยรูซาเล็ม​และ​อยู่​ใน​เมือง​นั้น 30  ดาวิด​เดิน​ขึ้น​ภูเขา​มะกอก+ เขา​เดิน​ไป​ร้องไห้​ไป​ตลอด​ทาง เขา​เอา​ผ้า​คลุม​หัว​ไว้​และ​เดิน​เท้า​เปล่า ทุก​คน​ที่​อยู่​กับ​ดาวิด​ก็​เอา​ผ้า​คลุม​หัว​และ​เดิน​ขึ้น​ภูเขา​ไป​ร้องไห้​ไป​เหมือน​กัน 31  มี​คน​มา​บอก​ดาวิด​ว่า “อาหิโธเฟล​ก็​ร่วม​มือ+กับ​อับซาโลม​ใน​การ​กบฏ​ด้วย”+ ดาวิด​จึง​พูด​ว่า “ได้​โปรด​เถอะ​พระ​ยะโฮวา โปรด​ทำ​ให้​คำ​แนะ​นำ​ของ​อาหิโธเฟล​เป็น​เหมือน​คำ​แนะ​นำ​ของ​คน​โง่!”+ 32  เมื่อ​ดาวิด​ขึ้น​มา​ถึง​ยอด​เขา​ที่​ผู้​คน​เคย​มา​นมัสการ​พระเจ้า หุชัย+ชาว​อาร์คี+ก็​มา​หา​ดาวิด​ที่​นั่น เสื้อของ​เขา​ฉีก​ขาด​และ​มี​ดิน​อยู่​บน​หัว 33  ดาวิด​บอก​เขา​ว่า “ถ้า​คุณ​ไป​กับ​เรา คุณ​จะ​เป็น​ภาระ​ให้​เรา​เปล่า ๆ 34  แต่​ถ้า​คุณ​กลับ​เข้า​เมือง​ไป​หา​อับซาโลม​และ​บอก​เขา​ว่า ‘ท่าน​กษัตริย์ ผม​เป็น​คน​รับใช้​ของ​ท่าน เมื่อ​ก่อน​ผม​เคย​รับใช้​พ่อ​ของ​ท่าน แต่​ตอน​นี้​ผม​จะ​รับใช้​ท่าน’+ คุณ​ก็​จะ​ได้​ช่วย​เรา​และ​ทำ​ให้​แผน​ของ​อาหิโธเฟล​ล้มเหลว+ 35  ปุโรหิต​ศาโดก​กับ​อาบียาธาร์​ก็​อยู่​ที่​นั่น​ด้วย ถ้า​คุณ​รู้​ข่าว​อะไร​จาก​วัง​กษัตริย์​ก็​ให้​ไป​บอก​พวก​เขา+ 36  แล้ว​ยัง​มี​ลูก​ชาย 2 คน​ของ​พวก​เขา​อีก คือ​อาหิมาอัส+ลูก​ศาโดก​กับ​โยนาธาน+ลูก​อาบียาธาร์ ถ้า​คุณ​รู้​ข่าว​อะไร​ก็​ส่ง​พวก​เขา​มา​รายงาน​เรา​ด้วย” 37  หุชัย​เพื่อน​ของ​ดาวิด+ จึง​เข้า​ไป​ใน​เมือง​ตอน​ที่​อับซาโลม​มา​ถึง​กรุง​เยรูซาเล็ม​พอ​ดี

เชิงอรรถ

หรือ​อาจ​แปล​ได้​ว่า “40 ปี”
หรือ “นมัสการ” แปล​ตรง​ตัว​ว่า “รับใช้”
หรือ “กษัตริย์​ตรวจ​ดู​พวก​เขา​ตอน​ที่​พวก​เขา​เดิน​ผ่าน​ไป”
หรือ “มี​ความ​รัก​ที่​มั่นคง​ต่อ​คุณ”