2 ซามูเอล 19:1-43

  • ดาวิด​ร้องไห้​เสียใจ​ที่​อับซาโลม​ตาย (1-4)

  • โยอาบ​ตำหนิ​ดาวิด (5-8​ก)

  • ดาวิด​กลับ​มา​ที่​กรุง​เยรูซาเล็ม (8​ข-15)

  • ชิเมอี​ขอ​โทษ (16-23)

  • จริง ๆ แล้ว​เมฟีโบเชท​ไม่​ผิด (24-30)

  • ให้​เกียรติ​บาร์ซิลลัย (31-40)

  • ตระกูล​ต่าง ๆ เถียง​กัน (41-43)

19  มี​คน​ไป​บอก​โยอาบ​ว่า “กษัตริย์​ร้องไห้​และ​เสียใจ​เรื่อง​อับซาโลม​มาก”+ 2  ชัย​ชนะ*ใน​วัน​นั้น​จึง​กลาย​เป็น​เรื่อง​เศร้า​สำหรับ​ทหาร​ทุก​คน เพราะ​พวก​เขา​ได้​ยิน​ว่า​กษัตริย์​เสียใจ​มาก​ที่​ลูก​ชาย​ตาย 3  วัน​นั้น​พวก​ทหาร​กลับ​เข้า​เมือง​กัน​เงียบ ๆ+เหมือน​ทหาร​ที่​อับอาย​เพราะ​หนี​มา​จาก​สนาม​รบ 4  กษัตริย์​ปิด​หน้า​และ​ร้อง​คร่ำ​ครวญ​เสียง​ดัง​ไม่​หยุด​ว่า “อับซาโลม! อับซาโลม​ลูก​พ่อ ลูก​ของ​พ่อ!”+ 5  โยอาบ​ก็​เข้า​ไป​หา​กษัตริย์​ใน​ที่​พัก​และ​บอก​ว่า “วัน​นี้​ท่าน​ทำ​ให้​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​ทุก​คน​ต้อง​อับอาย​ขายหน้า ทั้ง ๆ ที่​วัน​นี้​พวก​เขา​ได้​ช่วย​ชีวิต​ท่าน​และ​ช่วย​ชีวิต​ลูก​ชาย+ลูก​สาว+ รวม​ทั้ง​ภรรยา​และ​นาง​สนม​ของ​ท่าน+ 6  ท่าน​รัก​คน​ที่​เกลียด​ท่าน​และ​เกลียด​คน​ที่​รัก​ท่าน เพราะ​วัน​นี้​ท่าน​แสดง​ให้​เห็น​ชัดเจน​ว่า​พวก​หัวหน้า​และ​ทหาร​ของ​ท่าน​ไม่​มี​ความ​หมาย​สำหรับ​ท่าน​เลย ผม​แน่​ใจ​ว่า​ถ้า​วัน​นี้​อับซาโลม​ยัง​มี​ชีวิต​อยู่​และ​พวก​เรา​ที่​เหลือ​ตาย​กัน​หมด ท่าน​ก็​คง​ไม่​เสีย​อก​เสียใจ​อะไร 7  ไป​เถอะ​ครับ ออก​ไป​ให้​กำลังใจ​คน​ของ​ท่านหน่อย เพราะ​ผม​สาบาน​ต่อ​พระ​ยะโฮวา​ว่า ถ้า​ท่าน​ไม่​ออก​ไป คืน​นี้​ท่าน​จะ​ไม่​เหลือ​ใคร​สัก​คน​เลย แล้ว​ท่าน​จะ​ต้อง​ลำบาก​อย่าง​ที่​ไม่​เคย​เจอ​มา​ก่อน​ตั้ง​แต่​เป็น​หนุ่ม​จน​ถึง​เดี๋ยว​นี้” 8  กษัตริย์​ดาวิด​จึง​ออก​ไป​นั่ง​ที่​ประตู​เมือง ทุก​คน​ได้​ยิน​ว่า “ตอน​นี้​กษัตริย์​นั่ง​อยู่​ที่​ประตู​เมือง” พวก​เขา​จึง​พา​กัน​มา​หา​กษัตริย์ แต่​ชาว​อิสราเอล​หนี​กลับ​ไป​บ้าน​ของ​ตัว​เอง​แล้ว+ 9  ชาว​อิสราเอล​ตระกูล​ต่าง ๆ พูด​กัน​ว่า “กษัตริย์​เคย​ช่วย​เรา​ให้​รอด​จาก​ศัตรู+และ​ได้​ช่วย​เรา​ให้​พ้น​จาก​พวก​ฟีลิสเตีย แต่​ที่​ท่าน​หนี​ไป​อย่าง​นี้​ก็​เพราะ​อับซาโลม+ 10  และ​อับซาโลม​ที่​เรา​ได้​ตั้ง​ให้​ปกครอง​เรา+ก็​ตาย​ใน​สงคราม​แล้ว+ ทำไม​ไม่​ไป​เชิญ​กษัตริย์​กลับ​มา​กัน​ล่ะ?” 11  กษัตริย์​ดาวิด​ส่ง​ข่าว​ไป​ถึง​ปุโรหิต​ศาโดก+และ​อาบียาธาร์+ว่า “ไป​บอก​พวก​ผู้​นำ​ของ​ยูดาห์​ว่า+ ‘พวก​คุณ​จะ​เป็น​พวก​สุด​ท้าย​ที่​เชิญ​กษัตริย์​กลับ​ไป​ที่​วัง​หรือ? ตอน​นี้​ชาว​อิสราเอล​ส่ง​ข่าว​มา​ถึง​กษัตริย์​แล้ว 12  พวก​คุณ​เป็น​พี่​น้อง​ร่วม​สาย​เลือด​เดียว​กับ​เรา* แล้ว​พวก​คุณ​จะ​เป็น​พวก​สุด​ท้าย​ที่​เชิญ​กษัตริย์​กลับ​ไป​หรือ?’ 13  และ​ให้​บอก​อามาสา+ด้วย​ว่า ‘คุณ​เป็น​พี่​น้อง​ร่วม​สาย​เลือด​เดียว​กับ​เรา​ไม่​ใช่​หรือ? ถ้า​นับ​จาก​วัน​นี้​คุณ​ไม่​ได้​เป็น​แม่ทัพ​ของ​เรา​แทน​โยอาบ ก็​ขอ​ให้​พระเจ้า​ลง​โทษ​เรา​ให้​หนัก’”+ 14  ชาว​ยูดาห์​ทุก​คน​ก็​มา​อยู่​ฝ่าย​กษัตริย์​ดาวิด พวก​เขา​จึง​ส่ง​ข่าว​มา​ถึง​กษัตริย์​ว่า “ขอ​ให้​ท่าน​กับ​คน​ของ​ท่าน​ทั้ง​หมด​กลับ​มา​เถอะ” 15  กษัตริย์​จึง​เริ่ม​เดิน​ทาง​กลับ​และ​มา​ถึง​แม่น้ำ​จอร์แดน ชาว​ยูดาห์​ก็​มา​หา​กษัตริย์​ที่​กิลกาล+ เพื่อ​จะ​พา​กษัตริย์​ข้าม​แม่น้ำ​จอร์แดน 16  ชิเมอี+ลูก​เกรา​ตระกูล​เบนยามิน​จาก​หมู่​บ้าน​บาฮูริม​ก็​รีบ​มา​หา​กษัตริย์​ดาวิด​พร้อม​กับ​ชาว​ยูดาห์ 17  เขา​พา​คน​ตระกูล​เบนยามิน​มา​ด้วย 1,000 คน ส่วน​ศิบา+คน​รับใช้​ของ​ราชวงศ์​ซาอูล​ก็​มา​กับ​ลูก​ชาย 15 คน​และ​คน​รับใช้ 20 คน พวก​เขา​รีบ​มา​ที่​แม่น้ำ​จอร์แดน​ก่อน​กษัตริย์ 18  เขา*ข้าม​แม่น้ำ​ตรง​ทาง​ข้าม​เพื่อ​จะ​พา​ครอบครัว​กษัตริย์​ข้าม​มา​และ​ทำ​ทุก​อย่าง​ตาม​ที่​กษัตริย์​สั่ง ส่วน​ชิเมอี​ลูก​เกรา​ก็​เข้า​มา​หมอบ​ลง​ตรง​หน้า​กษัตริย์​ตอน​ที่​กษัตริย์​กำลัง​จะ​ข้าม​แม่น้ำ​จอร์แดน 19  เขา​พูด​กับ​กษัตริย์​ว่า “ขอ​กษัตริย์​ผู้​เป็น​นาย​ของ​ผม​ยก​โทษ​ให้​ผม​ด้วย และ​อย่า​ได้​ถือสา​ที่​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​เคย​ทำ​ไม่​ดี​กับ​ท่าน+ตอน​ที่​ออก​จาก​กรุง​เยรูซาเล็ม ขอ​กษัตริย์​อย่า​ใส่​ใจ​เรื่อง​นั้นอีก​เลย​ครับ 20  เพราะ​ผม​ซึ่ง​เป็น​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​รู้​ดี​ว่า​ทำ​ผิด​ไป​แล้ว วัน​นี้​ผม​จึง​เป็น​คน​แรก​ใน​ตระกูล​โยเซฟ​ที่​มา​หา​กษัตริย์​ผู้​เป็น​นาย​ของ​ผม” 21  อาบีชัย+ลูก​นาง​เศรุยาห์+ก็​พูด​ขึ้น​ทันที​ว่า “ชิเมอี​ควร​จะ​ถูก​ประหาร​นะ​ท่าน เพราะ​เขา​ได้​แช่ง​ด่า​ผู้​ที่​พระ​ยะโฮวา​เจิม​ไว้”+ 22  แต่​ดาวิด​บอก​ว่า “ลูก​นาง​เศรุยาห์+ เรื่อง​นี้​เกี่ยว​อะไร​กับ​คุณ​ด้วย? คุณ​จะ​มา​ขัด​ใจ​เรา​วัน​นี้​ทำไม? วัน​นี้​ไม่​ควร​มี​ใคร​ใน​อิสราเอล​ถูก​ประหาร เพราะ​เรา​ได้​กลับ​มา​เป็น​กษัตริย์​อิสราเอล​แล้ว” 23  แล้ว​กษัตริย์​ก็​บอก​ชิเมอี​ว่า “คุณ​จะ​ไม่​ตาย” กษัตริย์​ได้​สัญญา​กับ​เขา​อย่าง​หนักแน่น​ด้วย+ 24  เมฟีโบเชท+หลาน​ชาย​ของ​ซาอูล​ก็​มา​หา​กษัตริย์​ด้วย ตั้ง​แต่​วัน​ที่​กษัตริย์​จาก​ไป​จน​ถึง​วัน​ที่​กษัตริย์​กลับ​มา​อย่าง​ปลอด​ภัย เมฟีโบเชท​ไม่​ดู​แล​เท้า*ของ​เขา​และ​ไม่​ตัด​เล็ม​หนวด​หรือ​ซัก​เสื้อ​ผ้า​เลย 25  เมื่อ​เขา​มา​ที่*กรุง​เยรูซาเล็ม​เพื่อ​จะ​พบ​กษัตริย์​ดาวิด กษัตริย์​ถาม​เขา​ว่า “เมฟีโบเชท ทำไม​คุณ​ไม่​ไป​กับ​เรา?” 26  เมฟีโบเชท​ตอบ​ว่า “ท่าน​กษัตริย์​ผู้​เป็น​นาย​ของ​ผม+ ตอน​นั้น​ผม​ถูก​คน​รับใช้​หลอก ผม​บอก​เขา​แล้ว​ว่า ‘เอา​อาน​ใส่​หลัง​ลา​ให้​ผม​ที ผม​จะ​ได้​ไป​กับ​กษัตริย์’ เพราะ​ผม​เป็น​ง่อย+ 27  แต่​เขา​ใส่​ร้าย​ผม​ให้​ท่าน​ฟัง กษัตริย์​ผู้​เป็น​นาย​ของ​ผม+เป็น​เหมือน​ทูตสวรรค์​ของ​พระเจ้า​เที่ยง​แท้ ท่าน​คิด​ว่า​ควร​ทำ​ยัง​ไง​ก็​ทำ​เถอะ​ครับ 28  ที่​จริง กษัตริย์​ผู้​เป็น​นาย​ของ​ผม​จะ​ประหาร​ทุก​คน​ใน​ครอบครัว​ของ​พ่อ​ผม​ก็​ได้ แต่​ท่าน​ยัง​ให้​ผม​กิน​อาหาร​ที่​โต๊ะ​ของ​ท่าน+ แล้ว​ผม​จะ​มี​สิทธิ์​ร้อง​ขอ​อะไร​จาก​กษัตริย์​ได้​อีก​ล่ะ​ครับ?” 29  แต่​กษัตริย์​ดาวิด​บอก​เขา​ว่า “อย่า​พูด​อีก​เลย เรา​ตัดสิน​ใจ​แล้ว​ว่า​จะ​ให้​คุณ​กับ​ศิบา​แบ่ง​ที่​ดิน​กัน”+ 30  เมฟีโบเชท​จึง​พูด​กับ​กษัตริย์​ว่า “ให้​เขา​ไป​ทั้ง​หมด​เถอะ​ครับ เพราะ​ตอน​นี้​กษัตริย์​ผู้​เป็น​นาย​ของ​ผม​กลับ​มา​อย่าง​ปลอด​ภัย​แล้ว” 31  บาร์ซิลลัย+ชาว​กิเลอาด​จาก​เมือง​โรเกลิม​ก็​มา​หา​กษัตริย์​เพื่อ​จะ​ส่ง​กษัตริย์​ไป​ที่​แม่น้ำ​จอร์แดน 32  บาร์ซิลลัย​อายุ 80 ปี​และ​แก่​มาก​แล้ว เขา​เคย​ขน​เสบียง​อาหาร​มา​ให้​กษัตริย์​ตอน​ที่​กษัตริย์​อยู่​ใน​เมือง​มาหะนาอิม+ เพราะ​เขา​รวย​มาก 33  กษัตริย์​บอก​บาร์ซิลลัย​ว่า “ข้าม​มา​กับ​เรา​เถอะ เรา​จะ​เลี้ยง​ดู​คุณ​ใน​กรุง​เยรูซาเล็ม”+ 34  แต่​บาร์ซิลลัย​บอก​กษัตริย์​ว่า “ผม​จะ​อยู่​ได้​อีก​นาน​แค่​ไหน​ก็​ไม่​รู้ ผม​คง​ไป​กรุง​เยรูซาเล็ม​กับ​ท่าน​ไม่​ได้​หรอก​ครับ 35  ตอน​นี้​ผม​อายุ 80 ปี​แล้ว+ ผม​จะ​ดู​ออก​หรือ​ว่า​อะไร​ดี​ไม่​ดี? ผม​จะ​รู้​รสอาหาร​และ​เครื่อง​ดื่ม​หรือ? ผม​ยัง​ได้​ยิน​เสียง​เพลง​ของ​นัก​ร้อง​ชาย​หญิง​อยู่​อีก​หรือ?+ ผม​จะ​ไป​เป็น​ภาระ​ให้​กษัตริย์​ผู้​เป็น​นาย​ของ​ผม​เปล่า ๆ 36  แค่​ผม​ได้​มา​ส่ง​กษัตริย์​ที่​แม่น้ำ​จอร์แดน​นี้​ก็​ดี​แล้ว ท่าน​ไม่​ต้อง​ตอบ​แทน​ผม​อย่าง​นี้​หรอก​ครับ 37  ขอ​ให้​ผม​ซึ่ง​เป็น​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​กลับ​ไป​ตาย​ที่​บ้าน​เกิด​เมือง​นอน​ใกล้​กับ​ที่​ฝัง​ศพ​ของ​พ่อ​แม่​ผม​เถอะ​ครับ+ แต่​ขอ​กษัตริย์​ผู้​เป็น​นาย​ของ​ผม​พา​คิมฮาม+คน​นี้​ซึ่ง​เป็น​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​ข้าม​ไป​ด้วย แล้ว​ท่าน​จะ​ใช้​เขา​ทำ​อะไร​ก็​ได้” 38  กษัตริย์​จึง​พูด​ว่า “คิมฮาม​จะ​ข้าม​ไป​กับ​เรา และ​เรา​จะ​ใช้​เขา​ตาม​ที่​ท่าน​เห็น​สม​ควร และ​ไม่​ว่า​ท่าน​ขอ​อะไร เรา​จะ​ทำ​ให้​ทุก​อย่าง” 39  แล้ว​ทุก​คน​ก็​เริ่ม​ข้าม​แม่น้ำ​จอร์แดน ตอน​ที่​กษัตริย์​จะ​ข้าม​ไป เขา​จูบ​บาร์ซิลลัย+และ​อวยพร​ให้ แล้ว​บาร์ซิลลัย​ก็​กลับ​บ้าน 40  ตอน​ที่​กษัตริย์​ข้าม​มา​ที่​กิลกาล+ คิมฮาม​ก็​ข้าม​มา​พร้อม​กัน ชาว​ยูดาห์​ทั้ง​หมด​กับ​ชาว​อิสราเอล​ครึ่ง​หนึ่ง​ก็​ข้าม​มา​กับ​กษัตริย์​ด้วย+ 41  แล้ว​ชาว​อิสราเอล​ก็​มา​พูด​กับ​กษัตริย์​ว่า “ทำไม​คน​ยูดาห์​พี่​น้อง​ของ​พวก​เรา​แอบ​มา​พา​ท่าน​ไป และ​พา​กษัตริย์​กับ​ราชวงศ์​และ​ทหาร​ทุก​คน​ของ​ดาวิด​ข้าม​แม่น้ำ​จอร์แดน​ไป​ด้วย?”+ 42  ชาว​ยูดาห์​ตอบ​ชาว​อิสราเอล​ว่า “ก็​เพราะ​กษัตริย์​เป็น​ญาติ​กับ​พวก​เรา+ พวก​คุณ​จะ​โมโห​ทำไม​กัน? กษัตริย์​ต้อง​จ่าย​เงิน​เลี้ยง​ดู​พวก​เรา​หรือ​ให้​ของ​ขวัญ​พวก​เรา​หรือ?” 43  แต่​ชาว​อิสราเอล​บอก​ชาว​ยูดาห์​ว่า “พวก​เรา​มี​สิทธิ์​ใน​ตัว​กษัตริย์ 10 ส่วน เพราะ​ฉะนั้น พวก​เรา​มี​สิทธิ์​ใน​ตัว​ดาวิด​มาก​กว่า​พวก​คุณ ทำไม​พวก​คุณ​ไม่​ให้​เกียรติ​พวก​เรา? พวก​เรา​ควร​จะ​เป็น​คน​เชิญ​กษัตริย์​กลับ​มา​เป็น​พวก​แรก​ไม่​ใช่​หรือ?” แต่​ชาว​ยูดาห์​เถียง​ชนะ*ชาว​อิสราเอล

เชิงอรรถ

หรือ “ความ​รอด”
แปล​ตรง​ตัว​ว่า “เป็น​กระดูก​และ​เนื้อ​ของ​เรา”
หรือ​อาจ​แปล​ได้​ว่า “พวก​เขา”
สำนวน​ฮีบรู​นี้​อาจ​รวม​ถึง​การ​ตัด​เล็บ​เท้า
หรือ​อาจ​แปล​ได้​ว่า “มา​จาก”
หรือ “รุนแรง​กว่า”