จดหมายฉบับที่สองถึงทิโมธี 1:1-18
1 ผมเปาโล เป็นอัครสาวกของพระคริสต์เยซูตามที่พระเจ้าประสงค์เพื่อบอกผู้คนให้รู้จักคำสัญญาเรื่องชีวิตที่ผ่านทางพระคริสต์เยซู+
2 เขียนถึงทิโมธีลูกรัก+
ขอให้คุณได้รับความกรุณาที่ยิ่งใหญ่ ความเมตตา และสันติสุขจากพระเจ้าผู้เป็นพ่อและจากพระคริสต์เยซูผู้เป็นนายของเรา
3 ผมขอบคุณพระเจ้าผู้ที่ผมรับใช้*เหมือนที่บรรพบุรุษของผมได้ทำ ผมรับใช้โดยไม่มีอะไรรบกวนความรู้สึกผิดชอบชั่วดี และผมนึกถึงคุณเสมอเมื่ออธิษฐานอ้อนวอนทั้งวันทั้งคืน
4 พอคิดถึงตอนที่คุณร้องไห้ ผมก็อยากเจอคุณมาก และผมจะมีความสุขจริง ๆ ถ้าได้เจอคุณ
5 ผมนึกถึงความเชื่อที่มาจากใจจริงของคุณ+ ซึ่งโลอิสยายของคุณกับยูนิสแม่ของคุณมีอยู่ก่อนแล้ว และผมมั่นใจว่าคุณก็มีเหมือนกัน
6 ดังนั้น ผมขอให้คุณกระตือรือร้นในการใช้ความสามารถ*ที่มาจากพระเจ้าซึ่งคุณได้รับตอนที่ผมวางมือบนคุณ+
7 พลังบริสุทธิ์ของพระเจ้าไม่ได้ทำให้เรามีใจหวั่นกลัว+ แต่ให้เรามีใจที่มีพลัง+ มีความรัก และคิดอย่างสมเหตุสมผล
8 ดังนั้น อย่าอายที่จะประกาศเรื่องผู้เป็นนายของเรา+ และอย่าอายเรื่องที่ผมเป็นนักโทษเพราะเห็นแก่ท่าน แต่ขอให้ยอมทนทุกข์กับผม+เพื่อข่าวดีโดยพึ่งฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า+
9 พระองค์ช่วยเราให้รอดและเรียกเราให้เป็นคนบริสุทธิ์+ ไม่ใช่เพราะงานที่เราทำ แต่เพราะความประสงค์และความกรุณาที่ยิ่งใหญ่ของพระองค์+ เราได้รับความกรุณานี้เพราะพระคริสต์เยซูตั้งแต่สมัยก่อนโน้น
10 แต่ตอนนี้ เราได้เห็นความกรุณานี้ชัดเจนแล้วเมื่อพระคริสต์เยซู+ผู้ช่วยให้รอดของเรามาปรากฏ ท่านกำจัดความตาย+ และเปิดเผยกับเราโดยทางข่าวดีว่า+เราจะมีชีวิต+และร่างกายที่ไม่เน่าเปื่อย+ได้อย่างไร
11 ผมได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ประกาศข่าวดีนี้ เป็นอัครสาวก และเป็นครูสอน+
12 ผมต้องทนความยากลำบากเพราะงานมอบหมายนี้+ แต่ผมก็ไม่อาย+ เพราะผมรู้จักพระองค์ที่ผมเชื่อ และผมมั่นใจว่าพระองค์สามารถเก็บรักษาสิ่งที่ผมฝากไว้จนกว่าจะถึงวันนั้น+
13 ให้คุณยึดมั่นกับมาตรฐาน*ของคำสอนที่เป็นประโยชน์*+ซึ่งคุณได้ยินจากผม และให้แสดงความเชื่อกับความรักที่เกิดจากการเป็นสาวกของพระคริสต์เยซู
14 สิ่งมีค่านี้ที่ฝากไว้กับคุณ ให้เก็บรักษาไว้ด้วยความช่วยเหลือจากพลังบริสุทธิ์ของพระเจ้าซึ่งอยู่ในตัวเรา+
15 คุณก็รู้ว่าทุกคนในแคว้นเอเชีย+ได้ทิ้งผมไปหมดแล้ว รวมทั้งฟีเจลัสกับเฮอร์โมเกเนสด้วย
16 ขอผู้เป็นนายโปรดเมตตาโอเนสิโฟรัส+กับคนในบ้านเขาด้วย เพราะเขาทำให้ผมชื่นใจบ่อย ๆ และไม่อายที่ผมถูกล่ามโซ่อยู่
17 เขาถึงกับตามหาผมจนเจอตอนที่เขามากรุงโรม
18 ขอพระยะโฮวา*ผู้เป็นนายโปรดเมตตาเขาในวันนั้นด้วย คุณก็รู้ดีว่าเขาช่วยได้มากขนาดไหนในเมืองเอเฟซัส
