จดหมายฉบับที่สองถึงคริสเตียนในเมืองโครินธ์ 1:1-24
1 ผมเปาโล อัครสาวกของพระคริสต์เยซูตามที่พระเจ้าประสงค์ กับทิโมธี+พี่น้องของเรา เขียนถึงประชาคมของพระเจ้าในเมืองโครินธ์และถึงผู้บริสุทธิ์ทุกคนที่อยู่ทั่วแคว้นอาคายา+
2 ขอให้พวกคุณได้รับความกรุณาที่ยิ่งใหญ่และสันติสุขจากพระเจ้าผู้เป็นพ่อของเรา และจากพระเยซูคริสต์ผู้เป็นนาย
3 ขอให้พระเจ้าผู้เป็นพ่อของพระเยซูคริสต์+นายของเราได้รับการยกย่องสรรเสริญ พระองค์เป็นพ่อที่มีความเมตตากรุณา+และเป็นพระเจ้าที่คอยให้กำลังใจในทุกสถานการณ์+
4 พระองค์ให้กำลังใจเราทุกครั้งที่เจอความยากลำบาก*+ เราจึงให้กำลังใจ+คนที่เจอความยากลำบาก*ทุกรูปแบบได้ เหมือนที่เราเองได้รับกำลังใจจากพระเจ้า+
5 เราทนทุกข์เพื่อพระคริสต์มามาก+ แต่เราก็ได้รับกำลังใจผ่านทางพระคริสต์มากด้วย
6 เมื่อเราเจอความยากลำบาก* นั่นก็ทำให้พวกคุณได้รับกำลังใจและความรอด และเมื่อเราได้รับกำลังใจ พวกคุณก็ได้รับกำลังใจด้วย กำลังใจนี้จะช่วยพวกคุณให้อดทนกับความทุกข์แบบเดียวกับที่เราเจอ
7 เรามั่นใจในพวกคุณเสมอ เรารู้ว่าพวกคุณต้องทนทุกข์เหมือนเราและพวกคุณก็จะได้รับกำลังใจเหมือนเราด้วย+
8 พี่น้องครับ เราอยากให้พวกคุณรู้เรื่องความยากลำบากที่เราเจอในแคว้นเอเชีย+ เราถูกกดดันอย่างหนักเกินกว่าที่จะทนได้ จนเราคิดว่าคงต้องตายแน่ ๆ+
9 ที่จริง เรารู้สึกเหมือนถูกตัดสินประหารไปแล้ว เหตุการณ์นั้นสอนเราให้ไว้ใจพระเจ้า+ผู้ปลุกคนตายให้ฟื้น ไม่ใช่ไว้ใจตัวเอง
10 พระเจ้าช่วยเราให้รอดตายมาแล้วและจะช่วยเราอีก เรามั่นใจว่าพระองค์จะช่วยเราต่อไป+
11 พวกคุณก็ช่วยเราได้โดยอธิษฐานอ้อนวอนเพื่อเรา+ และเมื่อหลายคนเห็นว่าพระเจ้ากรุณาช่วยเรา พวกเขาจะอธิษฐานขอบคุณพระเจ้าที่พระองค์ตอบคำอธิษฐานของพวกคุณ+
12 เรื่องหนึ่งที่เราอวดได้ก็คือ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีบอกเราว่า เมื่ออยู่กับผู้คนในโลกและโดยเฉพาะเมื่ออยู่กับพวกคุณ เราประพฤติตัวด้วยความบริสุทธิ์สะอาดและด้วยความจริงใจแบบที่พระเจ้าสอน และเราไม่ได้พึ่งสติปัญญาของมนุษย์+ แต่พึ่งความกรุณาที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้า
13 สิ่งที่เราเขียนถึงพวกคุณนั้นคุณอ่าน*และเข้าใจได้ไม่ยาก และผมหวังว่าพวกคุณจะเข้าใจชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ
14 พวกคุณบางคนก็เข้าใจแล้วว่า พวกคุณอวดเรื่องของเราได้ เหมือนกับที่เราก็จะอวดเรื่องของพวกคุณได้ด้วยในวันของพระเยซูผู้เป็นนายของเรา
15 ด้วยความมั่นใจในเรื่องนี้ ผมเคยตั้งใจไว้ว่าจะแวะไปหาพวกคุณก่อน เพื่อคุณจะได้ดีใจอีกเป็นครั้งที่สอง*
16 ตอนนั้น ผมคิดว่าจะแวะหาพวกคุณระหว่างทางไปแคว้นมาซิโดเนีย และขากลับจากแคว้นมาซิโดเนียผมจะแวะหาพวกคุณอีก แล้วพวกคุณจะได้ไปส่งผมสักช่วงหนึ่งตอนที่จะไปแคว้นยูเดีย+
17 เมื่อผมบอกว่าจะทำอย่างนั้น พวกคุณคิดว่าผมเป็นคนเอาแน่เอานอนไม่ได้หรือ? ผมเป็นเหมือนคนทั่วไปที่ชอบทำตามใจตัวเอง ที่บอกว่า “ใช่” แล้วจู่ ๆ ก็มาบอกว่า “ไม่” อย่างนั้นหรือ?
18 พวกคุณไว้ใจคำพูดของเราได้เหมือนที่ไว้ใจพระเจ้า เราจะไม่พูดว่า “ใช่” แล้วจู่ ๆ ก็บอกว่า “ไม่”
19 พระเยซูคริสต์ลูกของพระเจ้าที่ผมกับสิลวานัส*และทิโมธี+ประกาศกับพวกคุณ ท่านไม่ได้ทำให้คำว่า “ใช่” กลายเป็น “ไม่” แต่ทำให้คำว่า “ใช่” เป็นจริงเสมอ
20 พระเยซูทำให้คำสัญญาของพระเจ้าทุกเรื่องเกิดขึ้นจริง+ เพราะอย่างนี้เราจึงพูดว่า “อาเมน” เมื่ออธิษฐานถึงพระเจ้าในนามของพระเยซู และนั่นทำให้พระเจ้าได้รับการยกย่อง
21 ส่วนพระเจ้าเป็นผู้ที่รับรองว่าเรากับพวกคุณเป็นคนของพระคริสต์ และเป็นผู้ที่เจิมพวกเราทุกคนไว้+
22 พระองค์ประทับตราพวกเรา+ พระองค์ใส่พลังของพระองค์+ในหัวใจเราเพื่อรับรอง*ว่าพวกเราจะได้รับรางวัล
23 ผมสาบานต่อพระเจ้าได้ว่าที่ผมยังไม่ได้ไปเมืองโครินธ์ ก็เพราะผมไม่อยากให้พวกคุณต้องเสียใจมากกว่านี้
24 เราไม่ใช่นายที่คอยควบคุมความเชื่อของพวกคุณ+ แต่เป็นเพื่อนร่วมงานที่อยากให้พวกคุณมีความสุข และที่พวกคุณมั่นคงอยู่ได้ก็เพราะความเชื่อของพวกคุณเอง
