Зәбур 140:1—13
Дирижер өчен. Давытның җыры.
140 И Йәһвә, мине явыз бәндәләрдән коткар,Залимнәрдән сакла,+
2 Алар үз күңелләрендә явыз ният кора,+Көне буе сугыш-талаш куптарып йөри.
3 Аларның телләре еланныкы шикелле очлы,+Авызларында — зәһәр елан агуы.+ (Села)
4 И Йәһвә, явызларның кулыннан сакла мине,+Залим кешеләрдән,Миңа аяк чалырга ниятләүчеләрдән якла.
5 Тәкәбберләр миңа яшерен тозак кора,Баулардан юл кырыена ятьмә сала.+
Алар минем өчен ау кора.+ (Села)
6 Мин Йәһвәгә: «Син минем Аллаһым.
И Йәһвә, ярдәм сорап ялваруыма колак сал»+,— дип әйтәм.
7 И Аллаһы Тәгалә Йәһвә, куәтле Коткаручым минем,Сугыш көнендә син башымны җәрәхәтләнүдән саклыйсың.+
8 И Йәһвә, явызларның теләген чынга ашырма.
Борыннарын чөймәсеннәр өчен, мәкерләренең үтәлүенә ирек куйма.+ (Села)
9 Мине камап алучыларның авызыннан чыккан яманлыкҮз башларына төшсен иде.+
10 Өсләренә утлы күмер яусын иде.+
Бүтән тора алмасыннар өчен, аларны утка,Тирән* чокырларга+ ташласыннар иде.
11 Яла ягучы җир йөзендә үзенә урын тапмасын,+Яманлык залимнәрне куып җитеп, һәлак итсен иде.
12 Иманым камил, Йәһвә мескенне яклар,Ярлыларга карата гадел булыр.+
13 Мин беләм: тәкъвалар исемеңне мактар,Намуслы кешеләр синең илтифатыңны* күреп яшәр.+