Ирмия 47:1—7
47 Йәһвә Ирмия́ пәйгамбәргә филистилеләргә кагылышлы сүз җиткерде.+ Бу фиргавен Га́заны тар-мар иткәнчегә кадәр булды.
2 Йәһвә болай диде:
«Менә! Төньяктан сулар килә.
Алар басып килүче ташкынга әйләнер.
Алар җирне һәм андагы бар нәрсәне,Шәһәрне һәм анда яшәүчеләрне басар.
Кешеләр кычкырыр,Илдә яшәүче һәркем үкереп елар.
3 Аның айгырларының тояклары дөбердәвен,Хәрби арбаларының тавышын,Тәгәрмәчләренең дыңгырдавын ишетеп,Аталарның куллары хәлсезләнер һәм салынып төшәр,Шуңа күрә алар үз улларын коткарыр өчен борылып та карамас.
4 Чөнки якынлашып килгән көн бар филистилеләрне тар-мар итәр.+
Ул Тир+ белән Сидонның+ калган һәр союздашын һәлак итәр.
Чөнки Йәһвә филистилеләрне —Кафту́р*+ утравыннан булган калдыкны тар-мар итәр.
5 Га́за пеләш* булып калыр.
Ашкелонның авызы томаланыр.+
И аларның үзәненең калдыгы,Күпме үзеңә яралар ясап була?+
6 И-их! Йәһвә кылычы!+
Кайчан инде син тынычланырсың?
Үз кыныңа кайт.
Ял ит, тынып кал.
7 Йәһвә әмер биргән бит!
Ничек инде ул тынычлансын?
Ул аны Ашкелонга һәм диңгез ярына+Каршы сугышыр өчен җибәрде».