Һошия 11:1—12
11 «Мин Исраилне малай чагында ярата идем,+Мин улымны Мисырдан чакырып алдым.+
2 Алар* исраиллеләрне өндәгән саен,Халык ераграк китә барды.+
Алар Бага́л сыннарына,+Кисеп һәм уеп ясалган потларга корбаннар китерде.+
3 Ә Мин Ифраимны кулларыма алдым,+ аны йөрергә өйрәттем.+
Алар исә үзләрен савыктыруымны танымады.
4 Мин аларны игелек баулары,* мәхәббәт баулары ярдәмендә җитәкләп йөрдем.+
Мин алар өчен муеннарыннан* йөкне төшергән кеше кебек булдым.
Һәрберсенә назлы итеп ризык өләштем.
5 Алар Мисыр җиренә кайтмас, Ассирия аларның патшасы булыр,+Чөнки аларның миңа кайтасы килмәде.+
6 Аларның уй-ниятләре аркасында шәһәрләре буйлап өермәләп кылыч үтәр.+
Ул капка бикләрен җимерер, ә үзләрен йотар.+
7 Минем халкым миңа карата тугрылыксыз булып китте.+
Аларны югарыга* чакырсалар да, берсе дә торып басмады.
8 И Ифраи́м, ничек инде синнән баш тартыйм?+
И Исраи́л, ничек инде сине дошман кулына бирим?
Сиңа Адмага эшләгәнне ничек эшлим инде?
Сине Зибәимгә ничек охшаш итим инде?+
Минем йөрәгем үзгәрде.
Сиңа карата кызгану белән янып торам.+
9 Көйдергеч ачуымны яудырмам.
Ифраимны кабат җимермәм,+Мин бит кеше түгел, мин — Аллаһы,Синең араңда яшәүче Изге Ходай.
Сиңа ярсу белән килмәм.
10 Алар Йәһвәгә иярер. Ул арысландай үкерер.+
Ул үкергәч, аның уллары көнбатыштан калтырый-калтырый килер.+
11 Мисырдан чыкканда, алар — коштай,Ә Ассириядән чыкканда, күгәрчендәй калтырар.+
Мин аларны үз йортларына урнаштырырмын,— ди Йәһвә+.—
12 Ифраим мине — ялган белән,Исраил йорты алдау белән чолгап алды.+
Әмма Яһүд әле дә Аллаһы белән йөри.
Ул Изге Аллаһыга тугры».+
Искәрмәләр
^ Ягъни пәйгамбәрләр һәм Исраилгә үгет-нәсыйхәт бирер өчен җибәрелгән башка кешеләр.
^ Сүзгә-сүз «кеше баулары», әти-әниләр кулланган бау.
^ Сүзгә-сүз «казналыкларыннан».
^ Ягъни югары гыйбадәт кылуга.