Һошия 13:1—16
13 «Ифраи́м сөйләгәндә, кешеләр калтырап торды.
Ул Исраилдә күренекле иде шул,+Әмма Бага́л аркасында гаепле булып китте+ һәм үлде.
2 Хәзер алар үз гөнаһларына өстәп,Көмештән потлар ясады.+
Алар сыннар ясый, әйе, һәр һөнәрче үз эшен оста итеп башкараҺәм аларга: „Корбан китерүчеләр бозау сыннарын үпсен“,— дип әйтә.+
3 Шуңа күрә алар иртәнге болытлар кебек,Иртә юкка чыга торган чык сыман,Ындыр табагыннан җил очырткан кибәк шикелле,Түбәдәге морҗадан күтәрелгән төтен кебек булыр.
4 Мисырда булган чагыңнан алып мин синең Аллаһың Йәһвә.+
Син миннән башка Аллаһыны белмәдең,Миннән башка коткаручы юк.+
5 Мин сиңа чүлдә, корылык җирендә игътибар иттем.+
6 Алар үз көтүлекләрендә тукланды.+
Туклангач, йөрәкләре горурланып китте.
Шуңа күрә алар мине онытты.+
7 Мин алар өчен яшь арыслан сыман,+Сукмак янында сагалап яткан каплан шикелле булырмын.
8 Мин аларга үз балаларын югалткан ана аю сыман ташланырмын.
Аларның күкрәк читлеген ярып ачармын.
Аларны арысландай йотармын,Ерткыч хайвандай ботарлармын.
9 И Исраи́л, сине һәлак итәрләр,Чөнки син миңа каршы, ярдәмчеңә каршы чыктың.
10 Бар шәһәрләреңдә сине коткара алган патшаң кая соң?+
Идарәчеләрең кая?
Алар турында син: „Миңа патша һәм мирзалар бир“,— дип әйтә идең бит.+
11 Ачуым чыгып, мин сиңа патша бирдем.+
Ярсып, аны кире алырмын.+
12 Ифраимның җинаяте төреп куелган,*Гөнаһы саклана.
13 Ул тулгак тоту газабы кичерер.
Әмма ул — акылсыз бала,Туасы вакыты җиткәч, якты дөньяга ашыкмый.
14 Мин аларны Кабер* хакимлегеннәнҺәм үлемнән йолып алырмын.+
И Үлем, чаккычың кая?+
И Кабер, җимерү көчең кая?+
Әмма мин кызгану күрсәтмәм.
15 Ул камыш арасында гөрләп чәчәк атса да,Көнчыгыш җиле, Йәһвә җиле, чүлдән килеп,Аның байлыгын һәм су чыганагын корытыр.
Ул аның хәзинәсеннән бар кыйммәтле әйберләрен талап чыгар.+
16 Сама́рия үз Аллаһысына каршы фетнә күтәргәне өчен+ гаепле булыр.+
Алар кылыч белән һәлак ителер.+
Балаларын тураклап үтерерләр,Авырлы хатыннарының карыннарын ярырлар».