Зәбур 102:1—28

  • Җәбер күргән кешенең күңеле төшенке чакта әйткән догасы

    • «Ялгыз кош шикелле мин» (7)

    • «Көннәрем югала барган күләгә төсле» (11)

    • «Йәһвә Сионны яңадан торгызыр» (16)

    • Йәһвә мәңге шул ук (26, 27)

Җәбер күргән кешенең күңеле төшенке* чакта һәм Йәһвә алдында кайгысын бушаткан чакта әйткән догасы.+ 102  И Йәһвә, догамны ишет,+Ярдәм сорап ялваруым сиңа ирешсен иде.+  Кайгылы чагымда миннән йөзеңне борма.+ Колак сал миңа.* Сине чакырганда, миңа шунда ук җавап бир.+  Чөнки көннәрем төтен шикелле юкка чыга бара,Сөякләрем утлы күмер шикелле янып бетә.+  Тамагыма аш үтми,Йөрәгем җәрәхәтләнде һәм үлән төсле көйде.+  Каты ыңгырашудан+Мин коры сөяккә калдым.+  Мин чүлдәге баба́ кошына* охшаш,Хәрабәләр арасындагы ябалак сыманмын.  Мин йокламый ятам.* Өй түбәсендәге ялгыз кош шикелле мин.+  Дошманнарым көннәр буе миннән мыскыллап көлә.+ Мәсхәрәләүчеләр,* исемемне кулланып, мине ләгънәт итә.  Мин, икмәк ашагандай, көл ашыйм,+Эчемлегем күз яшьләре белән катыштырылган+ 10  Синең ярсуың һәм ачуың аркасында. Мине ташлар өчен генә күтәрдең бит син мине. 11  Көннәрем югала барган күләгә* төсле,+Үлән шикелле корый барам мин.+ 12  Әмма син, и Йәһвә, мәңге торасың,+Даның* буыннан-буынга яшәр.+ 13  Син, һичшиксез, күтәрелеп, Сионга шәфкать күрсәтерсең,+Чөнки аңа илтифат күрсәтергә вакыт җитте,+Билгеләнгән вакыт килде.+ 14  Хезмәтчеләрең аның ташларын хуш күрә,+Хәтта аның туфрагын да якын итәләр.+ 15  Халыклар — Йәһвә исеменнән,Җирнең бөтен патшалары синең даныңнан куркыр.+ 16  Чөнки Йәһвә Сионны яңадан торгызыр,+Ул үзенең даны белән килер.+ 17  Ул мохтаҗларның догасына игътибар итәр,+Аларның догаларын кире какмас.+ 18  Бу киләчәк буын өчен язылган,+Туасы* халык Йәһне мактасын өчен. 19  Йәһвә үзенең изге биеклегеннән түбәнгә карый,+Күкләрдән җирне күздән кичерә. 20  Тоткыннарның көрсенүен ишетер өчен,+Үлемгә хөкем ителгәннәрне азат итәр өчен ул шулай эшли.+ 21  Нәтиҗәдә, Йәһвәнең исеме Сионда игълан ителә,+Аны мактау сүзләре Иерусалимда яңгырый, 22  Халыклар һәм патшалыкларЙәһвәгә хезмәт итәр өчен бергә җыелган чакта.+ 23  Ул мине көчемнән вакытсыз мәхрүм итте,Көннәремне кыскартты. 24  Мин: «И Раббым,— дидем,—Мине гомерем уртасында алып китмә,Синең елларың бит буыннан-буынга килә.+ 25  Син җирнең нигезләрен инде күптән салдың,Күкләрне дә синең кулларың булдырды.+ 26  Алар юкка чыгачак, ә син калачаксың. Алар барысы кием шикелле тузып бетәчәк. Киемне алыштыргандай, син аларны алыштырырсың, һәм алар юк булыр. 27  Әмма син һәрвакыт шул ук, гомер елларың мәңге бетмәс.+ 28  Хезмәтчеләреңнең балалары имин яшәр,Аларның нәселе синең каршыңда иминлектә гомер сөрер».+

Искәрмәләр

Яки «кешенең хәлсезләнгән».
Яки «Иелеп тыңла мине».
Ягъни пеликанга.
Я, бәлки, «Мин кибеп беттем».
Яки «Мине юләргә санаучылар».
Яки «озыная барган күләгә».
Яки «Исемең». Сүзгә-сүз «Истәлегең».
Сүзгә-сүз «Барлыкка китереләчәк».