Зәбур 39:1—13
Дирижер өчен: ядиту́н.*+ Давытның җыры.
39 Мин: «Телем белән гөнаһ кылмас өчен,+Адымымны күзәтермен,Явыз бәндә янымда булганда,Авызыма авызлык кидерермен»+,— дидем.
2 Мин сүзсез, өнсез булдым,+Хәтта яхшылык хакында да авызымны ачмадым,Ә әрнүем бәгыремне телгәләде.*
3 Эчемдә йөрәгем пыскып янды.
Уйланган* чагымда, мин ут кебек яндым.
Шулчак мин болай дидем:
4 «И Йәһвә, ахырым нинди буласын,Көннәрем саны күпме икәнен белергә ярдәм ит,+Шунда мин гомеремнең никадәр кыска икәнен күрермен.
5 Әйе, син көннәремне санаулы иттең,*+Һәм гомерем озынлыгы синең алдыңда берни түгел.+
Һичшиксез, һәр кеше, никадәр нык булып күренмәсен, нибары сулыш кына.+ (Села)
6 Чыннан да, кеше гомере күләгә шикелле.
Ул юкка гына мәшәкатьләнә.
Ул байлык туплый, ә аның кемгә калырын белми.+
7 Алайса, нә́рсәгә өметләнергә соң миңа, и Йәһвә?
Син — бердәнбер өметем.
8 Бөтен җинаятьләремнән коткар мине.+
Акылсыз кешегә мине хурларга ирек бирмә.
9 Мин тавыш-тынсыз кала бирдем.
Бу синең эшең булганга,+Мин авыз ачып сүз әйтә алмадым.+
10 Китергән бәлаңне миннән алып куй.
Кулың мине харап иткәнгә, мин йончып беттем.
11 Син кешене гөнаһы өчен җәза биреп төзәтәсең,+Кадерләгән нәрсәләрен көя ашагандай юк итәсең.
Һичшиксез, һәр кеше нибары сулыш кына.+ (Села)
12 Догамны ишет, и Йәһвә,Ярдәм сорап аваз салуымны тыңла.+
Күз яшьләремне күрми калма,Чөнки мин синең өчен тик килмешәк кенә,+Бөтен ата-бабаларым кебек үк, үтеп барган юлаучы гына.*+
13 Гомерем өзелеп юк булганчы,Кырыс карашыңны ал миннән һәм күңелем күтәрелеп китәр».
Искәрмәләр
^ Яки «Ә әрнүем кузгалды».
^ Яки «Көрсенгән».
^ Яки «уч киңлеге кадәр бирдең».
^ Яки «күчеп килгән кеше генә».
