Зәбур 61:1—8

  • Аллаһы — дошманнан яклаучы нык манара

    • «Мин синең чатырыңда мәңге кунак булырмын» (4)

Дирижер өчен: кыллы уен коралларында башкарыла. Давытның мәдхиясе. 61  И Аллаһым, ярдәм сорап аваз салуымны ишет. Догама игътибарлы бул.+   Күңелем төшенке булганда,*Җир читләреннән сиңа аваз салырмын.+ Мине биек кыяга алып мен.+   Син бит сыенычым минем,Мине дошманнан яклаучы нык манара.+   Мин синең чатырыңда мәңге кунак булырмын,+Канатларың ышыгында сыеныч табармын.+ (Села)   И Аллаһы, син биргән вәгъдәләремне ишеттең. Исемеңне тирән хөрмәт итүчеләр мирасын бирдең.+   Син патшаның гомерен озайтырсың,+Аның көннәре буыннан-буынга сузылыр.   Ул Аллаһы каршында мәңге тәхеттә утырачак.*+ Тугры мәхәббәтең һәм тугрылыгың аны яклап торсын.+   Вәгъдәләремне көн саен үти-үти,+Синең исемеңә мәңге мәдхияләр җырлармын.*+

Искәрмәләр

Яки «Йөрәгем хәлсезләнә барганда».
Яки «яшәячәк».
Яки «көй уйнармын».