Зәбур 63:1—11
Давытның Яһүд чүлендә чакта язган җыры.+
63 И Аллаһы, син — минем Аллаһым, сине эзлим мин.+
Җаным сиңа сусый.+
Суы булмаган коры һәм кибеп беткән җирдә+Сине көтә-көтә зарыгып беттем мин.
2 Шуңа мин изге урыннан сиңа күз салдым,Синең көч-куәтеңне һәм даныңны күрдем.+
3 Чөнки синең тугры мәхәббәтең яшәүдән дә яхшырак,+Минем телем сине данлар.+
4 Гомерем буе сине мактармын,Кулларымны югары күтәреп, исемеңне чакырырмын.
5 Җаным иң яхшы һәм иң затлы ризыкка* туена,Шуңа күрә мин сине шатлык авазы белән мактармын.+
6 Ятагымда сине исемә төшерәм,Төннәрен* синең турында уйланып ятам.+
7 Чөнки син ярдәмчем минем,+Канатларың күләгәсендә мин шатланып кычкырам.+
8 Җаным сиңа ябышкан,Синең уң кулың мине ныклап тотып тора.+
9 Ә җанымны эзләүчеләрҖир астына төшәрләр.
10 Алар кылычтан кырылыр,Шакалларга* азык булыр.
11 Патша исә Аллаһыда сөенеч табар.
Аның белән ант иткән һәр кеше куанып шатланыр,*Чөнки ялган сөйләүчеләрнең авызлары ябылыр.
Искәрмәләр
^ Сүзгә-сүз «майга һәм майлылыкка».
^ Сүзгә-сүз «Төңге сакларда».
^ Яки «Төлкеләргә».
^ Яки «мактаныр».
