Әюп 10:1—22
10 Мин тормышымнан җирәнәм.*+
Зарымны әйтермен.
Җан әрнүен белдерермен!
2 Мин Аллаһыга болай диярмен: „Мине гаепле дип игълан итмә.
Әйт, ник минем белән дәгъвалашасың?
3 Җәберләүдән сиңа ни файда бар?
Явызларның киңәшләрен хуплап,Кулларың булдырганны кире кагуның ни мәгънәсе бар?+
4 Әллә синең күзең — кеше күземе?
Әллә син үлемле кеше кебек карыйсыңмы?
5 Әллә синең көннәрең үлемле кешеләрнеке сыманмы?
Әллә гомер елларың кешенеке кебекме?+
6 Ник миннән гаеп эзлисең,Ник гөнаһ табарга тырышасың?+
7 Гаепсез булуымны беләсең бит.+
Синең кулыңнан мине һичкем коткара алмас.+
8 Син мине үз кулларың белән булдырдың,+Ә хәзер бөтенләй юк итәсең килә.
9 Исеңә төшерче: син мине балчыктан булдырдың бит,+
Ә хәзер туфракка кайтарасың.+
10 Син мине сөт кебек агыздың
Һәм сыр кебек оеттың түгелме?
11 Син мине тире һәм тән белән капладың,Сөякләр һәм сеңерләр ярдәмендә мине үрдең.+
12 Син миңа тормыш бирдең, тугры мәхәббәтеңне күрсәттең.
Кайгыртып, рухымны* якладың.+
13 Әмма яшертен генә менә нәрсәләр ниятләгәнсең.
Беләм, алар синнән килә.
14 Мин гөнаһ кылган булсам, син мине күзәтер идең;+Гаеп эшләремне кичермәс идең.
15 Гаебем булса, кайгы миңа!
Хәтта гаепсез булсам да, башымны күтәрә алмыйм,+Чөнки мин хурлык һәм кайгы белән тулы.+
16 Башымны күтәрсәм, син мине арысландай ауларсың,+Миңа каршы кодрәтеңне кабат кулланырсың.
17 Башыма бәла өстенә бәла килгән арада,Син миңа каршы яңа шаһитләр китерәсең,
Миңа ярсыганнан-ярсый барасың.
18 Соң, ник мине карыннан чыгардың?+
Мине кем дә булса күргәнче, мин үләргә тиеш идем.
19 Ул чакта һич булмагандай булыр идем,Ана карыныннан кабергә иңәр идем“.
20 Көннәрем аз санлы түгелме соң?+ Ходай мине калдырсын,Бүтән миңа карамасын — бераз тынычланыр идем.*+
21 Ә инде аннары бөтенләйгә+Дөм караңгылык* җиренә китәрмен.+
22 Кап-караңгы җиргә,Куе караңгылык һәм тәртипсезлек җиренә,Хәтта яктысы да караңгы булган урынга китеп барырмын».
Искәрмәләр
^ Яки «Минем җаным тормышымнан җирәнә».
^ Яки «сулышымны; тормышымны».
^ Яки «күңелем күтәрелер иде».
^ Яки «Караңгылык һәм үлем күләгәсе».
