1. Бар алга, халкым! Курыкма!

Һич бирешмә дошманга.

Вәгазьлә бөтен җирдә,

Кыюлык белән сөйлә:

Шайтанга күктә урын юк —

Угылым аны җиңде.

Чылбырлап бәйләп куяр ул

Җеннәрне һәм Иблисне.

2. Дошманнар каршы чыгалар:

Тырыша куркытырга,

Хак юлдан тайпылдыра,

Мәкерле хәйлә кора.

Залимнәр һөҗүм итсәләр,

Ташланса арысландай,

Булышырмын һәм саклармын

Күземнең карасыдай.

 3. Сез тугры булып үлсәгез,

Бу чыкмас хәтеремнән,

Кайтарырмын Кабердән.

Көчлерәк мин үлемнән.

Ахыргача нык калсагыз,

Өзелмәс өметегез.

Кыюлык саклап яшәгез,

Мин — сезнең калканыгыз.