1. Уруқ-туққанлиримизниң немә қилишини халаймиз?

 «ҺӘҚИҚӘТНИ тонуғанда, аиләмниңму мән билән биллә җәннәттә мәңгү яшишини бәкму үмүт қилдим, болупму йолдишим Билал билән оғлумизниң Йәһваға хизмәт қилишини арзу қилған едим»,— дәйду Патигүл b исимлиқ қериндишимиз. Сизниңму Йәһва Худани техи тонумайдиған уруқ-туққанлириңиз барму? Шундақ болса, сизму Патигүлгә охшаш һис қилидиғансиз.

2. Бу мақалидин қандақ соалларға җавап тапимиз?

² Биз уруқ-туққанлиримизни хуш хәвәрни қобул қилишқа, мәҗбурлалмаймиз. Лекин уларни Муқәддәс китаптики хәвәр һәққидә чоңқур ойлинип, қәлбини һәқиқәткә майил қилишиға ярдәм берәләймиз (Тим. 2-х. 3:14, 15). Немә үчүн биз уруқ-туққанлиримизға вәз қилишимиз керәк? Уларни немә үчүн чүшинишкә тиришишимиз лазим? Уларниңму бизгә охшаш Йәһвани яхши көрүшигә қандақ ярдәм берәләймиз? Җамаәттики қериндашлар қандақ ярдәм бериши мүмкин? Мошу соалларға җавапни бу мақалидин тапимиз.

3. Петрусниң 2-хети 3:9ға асасән, немә үчүн биз уруқ-туққанлиримизға вәз қилишимиз керәк?

³ Пат арида Йәһва Худа бу рәзил дунияни йоқ қилиду. Шу чағда пәқәт мәңгү һаятқа йетәкләйдиған һәқиқәтни қобул қилишқа майил кишиләр аман қалиду (Әлч. 13:48). Натонуш адәмләргә вәз қилиш үчүн көп вақит чиқиримиз. Шундақ екән, йеқинлиримизниңму биз билән Йәһваға хизмәт қилишини техиму халаймиз, шундақ әмәсму? Көйүмчан Атимиз Йәһва «һечкимниң һалак болушини  халимайду, амма һәммисиниң товва қилишини халайду» (Петрусниң 2-хети 3:9ни оқуң).

4. Уруқ-туққанлиримизға вәз қилғанда қандақ хаталиқни өткүзүшимиз мүмкин?

⁴ Хуш хәвәрни ейтишниң һәм тоғра, һәм натоғра усули бар екәнлигини унтумайли. Натонуш кишиләргә вәз қилғанда һөрмәт вә мулайимлиқ билән сөзлишимиз, амма уруқ-туққанлиримиз билән сәл башқичә сөзлишишимиз мүмкин.

5. Уруқ-туққанлиримизға вәз қилғанда немини әстә тутушимиз керәк?

⁵ Көпинчимиз аилә әзалиримизға биринчи қетим гувалиқ бәргән чағни әслигәндә, «хәп, башқичә вәз қилсам болуптекән» дәп пушайман қилидиғандимиз. Әлчи Паул шундақ нәсиһәт бәргән: «Гепиңлар дайим йеқимлиқ һәм тетимлиқ болсун, шуниң билән силәр һәрқандақ адәмгә қандақ җавап беришни билидиған болисиләр» (Кол. 4:5, 6). Уруқ-туққанлиримиз билән сөзләшкәндә бу сөзләрни әстә тутайли. Әгәр шундақ қилмисақ, уларни һәқиқәткә җәлип қилишниң орниға, рәнҗитип қойишимиз мүмкин.

6, 7. Гувачи әмәс йолдишиниң һис-туйғулирини чүшинишкә тиришиш керәклигини көрситидиған мисални кәлтүрүң.

⁶ Уларни чүшинишкә тиришиң. Патигүл мундақ дәйду: «Авал мән йолдишим билән Худа вә Муқәддәс китап һәққидила сөзлишәттим. Буниңдин башқа һечнәрсә тоғрилиқ сөзләшмәттуқ». Лекин Патигүлниң йолдиши Билал Муқәддәс китап тоғрилиқ азирақла билгән, шуңа у Патигүлниң сөзлирини чүшәнмәй, аяли дайим өзиниң дини тоғрилиқла ойлап жүриду дәп ойлиған. У аяли хәтәрлик бир мәзһәп яки сектиға киривелип, алдам халтиға чүшүп қалди дәп әнсиригән.

 ⁷ Патигүлниң ейтишичә, у учришишлар, вәз хизмити вә етиқатдашларниң өйигә берип, кәчки вақтини вә дәм елиш күнлирини җамаәттики қериндашлар билән өткүзәтти. У мундақ дәйду: «Бәзидә Билал өйгә кәлгәндә, өйдә һечким йоқ болатти вә у өзини ялғуз һис қилатти». Әлвәттә, у аяли билән оғлини сеғинған вә уларниң қандақ адәмләр билән арилишиватқанлиғини билмигән. Шуңа Билалға уларниң йеңи достлири униңдин муһимирақ болғандәк көрүнгән. Ахири у аҗришимән дәп попуза қилған. Сизниңчә, Патигүл йолдишиниң һис-туйғулирини чүшиниш үчүн немә қилалатти?

8. Петрусниң 1-хети 3:1, 2гә асасән, уруқ-туққанлиримизға немә көпирәк тәсир қилиду?

⁸ Яхши үлгә көрситиң. Адәттә, уруқ-туққанлиримизға сөзлиримиз әмәс, иш-һәрикәтлиримиз көпирәк тәсир қилиду (Петрусниң 1-хети 3:1, 2ни оқуң). Патигүл вақит өтүп буни чүшәнгән еди. У мундақ дегән: «Мән Билалниң бизни яхши көридиғанлиғини вә аҗришишни халимиғанлиғини биләттим. Лекин униң сөзлиридин Йәһваниң нәсиһәтлирини некамизда қоллинишим керәклигини чүшәндим. Йолдишимға һәқиқәт тоғрилиқ көп сөзләшниң орниға, иш-һәрикәтлирим билән униңға яхши үлгә көрситишим керәк еди». Патигүл йолдиши билән Муқәддәс китап тоғрилиқла сөзлимәй, башқа нәрсиләр тоғрилиқму сөзләшни башлиди. Билал аялиниң меһрибан, балисиниң болса, сөзгә киридиған вә әдәплик болуп қалғанлиғини байқиған (Пәнд н. 31:18, 27, 28). У Муқәддәс китаптики хәвәр униң аилисигә яхши тәсир қилғанлиғини көргәндә, жүриги Худа Сөзидики хәвәрни қобул қилишқа тәйяр болған (Кор. 1-х. 7:12—14, 16).

9. Немә үчүн биз уруқ-туққанлиримизға ярдәм беришни тохтатмаслиғимиз керәк?

 ⁹ Уруқ-туққанлириңизға ярдәм беришни тохтатмаң. Йәһва Худа биз үчүн әң улуқ үлгә. Йәһва адәмләрниң хуш хәвәрни аңлап, мәңгү һаятқа еришишигә қайта-қайта пурсәт бериватиду (Йәр. 44:4). Әлчи Паул Тимотийниң башқиларға ярдәм беришни давамлаштуруши керәклигини ейтқан. Немишкә? Сәвәви шундақ қилған болса, Тимотий өзиниму вә униңға қулақ салғанларниму қутулдуруп қалалатти (Тим. 1-х. 4:16). Биз уруқ-туққанлиримизни яхши көргәнликтин, уларниң Худа Сөзидики һәқиқәтни билишини халаймиз. Вақит өтүп, Патигүлниң сөзлири вә ишлири аилисигә яхши тәсир қилған еди. Һазир у йолдиши билән биллә Йәһваға хошал-хорам хизмәт қиливатиду. Иккилиси пионер вә Билал ақсақал болуп хизмәт қилиду.

10. Биз немә үчүн сәвир-тақәтлик болушимиз керәк?

¹⁰ Сәвир-тақәтлик болуң. Биз Худаниң әхлақ өлчәмлири бойичә яшашни қарар қилғанда, һаятимизни вә көзқаришимизни өзгәрттуқ. Уруқ-туққанлиримизниң бу өзгиришләргә көнүши қийин болған болуши мүмкин. Адәттә улар бизниң сәясәткә арилашмай, диний мәйрәмләргә қатнашмайдиғанлиғимизни бирдин байқайду. Бәзи уруқ-туққанлиримиз бизгә аччиқлиниши мүмкин (Мәт. 10:35, 36). Бирақ үмүтимизни һеч үзмәйли. Чүнки әгәр көзқаришимизни чүшәндүрүшкә тиришишни тохтатсақ, улар мәңгү һаят кәчүрүшкә налайиқ дәп һөкүм чиқарған болимиз. Йәһва һөкүм чиқириш һоқуқини бизниң әмәс, Әйсаниң қолиға тапшурған (Йоһ. 5:22). Биз уруқ-туққанлиримизға сәвир-тақәт көрсәтсәк, күнләрниң бир күни улар һәқиқәтни қобул қилип қалар (« Торбетимиздин пайдилинип вәз қилиң» намлиқ рамкиға қараң.).

11—13. Алисаниң мисалидин қандақ савақ алдиңиз?

¹¹ Қәтъий лекин меһрибан болуң (Пәнд н. 15:2). Алиса исимлиқ қериндашниң мисалини көрүп чиқайли. У Йәһва тоғрилиқ билгәндә, ата-анисидин жирақ җайда яшиған. Ата-аниси Худаға ишәнмигән вә сәясәткә паал қатнашқан еди. Алиса мүмкинчилик издәп, уларға хуш хәвәрни тезирақ ейтишни халиған. «Әгәр етиқадиңиз вә көзқаришиңизниң өзгәргәнлигини дәрһал ейтмисиңиз, йеқинлириңиз буни аңлиғанда, техиму қаттиқ рәнҗийду»,— дәйду Алиса. У ата-анисиға қизиқ болуши мүмкин дәп қариған мавзулар тоғрилиқ хәт язған. Мәсилән, меһир-муһәббәт тоғрисида йезип, Муқәддәс китап тәлимлирини кәлтүргән вә бу һәққидә ата-анисиниң ой-пикрини сориған (Кор. 1-х. 13:1—13). Алиса ата-анисиға уни чоң қилип қатарға қошқини вә ғәмхорлуқ қилғини үчүн рәхмәт ейтип, уларға соғиларни әвәткән. У ата-анисиниң өйигә барғанда, қолидин кәлгиничә аписиға өй ишлирини қилишқа ярдәм бәргән. Бешида ата-аниси Алисаниң йеңи дини тоғрилиқ аңлиғанда, буниңдин хошал болмиған.

¹² Алиса ата-анисиниң өйидә болғанда дайим Муқәддәс китапни оқуған. У мундақ дәйду: «Апам буни көрүп, Муқәддәс китап мениң үчүн қанчилик муһим екәнлигини чүшәнди». Дадиси болса, қизиниң көзқариши немә үчүн өзгирип кәткәнлигини чүшиниш вә Муқәддәс китапниң хата йерини тепиш үчүн уни үгәнмәкчи болупту. Алиса: «Мән дадамға Муқәддәс китапни берип, униң ичигә бир-икки еғиз сөз йезип қойдум»,— дегән. Буниң нәтиҗиси қандақ болған? Дадиси һеч хаталиқ тапалмай, әксинчә, Муқәддәс китаптин оқуғанлири униңға қаттиқ тәсир қилипту.

¹³ Биз қийинчилиқларға дуч кәлгәндә, қәтъий лекин пәм-парасәтлик болушимиз керәк (Кор. 1-х. 4:12ә). Мәсилән,  Алисаниң аписи қаршилиқ көрсәткәндә, у сәвирчан болған. Алиса мундақ дәйду: «Мән чөмдүрүлүштин өткәндә, апам маңа: “Мениң сиздәк қизим йоқ”,— дегән». Шу чағда Алиса немә қилған? «Йеңи диним тоғрилиқ сөзлишиштин тартинмидим, лекин Йәһва гувачиси болушни қарар қилғинимни вә бу йолумдин қайтмайдиғанлиғимни һөрмәт билән чүшәндүрдүм. Мән апамни яхши көридиғанлиғимға уни ишәндүрүшкә тириштим. Иккимиз олтирип бир жиғлавалдуқ, кейин мән таза бир охшитип тамақ етип бәрдим. Шу күндин башлап апам Муқәддәс китап яхши тәрәпкә өзгиришимгә ярдәм бериватқанлиғини чүшәнди».

14. Немә үчүн Йәһваға хизмәт қилиш қараримиздин қайтмаслиғимиз керәк?

¹⁴ Уруқ-туққанлиримизниң Йәһваға ибадәт қилиши биз үчүн қанчилик муһим екәнлигини чүшинишигә вақит кетиши мүмкин. Мәсилән, Алиса ата-аниси халиғандәк, алий мәктәпкә оқушқа чүшмәй, пионер болуп хизмәт қилишни таллиғанда, аписи йәнә жиғлиған. Лекин Алиса қарарида мәһкәм турған еди. У мундақ чүшәндүриду: «Әгәр бир қетим бесимға баш әгсиңиз, өйдикилириңиз башқа мәсилиләрдиму бесим қилиши мүмкин. Бирақ меһрибанлиқ билән йолуңиздин қайтмисиңиз, бәлким бәзилири хуш хәвәрни қобул қилиду». Алисаниң вәзийитидә дәл шундақ болған еди. Һазир аписи билән дадиси пионер болуп хизмәт қиливатиду. Шуниң билән дадиси ақсақал болуп хизмәт қилиду.

15. Мәтта 5:14—16 вә Петрусниң 1-хети 2:12гә асасән, башқиларниң «яхши ишлири» уруқ-туққанлиримизға қандақ тәсир қилиши мүмкин?

¹⁵ Йәһва адәмләрни Өз хизмәтчилириниң «яхши ишлири» арқилиқ Өзигә җәлип  қилиду (Мәтта 5:14—16; Петрусниң 1-хети 2:12ни оқуң). Һәмрайиңиз Йәһва гувачиси болмиса, у җамаәттики қериндашларни тонамду? Жуқурида тилға елинған Патигүл йолдишини қериндашлар билән тонуштуруш үчүн, уларни өйигә чақирған. Йолдиши Билал Гувачилар тоғрилиқ натоғра ой-пикрини өзгәртишигә немә ярдәм бәргәнлигини мундақ чүшәндүргән: «Бир бурадәр мән билән футбол оюнини көрүш үчүн иштин бир күн рухсәт алған екән. Шу чағда мән: “Һой, уларму бизгә охшаш қәдимкидәк адәм екәнғу”,— дәп ойлидим».

16. Уруқ-туққанлиримизни немә үчүн учришишларға чақиришимиз керәк?

¹⁶ Уруқ-туққанлиримизға ярдәм беришниң йәнә бир яхши йоли — уларни җамаәт учришишлириға тәклип қилиш (Кор. 1-х. 14:24, 25). Билал қатнашқан биринчи учришиш Хатириләш мәрасими болған. Сәвәви униңға иштин кейин бериш қолайлиқ еди вә программа узақ болмиған еди. У мундақ дәйду: «Нутуқни чүшәнмисәмму, маңа адәмләрниң жүрүш-туруши қаттиқ тәсир қилди. Улар қешимға келип, мени қучақ йейип қарши елип, қол берип саламлашқан еди. Мән уларниң сәмимий вә яхши адәмләр екәнлигини көрдүм». Җамаәттики Рашид билән Роза исимлиқ әр-аял учришишларда һәм вәз хизмитидә Патигүлгә үч яшлиқ оғлиға қарап беришкә ярдәмлишәтти. Шуңа Билал Патигүлниң йеңи дини тоғрилиқ көпирәк билмәкчи болған вә Рашидниң униң билән Муқәддәс китапни үгинишини сориған.

17. Өзүмизни немә үчүн әйиплимәслигимиз керәк? Уруқ-туққанлиримизға ярдәм беришни немишкә тохтатмаслиғимиз лазим?

¹⁷ Уруқ-туққанлиримиз Йәһваға хизмәт қилиду дәп үмүт қилимиз. Лекин уларниң Худаниң хизмәтчиси болушиға ярдәм бериш үчүн қанчә күч чиқарсақму, улар һәқиқәткә кәлмәслиги мүмкин. Шундақ болса, өзүмизни әйиплимәслигимиз керәк. Чүнки биз уларни йеңи динимизни қобул қилишқа мәҗбурлалмаймиз. Шундақ болсиму, уруқ-туққанлириңиз сизниң Йәһва Худаға хошаллиқ билән хизмәт қиливатқанлиғиңизни көргәндә, бу уларға қаттиқ тәсир қилидиғанлиғини унтумаң. Улар үчүн дуа қилиң вә уларға һөрмәт билән сөзләң. Уларға ярдәм беришни тохтатмаң (Әлч. 20:20). Йәһва Худа тиришчанлиғиңизни чоқум бәрикәтләйду. Уруқ-туққанлириңиз сөзлириңизгә қулақ салса, улар аман қалиду!