1, 2. а) Әйса һаятиниң ахирқи кечиси әлчилири билән немә һәққидә сөзләшти? (Мақалиниң бешидики рәсимгә қараң.) ә) Немә үчүн вәз қилишимизниң сәвәвини унтумаслиғимиз керәк? б) Биз бу мақалидә немини муһакимә қилимиз?

 ӘЙСА һаятиниң ахирқи кечиси әлчилири билән узақ параңлишип, уларни бәк яхши көридиғанлиғини ейтқан еди. Шундақла у алдинқи мақалидә тилға елинған үзүм ғоли тоғрисида тәмсилни кәлтүргән. Шундақ қилип Әйса шагиртлирини «көп мевә беришкә» дәвәт қилған. Әйса уларни давамлиқ сәвирчанлиқ билән көп мевә беришкә, йәни Падишалиқ һәққидики хәвәрни вәз қилишни давамлаштурушқа үндәшни халиған (Йоһан 15:8).

² Амма Әйса шагиртлириға пәқәт немә қилишнила әмәс, уни немә үчүн қилиш керәклигиниму чүшәндүргән еди. У уларға давамлиқ вәз қилишниң бирнәччә сәвәвини кәлтүрди. Бизму вәз қилишимизниң сәвәвини унтумаслиғимиз керәк. Бу һәққидә ойлиниш бизгә «барлиқ хәлиқләргә гувалиқ» қилишни давамлаштурушқа дәвәт қилиду (Мәтта 24:13, 14). Бу мақалидә биз вәз қилишниң Язмиларға асасланған төрт сәвәвини муһакимә қилимиз.  Шуниң билән давамлиқ мевә әкелишкә ярдәм беридиған Йәһваниң төрт соғисини қараштуримиз.

3. а) Йоһан 15:8гә мас, вәз қилишимизниң әң муһим сәвәви немә? ә) Әйсаниң тәмсилидики үзүм немини билдүриду вә бу селиштуруш немә үчүн орунлуқ?

³ Вәз қилишимизниң әң муһим сәвәви — Йәһвани мәдһийиләшкә вә Униң исмини муқәддәс қилишқа халаймиз (Йоһан 15:1, 8ни оқуң). Үзүм ғоли тоғрисидики тәмсилдә Әйса Йәһвани дехан яки бағвән, өзини үзүм ғоли, шагиртлирини болса шахлар билән селиштурған (Йоһан 15:5). Бу тәмсилдики үзүм Әйсаниң шагиртлири беридиған мевини, йәни уларниң вәз ишини, билдүриду. Әйса әлчилиригә: «Көп мевә бәрсәңлар,... Атам шуниң билән улуқлиниду»,— дегән. Үзүм ғоли яхши үзүм бәрсә, бу деханға аброй әкелиду. Шуниңға охшаш, биз Падишалиқ һәққидики хәвәрни бар күчимиз билән вәз қилсақ, Йәһваға шан-шәрәп кәлтүримиз (Мәтта 25:20—23).

4. а) Биз қандақларчә Худаниң исмини муқәддәс қилалаймиз? ә) Худаниң исмини муқәддәс қилишқа қатнишиш имтиязиға қандақ қарайсиз?

⁴ Худаниң исми муқәддәс. Уни техиму муқәддәс қилиш мүмкин әмәс. Ундақта, вәз қилиш арқилиқ Униң исмини муқәддәс қилишқа өз һәссимизни қандақ қошумиз? Йәшая пәйғәмбәрниң сөзлиригә диққәт ағдурайли. У мундақ дегән: «Пәқәт Самави Қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарнила һәммидин үстүн [муқәддәс] дәп көрүңлар» (Йәшая 8:13). Биз Йәһваниң исмини һәммә исимларниң әң улуғи дәп һесаплиғанда вә адәмләргә униң муқәддәс екәнлигини чүшинишкә ярдәм бәргәндә, Униң исмини муқәддәс қилимиз (Мәтта 6:9). Мәсилән, адәмләргә Йәһваниң гөзәл пәзиләтлири вә инсанийәтниң җәннәттә мәңгү яшишиға тегишлик нийити тоғрилиқ тәлим бәргәндә, Шәйтанниң Йәһва һәққидә ейтқан яман сөзлириниң һәммиси ялған екәнлигини чүшинишкә ярдәм беримиз (Яритилиш 3:1—5). Уларға Йәһваниң «шан-шөһрәткә, шан-шәрәпкә вә күч-қудрәткә лайиқ» екәнлигини билишкә ярдәм бәргәндиму, Униң исминиң муқәддәс қилинишиға һәссә қошумиз (Вәһий 4:11). 16 жил давамида пионер болуп хизмәт қиливатқан Рун исимлиқ бурадәр мундақ дәйду: «Пүткүл каинатниң Яратқучисиниң гувачиси болуш имтиязи үчүн бәк миннәтдармән. Бу мени вәз қилишни давамлаштурушқа дәвәт қилиду».

5. а) Йоһан 15:9, 10да вәз қилишниң қандақ сәвәви йезилған? ә) Әйса шагиртлириға сәвир-тақәт керәклигини чүшинишкә қандақ ярдәм бәргән?

⁵ Йоһан 15:9, 10ни оқуң. Падишалиқ һәққидики хәвәрни вәз қилишимизниң иккинчи сәвәви — биз Йәһва билән Әйсани яхши көрүмиз (Марк 12:30; Йоһан 14:15). Әйса өз шагиртлириға: «Силәрму мениң меһир-муһәббитимдә қелиңлар»,— дегән. Әйса немә үчүн шундақ дегән? Чүнки у әгәшкүчилириниң һәқиқий мәсиһийләр сүпитидә яшиши үчүн сәвир-тақәт керәклигини билгән. Йоһан 15:4—10дин көргинимиздәк, шагиртлириға буни чүшинишкә ярдәм бериш үчүн Әйса «қелиш» сөзини көп қетим қолланған.

6. Мәсиһниң меһир-муһәббитидә қелишни халайдиғанлиғимизни қандақ көрситәләймиз?

⁶ Мәсиһниң меһир-муһәббитидә қелишни  һәм мақуллишиға еришишни халайдиғанлиғимизни қандақ көрситәләймиз? Униңға бойсунуш арқилиқ. Әйса өзи қилған нәрсидин артуқ нәрсә қилишимизни тәләп қилмайду. У: «Мән Атамниң әмирлиригә әмәл қилип, Униң меһир-муһәббитидә қалдим»,— дәп ейтқан (Йоһан 15:10). Әйса бизгә яхши үлгә қалдурған (Йоһан 13:15).

7. Итаәтчанлиқ меһир-муһәббәт билән қандақ бағлиқ?

⁷ Әйса итаәтчанлиқниң меһир-муһәббәт билән зич бағлиқ екәнлигини ениқ көрситип: «Ким мениң әмирлиримни қобул қилип әмәл қилса, шу мени сөйиду»,— дәп ейтқан (Йоһан 14:21). Әйсаниң буйруқлири униң Атисидин келиду, шуңа биз Әйсаниң вәз қилиңлар дегән буйруғиға қулақ салғанда, Йәһваниму яхши көридиғанлиғимизни көрситимиз (Мәтта 17:5; Йоһан 8:28). Йәһваға вә Әйсаға болған меһир-муһәббитимизни көрсәткәндә, уларниң меһир-муһәббитидә болимиз.

8, 9. а) Вәз қилишимизниң йәнә бир сәвәви немә? ә) Қандақ қилип Йәһваниң Әзәкиял 3:18, 19 вә 18:23тики сөзлири бизни давамлиқ вәз қилишқа дәвәт қилиду?

⁸ Вәз қилишимизниң үчинчи сәвәви — биз Йәһваниң йеқинлишиватқан күни тоғрисида башқиларни агаһландурушни халаймиз. Муқәддәс китапта Нуһниң «һәққаний йолини хәвәрләп жүргәнлиги» йезилған (Петрусниң 2-хети 2:5ни оқуң). Бәлким, Топан сүйи кәлмәй туруп Нуһ адәмләрни келиватқан апәт һәққидә агаһландурған. Немә үчүн ундақ десәк болиду? Сәвәви Әйса мундақ дегән: «Нуһ кемигә киргичә, топан алдидики күнләрдә кишиләр йәп-ичкән, өйләнгән һәм турмушқа чиққан еди вә топан бесип, һәммисини елип кәткичә ойланмиған еди, инсан Оғлиниң һазирлиниш вақтидиму дәл шундақ болиду» (Мәтта 24:38, 39). Көпчилик Нуһниң хәвиригә писәнт қилмисиму, Нуһ Йәһваниң агаһландурушини садиқ йәткүзгән.

⁹ Бүгүнки таңда биз Худаниң инсанийәт үчүн немә қилидиғанлиғини башқиларму билиши үчүн, Падишалиқ һәққидики хәвәрни җакалаймиз. Йәһваға охшаш бизму адәмләрниң бу хәвәргә қулақ селип, мәңгү яшишини халаймиз (Әзәкиял 18:23). Өйму өй вә җәмийәтлик орунларда вәз қилғанда, биз мүмкинқәдәр көпирәк адәмни Худа Падишалиғи келип, бу рәзил дунияни һалак қилидиғанлиғи һәққидә агаһландурушқа тиришимиз (Әзәкиял 3:18, 19; Даниял 2:44; Вәһий 14:6, 7).

10. а) Мәтта 22:39да вәз қилишниң қандақ сәвәви йезилған? ә) Паул билән Силас Филипидики түрмә башлиғиға қандақ ярдәм бәрди?

¹⁰ Вәз қилишни давамлаштуридиғанлиғимизниң төртинчи сәвәви — биз адәмләрни яхши көрүмиз (Мәтта 22:39). Бу меһир-муһәббәт бизни давамлиқ вәз қилишқа дәвәт қилиду, чүнки вәзийити өзгәргәндә, адәмләрниң көзқаришиму өзгириши мүмкин екәнлигини билимиз. Мәсилән, Филипи шәһиридә дүшмәнләр Паул билән Силасни зинданға ташлиди. Лекин йерим кечидә йәр тәврәш болуп, зинданниң һули тәврәнди вә ишикләр ечилип кәтти. Шуңа мәһбуслар қечип кәтти дәп қорққан түрмә башлиғи өз-өзигә қол салмақчи болди. Амма Паул уни тохтитип: «Өз җениңға қәст қилма!»— дәп вақириди. Кейин түрмә башлиғи униңдин: «Қутқузулуш үчүн немә қилишим керәк?»— дәп сориди. Паул билән Силас униңға җававән: «Һакимдаримиз Әйсаға ишәнгин, шунда сән... қутқузулисән»,— деди (Әлчиләр 16:25—34).

11, 12. а) Түрмә башлиғи билән болған вақиәдин вәз ишиға тегишлик немигә үгинимиз? ә) Немә үчүн биз давамлиқ вәз қилишни халаймиз?

¹¹ Түрмә башлиғи билән болған вақиәдин вәз ишиға тегишлик немигә үгинимиз? Байқиғинимиздәк, түрмә башлиғиниң көзқариши пәқәт йәр тәвришидин кейин өзгирип, у ярдәм сориди. Шуниңға охшаш, Муқәддәс китаптики хәвәрни тиңшашни халимайдиған адәмләрниң бәзилири бирәр паҗиәгә дуч кәлгәндә көзқариши өзгирип, ярдәм издәйдиғанду. Мәсилән, бәзилири ишидин айрилғанда яки һәмраси билән аҗрашқанда чүшкүнлүккә чүшиши мүмкин. Йәнә башқилири җиддий кесәлгә гириптар болғанда яки йеқини көз жумғанда, қаттиқ қайғуруши мүмкин. Шундақ чағларда адәмләр һаят тоғрисида бурун ойлимиған соалларни қоюши еһтимал. Улар һәтта: «Қутқузулуш үчүн немә қилишимиз керәк?»— дәп сорайдиғанду. Шундақ адәмләр һаятида биринчи қетим бизниң үмүтни әта қилидиған хәвиримизни тиңшашни халиши мүмкин.

¹² Шуңа садақәтмәнлик билән вәз қилишни давамлаштурсақ, адәмләр хәвиримиздин тәсәлли елишқа тәйяр болғанда, биз йенида болимиз (Йәшая 61:1). 38 жил давамида толуқ вақитлиқ хизмәт қиливатқан Шарлотта мундақ дәйду: «Бүгүнки күндә адәмләр һаятниң мәнасини йоқатқан. Улар хуш хәвәрни аңлашқа муһтаҗ». Эйвор исимлиқ қериндаш болса 34 жил давамида пионер болди вә мундақ бөлүшти: «Һазир көп адәмләр бурунқиға қариғанда қаттиқ қийнилип жүриду. Мән уларға ярдәм беришни халиғанлиқтин вәз қилимән». Дәрһәқиқәт, адәмләргә болған меһир-муһәббәт — вәз қилишни тохтатмаслиқниң муһим сәвәви.

13, 14. а) Йоһан 15:11дә қандақ соға һәққидә йезилған? ә) Әйсада болған хошаллиқ биздиму болуши үчүн немә қилалаймиз? б) Хошаллиқ бизгә давамлиқ вәз қилишқа қандақ ярдәм бериду?

¹³ Өлүмидин авалқи кечидә Әйса әлчилиригә көп мевә беришкә ярдәм беридиған соғилар һәққидә ейтқан. Бу немә соғилар вә улар бизгә қандақ ярдәм бериду?

¹⁴ Хошаллиққа еришимиз. Вәз иши биз үчүн еғир жүкму? Һәргиз ундақ әмәс! Әйса үзүм ғоли һәққидики тәмсилини ейтқандин кейин, вәз ишиға қатнашқинимизда униң хошаллиғиға ортақ  болидиғанлиғимизни ейтти (Йоһан 15:11ни оқуң). Қандақларчә? Есиңиздә болса, Әйса тәмсилдә өзини үзүм ғоли, әлчиләрни шахлар билән селиштурған. Шахлар ғолдин аҗримисила, керәклик су билән озуқлуқ маддини сиңдүриду. Буниңға охшаш, бизму Әйса билән бирликтә болуп униңға әгәшкән һалдила, Худаниң ирадисини орунлаштин келидиған хошаллиққа еришимиз (Йоһан 4:34; 17:13; Петрусниң 1-хети 2:21). 40 жилдин ошуқ вақит пионер болуп хизмәт қиливатқан Ханни мундақ дәйду: «Вәз қилиштин алидиған хошаллиқ мени Йәһваға хизмәт қилишни давамлаштурушқа үндәйду». Адәмләрниң көпчилиги тиңшимиғандиму, хошаллиқ бизгә давамлиқ вәз қилиш үчүн күч бериду (Мәтта 5:10—12).

15. а) Йоһан 14:27дә қандақ соға һәққидә йезилған? ә) Течлиқ бизгә вәз қилишни давамлаштурушқа қандақ ярдәм бериду?

¹⁵ Течлиққа егә болимиз (Йоһан 14:27ни оқуң). Өлүмидин авалқи кечиси Әйса әлчилиригә: «Силәргә течлиқ қалдуриватимән, өз течлиғимни силәргә беримән»,— дәп ейтқан. Әйсаниң течлиғи бизгә вәз қилишни тохтатмаслиққа қандақ ярдәм бериду? Биз вәз ишини давамлаштурғанда, Йәһва вә Әйсаниң жүригини хурсән қилидиғанлиғимизни билимиз (Зәбур 149:4; Римлиқларға 5:3, 4; Колосилиқларға 3:15). 45 жил давамида толуқ вақитлиқ хизмәт қилидиған Ульф мундақ деди: «Һерип қалидиғиним раст, лекин вәз иши маңа һәқиқий қанаәт вә һаятниң мәнасини бериду». Биз һечқачан түгимәйдиған течлиққа еришкәнлигимизгә наһайити миннәтдар!

16. а) Йоһан 15:15тә қандақ соға һәққидә йезилған? ә) Әйса билән дост болуп қелиш үчүн әлчиләр немә қилиши керәк еди?

¹⁶ Әйса билән дост болумиз. Әйса әлчилириниң хошал болушини халиғанлиғини ейтқандин кейин, уларға ғәрәссиз меһир-муһәббәт көрситиш немә сәвәптин муһим екәнлигини чүшәндүрди (Йоһан 15:11—13). Кейин у шагиртлириға: «Силәрни достлирим дәймән»,— дәп ейтти. Әйса билән дост болуш немә дегән әҗайип соға десиңизчу! Бирақ әлчиләр бу достлуқни қандақ сақлалатти? Әйса уларға: «Көп мевә әкелиңлар»,— деди (Йоһан 15:14—16ни оқуң). Башқа сөз билән ейтқанда, улар вәз қилишни тохтатмаслиғи керәк еди. Буниңдин икки жил бурун Әйса әлчилиригә: «Маңғач вәз қилип, мундақ дәңлар: “Асман Падишалиғи йеқинлашти”»,— дегән (Мәтта 10:7). Шу сәвәптин өлүмидин авалқи кечиси Әйса шагиртлирини  вәз қилишни давамлаштурушқа дәвәт қилди (Мәтта 24:13; Марк 3:14). Әлвәттә, Әйса бу тапшуруқни орунлаш асан болмайдиғанлиғини билгән. Амма бу шагиртлириниң қолидин кәлди вә улар Әйса билән дост болуп қалди. Қандақларчә? Уларға башқа бир соға ярдәм бәрди.

17, 18. а) Йоһан 15:7дә қандақ соға һәққидә йезилған? ә) Бу соға Әйсаниң шагиртлириға қандақ ярдәмләшти? б) Бүгүнки күни қандақ соғилар бизгә ярдәм бериду?

¹⁷ Дуалиримизға җавап алимиз. Әйса мундақ деди: «Халиғиниңларни сораңлар һәм шу силәргә берилиду» (Йоһан 15:7, 16). Әйсаниң бу вәдиси әлчиләрни мустәһкәмлигәнлиги сөзсиз! a (Изаһәткә қараң.) Улар Әйсаниң пат арида өлидиғанлиғини толуқ чүшәнмигән еди. Амма әлчиләр ярдәмсиз қалматти, чүнки Йәһва уларниң дуалириға қулақ селип, вәз қилишни давамлаштурушқа ярдәм беришкә тәйяр еди. У һәқиқәтән шундақ қилди. Әйсаниң өлүмидин кейин көп вақит өтмәй, әлчиләр Йәһвадин җасурлуқ сорап ялвурғанда, Йәһва уларниң мураҗиитини орунлиди (Әлчиләр 4:29, 31).

¹⁸ Бүгүнки күниму охшаш. Сәвир-тақәт билән давамлиқ вәз қилсақ, Әйсаниң дости болуп қалимиз. Шундақла вәз қилиш қийин болғанда ярдәм сорап дуа қилсақ, Йәһва өтүнүшимизни орунлайдиғанлиғиға ишәнчимиз камил (Филипиликләргә 4:13). Биз Йәһваниң дуалиримизға җавап беридиғанлиғи вә Әйсадәк достумизниң болғанлиғи үчүн бәк миннәтдар. Йәһваниң бу соғилири бизгә давамлиқ көп мевә беришкә күч бериду (Яқуп 1:17).

19. а) Биз немә үчүн вәз қилишни давамлаштуримиз? ә) Худа тапшурған ишни ахириғичә орунлашқа немә ярдәм бериду?

¹⁹ Бу мақалидә давамлиқ вәз қилишимизниң төрт сәвәвини қараштурдуқ: Йәһвани мәдһийиләп, исмини муқәддәс қилишқа һәссимизни қошумиз, Йәһва билән Әйсаға болған меһир-муһәббитимизни билдүримиз, адәмләрни агаһландуримиз вә уларни яхши көридиғанлиғимизни көрситимиз. Буниңдин башқа, төрт соғимизниму көрүп чиқтуқ: хошаллиқ, течлиқ, Әйса билән дост болуш вә дуалиримизға җавап елиш. Бу соғилар бизгә Худа тапшурған ишни ахириғичә орунлашқа күч бериду. Йәһва бизниң давамлиқ «көп мевә беришкә» тиришқанлиғимизни көргәндә, наһайити хошал болиду!