Кишини ойға салидиған бу айәттә мундақ йезилған: «Әгәр қандақту-бир йәрдә һакимийәтлик бирси гадайларни езип, адаләт билән һәқиқәтни бузуватса, һәйран болма. Чүнки егизниң үстидин техиму егиз назарәт қилмақта, һәммәйләндин үстүн Илаһ бар» (Вәз 5:8).

Адәмниң көзқариши бойичә, бу айәттә пәқәт һөкүмәт һоқуқиға егә болған киши тоғрилиқ ейтилғандәк көрүниду. Лекин чоңқурирақ ойлансақ, бу айәт Йәһва Худа тоғрилиқ бир һәқиқәтни нәмаян қилиду вә бу һәқиқәтни билиш бизгә тәсәлли вә хатирҗәмлик бериду.

Вәз 5:8-айәттә намратларни езидиған адаләтсиз әмәлдар тәсвирләнгән. Һәрқандақ һөкүмран униңкидинму жуқури дәриҗигә яки үстүн һоқуққа егә әмәлдар уни назарәт қилиши мүмкинлигини унтумаслиғи керәк. Әмәлийәттә, шу әмәлдардинму үстүн һоқуққа егә бирси бардур. Әпсуски, һәммә инсаний һөкүмранлар чирик яки адаләтсиз болуши мүмкин, шу сәвәптин аддий хәлиқ азап-оқубәтләрни чекиду.

Гәрчә вәзийәт үмүтсиз болуп көрүнсиму, Йәһва Худаниң һәтта жуқури мәнсәплик әмәлдарларни назарәт қилидиғанлиғини билиш бизгә тәсәлли бериду. Биз Худадин ярдәм сорап, ғәм-қайғулиримизни Униңға тапшуралаймиз (Зәб. 55:22; Флп. 4:6, 7). Биз Йәһва Худаниң «Йәһваниң көзлири пүткүл йәр-зиминни бақмақта, У кимниң жүриги пүтүнләй Униңға вапа болса, шуларни қоллап-қувәтләйду» жүгүртидиғанлиғини билимиз (Тар. 2-яз. 16:9).

Шуңа Вәз 5-бапниң 8-айитидики сөзләр биз яшаватқан дуниядики әһвални әслитидуки — һәрқачан һәммидин үстүн һоқуққа егә бирси бардур. Әң муһими, мошу айәт әң жуқури һоқуққа пәқәт Әң Алий Һөкүмран, Йәһва Худа, егә екәнлигини есимизгә салиду. Һазир У Оғли Әйса Мәсиһни Өз Падишалиғиниң Падишаси сүпитидә қоюп һөкүмранлиқ қиливатиду. Һәммини көридиған Һәммигә Қадир Яратқучимиз Йәһва адил Худадур вә Униң Оғли Әйсаму шундақ.