Мәзмунға өтүш

Мундәриҗигә өтүш

37-ТӘТҚИҚ МАҚАЛИСИ

«Қолуңни иштин қалдурма»

«Қолуңни иштин қалдурма»

«Әтигәнлиги уругиңни тәргин вә кәчқуруңғичә қолуңниң һәрикитиңни тохтатма» (ВӘЗ 11:6).

44-НАХША Хошаллиқ билән һосул жиғимиз

БУ МАҚАЛИДӘ a

1, 2. Вәз 11:6-айәттики сөзләрниң вәз иши билән қандақ бағлиниши бар?

 БӘЗИ дөләтләрдә кишиләр хуш хәвәрни аңлиғандин кейин, көпирәк мәлумат елишни халайду. Бу улар тәшна болған хәвәр. Башқа дөләтләрдә болса, адәмләр Худа яки Муқәддәс китап тоғрилиқ билим елишни халимайду. Сиз яшайдиған җайда адәмләр хуш хәвәргә қандақ инкас қайтуриду? Мәйли адәмләр қандақ инкас қайтурмисун, Йәһва Худа бизниң ахириғичә вәз қилишимизни халайду.

2 Йәһва Худа вәз иши түгәйдиған вақитни алдин-ала бәлгүләп қойған. Шу вақит-саат кәлгән чағда «ахир келиду» (Мәт. 24:14, 36). Шу вақит-саат кәлгичә, қолуңни иштин қалдурма, дегән сөзләргә қандақ әмәл қилалаймиз? b (Вәз 11:6ни оқуң).

3. Бу мақалидә немини көрүп чиқимиз?

3 Алдинқи мақалидә биз утуқ қазанған адәм тутқучи болушқа ярдәм беридиған төрт пәзиләтни көрүп чиқтуқ (Мәт. 4:19). Бу мақалидә, биз қандақ қийинчилиқларға дуч кәлмәйли, вәз қилиш истигимизни күчәйтидиған үч усулини көрүп чиқимиз. Биринчи, вәз ишини һаятимизда биринчи орунға қоюш, иккинчи, сәвирчан болуш вә үчинчи, етиқадимизни күчәйтишниң немә үчүн шунчилик муһим екәнлигини көрүмиз.

ВӘЗ ИШИНИ ҺАЯТИҢИЗДА БИРИНЧИ ОРУНҒА ҚОЮҢ

4. Немә үчүн бар диққитимизни Йәһва Худа тапшурған вәзипигә ағдуруш муһим?

4 Әйса ахирқи күнләрдә қандақ вақиәләр йүз беридиғанлиғини алдин-ала ейтқан вә бу вақиәләр шагиртлириниң диққитини вәз ишидин бурап кетиши мүмкин еди. У шагиртлириға «һошияр болуңлар» дәп ейтқан (Мәт. 24:42). Нуһниң заманида униң агаһландурушлириға қулақ селиштин адәмләрниң диққитини бурап кәткән ишлар көп болған. Бүгүнки күндиму шуниңға охшаш нәрсиләр бизгә тосалғулуқ қилиши мүмкин (Мәт. 24:37—39; Пет. 2-х. 2:5). Шу сәвәптин, бар диққитимизни Йәһва Худа тапшурған вәзипигә ағдурушни халаймиз.

5. Әлчиләр 1:6—8 айәтләрдә вәз ишиниң қанчилик кәң көләмдә болидиғанлиғи қандақ тәсвирләнгән?

5 Бүгүнки күндә вәз ишини һаятимизда биринчи орунға қоюш бәк муһим. Әйса у өлгәндин кейинму, шагиртлириниң вәз ишини давамлаштуридиғанлиғини вә уларниң униңдинму көп вә узунирақ вақит вәз қилидиғанлиғини алдин-ала ейтқан (Йоһ. 14:12). Әйса өлгәндин кейин, униң бәзи шагиртлири берип қайтидин белиқчилиқ билән шуғулланған. Тирилгәндин кейин Әйса мөҗүзә арқилиқ бәзи шагиртлириниң көп белиқ тутушиға ярдәм бәргән. Бу мөҗүзини қилғандин кейин Әйса вәз қилиш вә шагиртларни тәйярлаш иши башқа һәрқандақ ишқа қариғанда бәкирәк муһим екәнлигини тәкитлигән (Йоһ. 21:15—17). Әйса асманға көтирилиштин авал, шагиртлириға у башлиған гувалиқ бериш иши йәр зиминниң чәт яқилириғичә йетидиғанлиғини ейтқан (Әлчиләр 1:6—8ни оқуң). Жиллар өтүп Әйса Мәсиһ әлчи Йоһанға Һакимдаримизниң күнидә c немиләр йүз беридиғанлиғи тоғрилиқ вәһий бәргән. Кишини әймәндүридиған башқа әҗайип ишлар қатарида Йоһан йәнә «һәр түрлүк милләт, қәбилә, тил вә хәлиқләргә» вәз қилиш үчүн «мәңгү хуш хәвәргә» егә болған пәриштини көргән (Вәһ. 1:10; 14:6). Ениқки, Йәһва Худа бүгүнки күндә бизниң гувалиқ бериш ишини ахириғичә давамлаштурушимизни халайду.

6. Вәз ишиға бар диққитимизни қандақ ағдуралаймиз?

6 Әгәр Йәһва Худаниң бизгә қандақ ярдәм бериватқанлиғи тоғрилиқ чоңқур ойлансақ, бу бизгә вәз ишини һаятимизда муһим орунға қоюшқа ярдәм бериду. Худа бизгә роһий озуқни мол бериду. Мәсилән, бесип чиқирилған вә электронлуқ әдәбиятлар, аудио вә видео нәширлири һәм JW интернет телевизияси бар. Ойлап беқиң, бизниң торбәттики мәлуматлар миңдин ошуқ тилларда бар! (Мәт. 24:45—47). Сәясий, диний вә ихтисадий пәриқләр түпәйлидин бөлүнгән бу дунияда, сәккиз миллиондин ошуқ хизмәтчилиридин тәшкил тапқан Худаниң хәлқи арисида инақ-иттипақлиқ һөкүм сүрмәктә. Мәсилән, 2019-жил, 19-апрель, җүмә күни пүткүл йәр йүзидики Йәһва гувачилири бирликтә Хатириләш мәрасимиға мунасивәтлик күндилик айәтни муһакимә қилидиған видеони көргән. Шу кечиси 20919041 адәм Әйсаниң өлүмини хатириләш үчүн җәм болди. Мошу әҗайип вақиәләрни өз көзүмиз билән көрүш вә уларға қатнишиш пурситигә егә болуш тоғрилиқ ойлисақ, хуш хәвәрни җакалаш ишиға бар диққитимизни ағдурушни халаймиз.

Әйса һечнәрсиниң диққитини вәз қилиштин буруп кетишигә йол қоймиған (7-абзацқа қараң)

7. Әйсаниң үлгиси вәз ишини биринчи орунға қоюш үчүн қандақ ярдәм бериду?

7 Бар диққитимизни вәз ишиға ағдурушқа Әйсаниң үлгисиму ярдәм бериду. У һеч нәрсиниң диққитини вәз ишидин бурап кетишигә йол бәрмигән (Йоһ. 18:37). Шәйтан униңға «дунияниң һәммә падишалиқлирини һәм уларниң шан-шәрипини» беримән дегәндә яки башқилар уни падиша қилмақчи болғанда, езиқтурушларға берилмигән (Мәт. 4:8, 9; Йоһ. 6:15). У байлиқ вә мал-мүлүккә қизиқмиған вә қаттиқ қаршилиқтинму қорқмиған (Луқа 9:58; Йоһ. 8:59). Етиқадимизни синайдиған қийинчилиқларға дуч кәлгәндә, биз Паулниң мәслиһитини әстә тутсақ болиду. У Мәсиһ әгәшкүчилирини һерип қалмаслиқ вә аҗизлишип кәтмәслик үчүн Әйсадин үлгә елишқа үндигән (Ибр. 12:3).

СӘВИРЧАН БОЛУҢ

8. Сәвирчанлиқ дегән немә вә у немә үчүн болупму һазир муһим?

8 Сәвирчанлиқ — бир вәзийәтниң өзгиришини теч-хатирҗәмлик билән күтүш қабилийитидур. Биз һәрхил вәзийәтләрдә сәвирчан болушимиз керәк: қандақту бир қийинчилиқниң ахирлишишини яки бир яхши ишниң йүз беришини сәвирчанлиқ билән күтишимиз керәк. Һабаккук Йәһудадики зораванлиқниң түгишини төрт көзи билән күткән (Һаб. 1:2). Әйсаниң шагиртлири Худа Падишалиғи шу мәзгилдә аян болуп, өзлирини әзгүчи Рим һөкүмитидин азат қилишини күткән (Луқа 19:11). Биз Худа Падишалиғиниң һәммә рәзилликни йоқ қилип, һәққаний адәмләргә толған йеңи дунияни орнитишини тақәтсизлик билән күтмәктә (Пет. 2-х. 3:13). Амма биз сәвирчан болуп, Йәһва Худа Өзи бәлгүлигән вақит-саатниң келишини күтишимиз керәк. Йәһва бизни сәвирчан болушқа үгитидиған бәзи усулларни көрүп чиқайли.

9. Йәһва Худаниң сәвирчан екәнлигини қайси мисаллардин көрүмиз?

9 Йәһва Худа сәвирчанлиқниң мукәммәл үлгисини көрситиду. У Нуһ пәйғәмбәргә кемә ясаш үчүн вә һәққаний йолни җакалаш үчүн йетәрлик вақит бәргән (Пет. 2-х. 2:5; Пет. 1-х. 3:20). Худа рәзилликкә толған Содом вә Гоморрани йоқ қилишни қарар қилғанда, Ибраһим бу тоғрилиқ көп соал қойған. Йәһва болса уни сәвирчанлиқ билән тиңшиған (Ярит. 18:20—33). Нурғун әсирләр җәриянида Худа Исраил хәлқигә бәкму сәвирчан болған еди (Нәһ. 9:30, 31). Бүгүнки күндиму Йәһва адәмләргә сәвирчанлиқни көрситип, «һәммисиниң товва» қилип, Униңға йеқинлишиши үчүн йетәрлик вақит бәрмәктә (Пет. 2-х. 3:9; Йоһ. 6:44; Тим. 1-х. 2:3, 4). Йәһва Худаниң үлгиси бизни сәвирчанлиқ билән башқиларға вәз қилип, тәлим беришкә дәвәт қилиду. У йәнә Муқәддәс китаптики бир мисал арқилиқ бизгә сәвирчанлиқни үгитиду.

Әмгәксөйгүч вә сәвирчан деханға охшаш бизму вәз ишиниң нәтиҗә беришини күтимиз (10, 11-абзацларға қараң)

10. Яқуп 5:7, 8 айәтләргә асасән, дехандин немини үгинимиз?

10 Яқуп 5:7, 8ни оқуң. Деханниң мисалидин сәвирчан болушни үгинимиз. Һәқиқәтән, бәзи өсүмлүкләр бәк тез өсиду. Амма көпинчә өсүмлүкләр, болупму мевә дәрәқлири узун вақитта мевә бериду. Исраил зиминида өсүш пәсли алтә ай давамлашқан. Дехан күз пәслидики балдур ямғурдин кейин уруқ чачатти вә әтияз пәслидики ямғурдин кейин һосул жиғатти (Марк 4:28). Бизму дехандин үлгә елип, сәвирчан болсақ, дана иш тутқан болимиз. Бирақ бу асан әмәс.

11. Сәвирчанлиқ вәз хизмитидә қандақ ярдәм бериду?

11 Адәттә намукәммәл адәмләр әмгигиниң дәрһал нәтиҗә беришини көрүшни халайду. Бирақ әгәр биз мол мевә-чевиләрни һосул елишни халисақ, чоқум бағни яхши күтүшимиз керәк. Мәсилән, тописини юмшитиш, териш, от-чөпләрни жулуш вә суғуруш керәк. Шагирт тәйярлаш ишиму көп күч чиқиришни тәләп қилиду. Муқәддәс китапни үгиниватқан адәмләрниң қәлбидики камситишни йилтизидин жулуп ташлап, меһир-муһәббәтни йетилдүрүши үчүн ярдәм беришкә көп вақит керәк. Кишиләр сөзүмизни тиңшашни халимиғанда, сәвир-тақәт бизниң үмүтсизләнмәслигимиз үчүн ярдәм бериду. Адәмләр хуш хәвәргә яхши инкас қайтурған чағдиму, сәвирчан болушимиз муһим. Муқәддәс китапни үгиниватқан адәмни роһий җәһәттин өсүшкә мәҗбурлалмаймиз. Һәтта Әйсаниң шагиртлириму бәзи вақитларда униң тәлимлириниң мәнасини чүшәнмигән (Йоһ. 14:9). Биз адәмләргә вәз қилип, һәқиқәт уруғини чачимиз вә тәлим берип суғуримиз. Бирақ уни Өстүргүчи Худа Өзи (Кор. 1-х. 3:6).

12. Йәһва гувачилири әмәс уруқ-туққанлиримизға гувалиқ бәргәндә сәвирчанлиқни қандақ көрситәләймиз?

12 Бәзидә Йәһва гувачилири әмәс уруқ-туққанлиримизға вәз қилғанда, сәвир-тақәт көрситиш бәк қийин болуши мүмкин. Вәз 3:1, 7дики принцип бизгә ярдәм берәләйду. У йәрдә мундақ йезилған: «Унчуқмайдиған һәм сөзләйдиған вақит» бар. Яхши жүрүш-турушимиз уруқ-туққанлиримизни хуш хәвәрни тиңшашқа җәлип қилиши мүмкин. Шундақ болсиму, уларға Йәһва тоғрилиқ ейтишқа һәрдайим тәйяр турушимиз керәк (Пет. 1-х. 3:1, 2). Биз вәз қилип, қизғин тәлим бәргәндә, һәммә адәмләргә, болупму уруқ-туққанларға сәвирчан болушимиз керәк.

13, 14. Сәвир-тақәтни үгитидиған қандақ мисаллар бар?

13 Биз сәвирчанлиқни Муқәддәс китаптики вә бүгүнки күндики Худаниң садиқ хизмәтчилиридин үгинәләймиз. Һабаккук рәзилликниң йоқ қилинишини халиған, лекин у ишәнч билән мундақ дегән: «Мән өз күзитимдә туриверимән» (Һаб. 2:1). Әлчи Паул хизмитини ахирғичә түгитишни чин жүрәктин халиған еди. У хуш хәвәр һәққидә кәң көләмдә гувалиқ бериш үчүн сәвирчанлиқ билән вәз қилишни давамлаштурған (Әлч. 20:24).

14 Гилиад мәктивини тамамлиған бир җүп әр-аялниң мисалини көрүп чиқайли. Улар Йәһва гувачилири бәк аз болған вә адәмләрниң көпинчиси Әйсаға ишәнмәйдиған бир дөләткә тәйинләнгән еди. Шу йәрдә бәк аз адәмләр Муқәддәс китапқа қизиқиш көрсәткән. Әксинчә, Гилиад мәктивидики уларниң савақдашлири болса, башқа дөләтләрдә хизмәт қилип, Муқәддәс китапни үгиниватқан вә роһий җәһәттин өсүватқан адәмләр тоғрилиқ нурғун қизиқ вақиәләрни ейтип бәргән. Бирақ улар вәз қилған райондики адәмләр һәқиқәткә анчә қизиқмисиму, бу әр-аял давамлиқ сәвирчанлиқ билән вәз қилған. Қаримаққа, һеч мевә бәрмәйдиған бу йәрдә, улар сәккиз жил вәз қилғандин кейин, улар Муқәддәс китапни үгәнгән бир киши ахири чөмдүрүлүштин өтти. Буни көргәндә, улар шат-хорамлиққа чөмүшти. Бу заманивий вә қедимқи мисалларниң қандақ ортақ йери бар? Худаниң бу садиқ хизмәтчилири қизғинлиғини йоқатмиған вә икки қолини қошлап олтармиған. Нәтиҗидә, Йәһва Худа уларниң сәвирчанлиғини мол бәрикәтлигән. Келиңлар, «етиқади һәм чидамлиғи билән вәдиләргә мирасхор болғанларға тәқлит» қилайли (Ибр. 6:10—12).

ИШӘНЧИҢИЗ ДАВАМЛИҚ КҮЧЛҮК БОЛСУН

15. Етиқат қандақ қилип вәз қилиш истигини күчәйтәләйду?

15 Биз өзүмиз вәз қилған хәвәргә ишинимиз. Шуңа, мүмкинқәдәр көпирәк адәмләргә шу хәвәрни ейтишни халаймиз. Худа Сөзидә йезилған вәдиләрниң әмәлгә ашидиғанлиғиға ишәнчимиз камил (Зәб. 119:42; Йәшая 40:8). Биз Муқәддәс китаптики пәйғәмбәрлик сөзләрниң бүгүнки күндә әмәлгә ашқанлиғини өз көзлиримиз билән көрүватимиз. Шуниңдәк, биз Муқәддәс китаптики нәсиһәтләрни әмәлийәттә ишлитишкә башлиған адәмләрниң һаятида өзгиришләр болуп, яхшиланғанлиғини көрдуқ. Булар Падишалиқ һәққидики хуш хәвәрни һәммә адәмләрниң аңлишиниң зөрүр екәнлигигә бизни ишәндүриду.

16. Зәбур 46:1—3 айәтләргә асасән, Йәһва вә Әйсаға болған ишәнч бизниң вәз қилиш истигимизни қандақ күчәйтиду?

16 Биз йәнә ейтиватқан хәвәрниң мәнбәси болған Яратқучи Йәһва вә Падишалиғиниң Падишаси Әйса Мәсиһкә ишәнч қилимиз (Йоһ. 14:1). Қандақ қийинчилиққа дуч кәлмәйли, Йәһва Худа һемишәм бизниң Панагаһимиз вә Күчимиз болиду (Зәбур 46:1—3ни оқуң) d. Униңдин башқа, Йәһва Худа бәргән күч вә һоқуқни ишлитип, Әйсаниң вәз хизмәткә асмандин йетәкчилик қиливатқанлиғиға ишинимиз (Мәт. 28:18—20).

17. Давамлиқ вәз қилиш керәклигини көрситидиған мисал кәлтүрүң.

17 Иман-етиқат Йәһваниң тиришчанлиғимизни бизниң хиялимизға кирип чиқмайдиған усуллар билән бәрикәтләйдиғанлиғиға болған ишәнчимизни ашуриду (Вәз 11:6). Мәсилән, һәр күни миңлиған адәмләр әдәбият һарвулиримизниң йенидин өтиду. Бу вәз қилиш усули үнүмлүкму? Әлвәттә. «Вәзилик хизмитимизниң» 2014-жил, ноябрь санида бир яш университет оқуғучиси Йәһва гувачилири һәққидә мақалә язмақчи болғанлиғи тоғрилиқ бир мақалә чиққан еди. У Йәһва гувачилириниң ибадәт ойини тапалмиған. Лекин у университетқа қоюлған әдәбиятлар һарвусидики китап-журналлардин мақалиси үчүн керәклик мәлуматни тапқан. Ахирида, у чөмдүрүлүштин өтүп, Йәһва гувачиси болған. Һазир у пионер болуп хизмәт қиливатиду. Шуниңға охшаш вақиәләр хуш хәвәрни аңлашқа тәшна адәмләрниң йәнила бар екәнлигини испатлап, бизни техиму қизғин вәз қилишқа дәвәт қилиду.

ҚОЛУҢИЗНИ ИШТИН ҚАЛДУРМАСЛИҚҚА БӘЛ БАҒЛАҢ

18. Немә үчүн Падишалиқ һәққидә вәз ейтиш иши Йәһва Худа халиғандәк ахирлишидиғанлиғиға ишинәләймиз?

18 Падишалиқ һәққидики хуш хәвәрни вәз қилиш иши кечикмәй өз вақтида ахирлишидиғанлиғиға ишәнчимиз камил. Нуһ пәйғәмбәрниң күнлиридә қандақ вақиәләр йүз бәргәнлигини көрәйли. Йәһва Худа һәммә ишлирини әң яхши вақитта қилидиғанлиғини испатлайду. Топан сүйидин тәхминән 120 жил бурун Худа Топанниң қачан башлинидиғанлиғини бәлгүләп қойған. У Нуһ пәйғәмбәргә нурғун жиллардин кейин кемә ясашни буйруған. Топан сүйидин тәхминән 40 яки 50 жил бурун Нуһ пәйғәмбәр тәр төкүп җапалиқ ишләшни давамлаштурған. Адәмләр униңға қулақ салмисиму, Йәһва Худа һайванатларни кемигә киргүзүш вақти кәлди дегичә, Нуһ давамлиқ адәмләрни агаһландурған. Кейин Йәһва дәл вақтида «ишикни тақавәтти» (Ярит. 6:3; 7:1, 2, 16).

19. Қолумизни иштин қалдурмисақ қандақ бәрикәтләргә еришимиз?

19 Пат арида Падишалиқ хуш хәвирини вәз қилиш иши ахирлишиду. Йәһва Худа Шәйтанниң дуниясини йоқ қилиду вә итаәтчан адәмләргә толған йеңи дунияни орнитиду. Келиңлар, шу вақит кәлгичә Нуһ, Һабаккук вә қолини иштин қалдурмиған Худаниң башқа садиқ хизмәтчилиридин үлгә алайли. Вәз ишини биринчи орунға қояйли, сәвирчан болайли, Худа вә Униң вәдилиригә болған күчлүк ишәнч бағлайли.

10-НАХША «Мана мән, әвәт мени!»

a Алдинқи мақалә Муқәддәс китапни үгиниватқан кишиләрни Әйсаниң адәм тутқучи болуш тәкливини қобул қилишқа дәвәт қилған. Һазир биз мәйли йеңи яки тәҗрибилик вәз ейтқучи болайли, Йәһва Худа болди дегичә, вәз қилиш истигини давамлиқ күчәйтишкә ярдәм беридиған үч усулни көрүп чиқимиз.

b СӨЗ-ИБАРӘ МӘНАСИ: Бу мақалидики «қолуңни иштин қалдурма», дегән ибарә Йәһва Худа болди дегичә, давамлиқ вәз қилишни яки хуш хәвәрни җакалашни қарар қилишимизниң зөрүрлигини билдүриду.

c Һакимдарниң күни Әйса 1914-жили Падиша сүпитидә тәхткә олтарғанда башланған вә Әйсаниң миң жиллиқ һөкүмранлиғи ахирлашқичә давамлишиду.

d Зәбур 46:1—3ни оқуң. «Худа бизниң панайимиз һәм күчимиз, У дәртлиримиздә йенимизда тепилидиған Ярдәмчимиздур. Шуңа, гәрчә йәр тәврәнсиму вә тағлар деңизлар чоңқурлуғиға чүшүп кәтсиму, қорқмаймиз. Һәтта сулар қайнап, ваң-чуң қилсиму вә тағлар уларниң долқунлиридин силкинип-титрисиму».