Шу кечидә йүз бәргән иш һаятимни өзгәртти, чүнки мән шуниңдин башлап Худани тонушушқа һәрикәт қилдим. Силәргә немә иш йүз бәргәнлигини сөзләп бериштин авал, Худани издишимгә сәвәп болған балилиқ чағлиримдики маңа тәсир қилған ишлар тоғрисида ейтип берәй.

Мән 1937-жили, Франицияниң шималидики канчилиқ шәһири Гуеснаинда туғулған. Дадам кан ишчиси еди. У маңа ишләмчан болушниң муһимлиғини вә адаләтсизликни өч көрүшни үгәткән. У кан ишчилириниң адаләтсизликкә учриғанлиғини вә хәтәрлик шараитта ишләватқанлиғини көргәч, уларға ярдәм беришни халиған. Шуңа дадам канчиларниң һоқуқини қоғдаш үчүн күрәш қилидиған тәшкилатқа қатнашқан еди. У йәнә шу йәрдики диний йетәкчиләрниң сахтипәзлигини көрүп, көңли йерим болған. Шу йетәкчиләр башқиларға қариғанда, баяшат турмуш кәчүрсиму, амма җапалиқ күн кәчүрүватқан канчилардин тамақ вә пулларни сорап келәтти. Дадам уларниң қилиқлиридин бәкму жиркинип, мени диний тәлим елишқа әвәтмигән. Мундақ ейтқанда, биз һечқачан Худа һәққидә сөзләшмигән.

 Чоң болуп, мәнму адаләтсизликни өч көрүшкә башлидим. Мән адаләтсизлик дәп қариған ишларниң бири, Франциядә чәт әлликләрни чәткә қеқип камситиш еди. Мән көчмәнләрниң балилири билән футбол ойнап, хошал вақитларни өткүзәттим. Униңдин башқа, мениң апам француз әмәс, поләк еди. Мән һәртүрлүк ирқтики кишиләрниң инақ өтүп, баравәр болушини үмүт қилаттим.

Мени 1957-жили һөкүмәт әскәрликкә елип кәткән. Шу сәвәп, мән дәсләптә ейтип бәргәндәк, қараңғу кечидә Алҗир тағлирида болуп қалған едим. «Худа!, Аһ, Худа!»— дәп вақиривәткәндин кейин, алдимға чиққини дүшмән әскири болмастин, бәлки бир явайи ешәк болған. Жүригим орниға чүшкән. Шу вақиә вә уруш мени һаят һәққидә чоңқур ойлинишқа дәвәт қилған. Немишкә биз бу йәргә кәлдуқ? Худа бизгә көңүл бөләмду? Қачан тинчлиққа еришимиз?

Кейин мән ата-анамни йоқлап барғанда, бир Йәһва гувачисини учраттим. У маңа католикларниң Муқәддәс китавиниң бир французчә тәрҗимисини бәргән еди. Алжирға қайтқинимда, уни оқушқа башлидим. Маңа алаһидә тәсир қилғини, Вәһий 21:3, 4-айәтләрдики сөзләр: «Худаниң чедири адәмләр арисида... Шу чағда Худа уларниң көзидики һәрқандақ яшни сүртиду вә өлүм әнди болмайду йә қайғу, йә жиға-зар, йә ағриқ башқа болмайду». «Һәқиқәтән шундақ боларму?»— дәп ойлидим. Шу вақитта мән болупму Худа вә Муқәддәс китап һәққидә һечнемә билмәттим.

1959-жили әскәрликтин қайтқандин кейин, мән Франсуа исимлиқ бир Гувачини учраттим. У маңа Муқәддәс китаптики нурғун һәқиқәтләрни үгәтти. У Муқәддәс китаптин Худаниң Йәһва дегән хас исмини көрситип бәрди (Зәб. 83:18). Франсуа йәнә Йәһваниң йәр йүзидә адаләтни орнитип, уни җәннәткә айландуридиғанлиғи, нәтиҗидә Вәһий 21:3, 4тики сөзләрни әмәлгә ашуридиғанлиғини чүшәндүрүп бәрди.

Шу тәлимләрниң мәнтиқийгә уйғун болуши қәлбимгә қаттиқ тәсир қилған. Бирақ мән диний йетәкчиләргә қаттиқ аччиқландим вә уларниң тәлимлириниң Муқәддәс китаптин кәлмигәнлигини әйипләшни халидим. Мән йәнила дадамға охшаш, адаләтсизликкә қарши күрәш қилишни халаттим. Күтүп олтармай, һазирла һәрикәт қилишқа тәйяр болған едим.

Франсуа вә башқа йеңидин дост болған Гувачилар өзүмни бесивелишимға ярдәм бәргән. Улар маңа бизниң хизмитимиз Әйсаниң әгәшкүчиси сүпитидә башқиларни һөкүм қилиш әмәс, бәлки Худа Падишалиғи һәққидики хуш хәвәр арқилиқ уларға үмүт бериш, дәп чүшәндүрди. Әйса шундақ қилған вә әгәшкүчилириниму шундақ қилишқа буйриған (Мәт. 24:14; Луқа 4:43). Маңа адәмләр қандақ динда болсун, меһрибанлиқ вә пәм-парасәт билән уларға сөзләшни үгинишим керәк еди. Муқәддәс китап мундақ дәйду: «Рәббимизниң қули талаш-тартишларға арилашмаслиғи керәк, әксичә һәммиси билән юмшақ... болуши... лазим» (Тим. 2-х. 2:24).

Мән бәзи өзгиришләрни қилғандин кейин, 1959-жили районлуқ бир чоң жиғилишта Йәһва гувачиси сүпитидә чөмдүрүлдүм. Мән у йәрдә Анджела исимлиқ бир қериндашни учраттим.  У мени өзигә җәлип қиливалди. Мән у қатнишидиған җамаәткә берип турушқа башлидим вә 1960-жили тойимизни қилдуқ. У һәқиқәтән бир ақ көңүл, тиришчан аял болуп, у Худа маңа бәргән соға еди (Пәнд н. 19:14).

Узун жиллар давамида, мән дана вә тәҗрибилик қериндашлардин нурғунлиған муһим савақларға егә болдум. Шу муһим савақлардин бири: биз һәрқандақ қийин бир вәзипини муваппәқийәтлик орунлаш үчүн, кәмтәр болушимиз вә Пәнд-нәсиһәтләр 15:22дики: «Мәслиһәт көп болса, утуққа еришиду»,— дегән сөзләрни әмәлий қоллинишимиз керәк.

1964-жили мән Худаниң бу нәсиһәт сөзиниң һәқ екәнлигини көрүшкә башлидим. Шу жили, мән етиқатчи қериндашларни илһамландуруп, роһий җәһәттин мустәһкәмләш үчүн наһийилик назарәтчи сүпитидә хизмәт қилишқа тәйинләндим. Шу вақитта 27 яшта болуп, тәҗрибәм камчил болғач, хаталиқларни өткүздүм. Бу хаталиқлиримдин савақларни елишқа тириштим. Һәммидин муһими, мән қабилийәтлик вә тәҗрибилик мәслиһәтчиләрдин нурғун савақларға егә болдум.

Әндила җамаәтләрни зиярәт қилишқа башлиғанда, йүз бәргән бир иш техи ядимда. Париждики бир җамаәтни зиярәт қилғандин кейин, бир роһий җәһәттин йетилгән бурадәр мениң билән шәхсән параңлишишқа вақтим бар-йоқлиғини сориди. Мән: «Әлвәттә бар»,— дәп ейттим.

У мәндин: «Луис дохтур бириниң өйигә кәлсә, у кимни көрүшкә келиду?»— дәп сориди.

Мән: «Ағриқ кишини»,— дедим.

У маңа мундақ деди: «Тоғра дәйсән, бирақ мән қарисам, сән көпинчә вақтиңни җамаәттә роһий җәһәттин сағлам, йәни җамаәт ақсақаллири билән өткүзүватисән. Җамаитимиздә йәнә нурғун роһи чүшкән, йеңидин кәлгән яки хиҗилчан қериндашлиримиз бар. Әгәр сән улар билән вақит өткүзсәң, һәтта бир вақ тамаққа өйлиригә барсаң, улар бәкму миннәтдар болиду».

Шу бурадәрниң мәслиһити мән үчүн бәкму қиммәтлик вә пайдилиқ нәсиһәт болған. Униң Йәһваниң падилири үчүн көрсәткән меһир-муһәббити қәлбимгә бәкму тәсир қилди. Өз хаталиғимни қобул қилиш маңа қийин болған болсиму, амма униң нәсиһитини дәрһалла қобул қилдим. Шуниңдәк бурадәрләр үчүн Йәһваға бәкму миннәтдармән.

 1969 вә 1973-жиллири, Парижниң Коломбес районида өткүзүлгән икки қетимлиқ хәлиқара чоң жиғилишта, мән йемәк-ичмәк билән тәминләш бөлүмигә назарәтчиси болуп тәйинләндим. 1973-жилидики конгресста 60000 кишигә 5 күн тамақ бериш керәк еди. Немә қиларимни билмәй қалдим. Йәнә бир қетим Пәнд-нәсиһәтләр 15:22-айәттики даналар билән мәслиһәтлишиш дегән сөзләр шу вәзипини муваппәқийәтлик орунлашқа ярдәм бәрди. Мән йемәк-ичмәк тиҗаритидә тәҗрибиси бар роһий җәһәттин йетилгән бурадәрләрдин мәслиһәт соридим. Уларниң арисида: қассаплар, сәй-көктатларни өстүргүчиләр, ашпәзләр вә елип-сатқучилар бар еди. Биз бирликтә тағдәк көрүнгән вәзипини орунлалидуқ.

1973-жили, аялим билән мән Франциядики Бәйтәлдә хизмәт қилишқа тәклип қилиндуқ. Маңа тунҗа тапшурулған вәзипә йәнә чоң бир тағдәк көрүнди. Мән китап журналлиримизни Африкидики дөләт Камерунға әвәтишим керәк еди. У йәрдә хизмитимиз 1970—1993 жилғичә мәнъий қилинған. Мән йәнә немә қиларимни билмидим. Хизмәткә мәсъул бурадәр бәлким буни байқап, мени илһамландуруп, мундақ дегән: «Камерундики қериндашлиримиз роһий озуққа бәкму еһтияҗлиқ. Уларни ач қалдурмайли!» Биз уларни роһий ач қоймидуқ.

Мән Камерундики ақсақаллар билән көрүшүш үчүн Камерунға чегаридаш дөләтләргә бирнәччә қетим бардим. Улар батур вә дана кишиләр болуп, китап-журналларни әвәтиш үчүн амалларни тепишқа ярдәм бәрди. Йәһва көрсәткән тиришчанлиғимизни бәрикәтлиди. Әмәлийәттә, әшу 20 жилғичә вақит шу зиминдики Худаниң хәлқи һәр айда чиқидиған «Күзитиш мунари» вә «Вәзилик хизмитимиз», дәп атилидиған айлиқ варақчиларниң һечбир санини кам қалдурмай тапшуруп алди.

Биз учришишқа башлиғанда, мән Анджеланиң Йәһва билән йеқин мунасивәт орнитишни  муһим орунға қойғанлиғини көрүп йәткән едим. Шуңа мән униң шу алаһидә тәрипини той қилғанда техиму рошән көрдүм. Той қилған күни кәчтә, у мәндин әр-аял сүпитидә пүтүн күчимиз билән Йәһваға хизмәт қилиш һәққидә дуа қилишни сориған. Йәһва шу дуалиримизға җавап бәрди.

Анджела мениң Йәһваға көпирәк тайинишимға ярдәм бәргән. Мәсилән, 1973-жили Бәйтәлгә чақирилғанда, мән иккилинип қалған, сәвәви җамаәтләрни зиярәт қилиш хизмитини бәкму яхши көрәттим. Бирақ Анджела мени әскәртип, Йәһваға өзүмизни беғишлиған екәнмиз, Йәһваниң тәшкилати биздин немини тәләп қилса, шуни қилишимиз керәклигини есимгә салди (Ибр. 13:17). Шуңа биз Бәйтәлгә бардуқ. Аялим Йәһвани бәкму яхши көридиған, ғәрәз уқидиған, әқиллиқ болғини үчүн нека риштимиз күчлүк еди вә тоғра қарарларни чиқиришқа ярдәм бәргән.

Яшинип қалсақму, аялим Анджела давамлиқ маңа көйүнүп қоллап-қувәтләйду. Мәсилән, тәшкилатимизниң көпинчә мәктәплири инглиз тилида болғач, Анджела иккимиз инглиз тилимизни яхшилаш үчүн тиришчанлиқ көрситишкә башлидуқ. Шуңа һәтта 70 яштин ашқан болсақму, инглиз тилидики җамаәткә қатнаштуқ. Мән Бәйтәл кеңишидә хизмәт қилғач, башқа бир тилни үгиниш үчүн вақит тепиш бәкму қийин болған. Бирақ Анджела иккимиз бир-биримизгә ярдәм бәрдуқ. Һазир 80 яшқа кәлдуқ. Биз җамаәт учришишлириға инглизчә вә французчә икки тилда тәйярлиқ қиливатимиз. Йәнә җамаәт жиғилиши вә вәз хизмитидә өз һәссимизни қошуш үчүн күчимизниң йетишичә тиришиватимиз. Йәһва инглизчә үгиништә көрсәткән тиришчанлиғимизни бәрикәтлиди.

2017-жили биз Анджела билән Филиал комитети әзалири вә уларниң аяллири үчүн мәктәпкә бериш имтиязиға егә болдуқ. Бу мәктәп Паттерсондики (Нью-Йорк), Күзитиш мунари тәлим-тәрбийә мәркизидә болуп өтти.

Йәһва һәқиқәтән Улуқ устаз (Йәшая 30:20). Шуңа Униң хәлқи болған биз, мәйли яш вә яшанған болайли, әң яхши тәлим-тәрбийигә еришиш пурситимиз бар. Бу һәйран қаларлиқ әмәс! (Қ. шәр. 4:5—8) Униңдин башқа, мән Йәһва вә тәҗрибилик бурадәр-қериндашларға қулақ салған яшларниң роһий җәһәттин йетилгән бир Худа хизмәтчиси болалайдиғанлиғини көрүп йәттим. Пәнд-нәсиһәтләр 9:9-айәттики: «Әқиллиқкә мәслиһәт бәрсәң, у техиму дана болиду. Һәққанийни үгәтсәң, у билимлирини әмәлий ашуриду»,— дегән сөзләр биз үчүн яхши бир әскәртиштур.

Арилап-арилап, 60 жил бурунқи Алжир тағлиридики шу қорқунучлуқ кечи һәққидә ойлинип қалимән. Бүгүнкидәк гөзәл турмуш кәчүридиғанлиғим шу кечиси хиялимға кирип чиқмиған еди. Мән башқилардин нурғун нәрсиләрни үгәндим. Йәһва һәқиқәтән аялим Анджела иккимизни мәналиқ вә қанаәтлинәрлик һаятқа ериштүрди. Шуңа биз асмандики Атимиз вә Уни яхши көридиған, дана, тәҗрибилик етиқатдашлиримиздин үгинишни һәргизму тохтатмаслиқни қара қилдуқ.