АДӘМЛӘРНИҢ һәммиси бәхитлик болушни халайду. Амма биз заман ахирида яшиватқанлиқтин, һәркимниң «адәттин ташқири қийин» қийинчилиқлири бар (Тимотийға 2-хәт 3:1). Бәзи адәмләр адаләтсизликкә учриғанлиқтин яки ағриққа гириптар болғанлиқтин, башқилири иштин чиқирилғанлиқтин яки йеқинидин айрилғанлиқтин хошаллиғини йоқитиду. Йәнә бәзилири, ғәм-тәшвиш туғдуридиған яки көңлини йерим қилидиған башқа сәвәпләр түпәйлидин хошаллиғидин айрилиду. Һәтта Йәһваниң хизмәтчилириму чүшкүнлүккә чүшүп, хошаллиғидин мәһрум болуши мүмкин. Әгәр сиз билән шундақ болса, қайтидин хошаллиққа еришиш үчүн немә қилсиңиз болиду?

Бу соалға җавап бериш үчүн, авал һәқиқий хошаллиқниң немә екәнлигини вә бәзи адәмләрниң қийинчилиқларға қаримастин, қандақларчә хошаллиғидин айрилмиғанлиғини чүшинишимиз керәк. Андин кейин биз хошаллиғимизни сақлапла қоймай, уни қандақ ашуралайдиғанлиғимизни билимиз.

Худадин кәлгән хошаллиқ вақитлиқ әмәс. Мону һәққидә ойлап көрүң: мәс адәм көп күливериду. Амма у сақ болуп, һошиға кәлгәндә, күлүшни тохтитип, қийинчилиқлириниң техичә көп екәнлигини чүшиниши мүмкин. У бираз вақит шат-хорам болғини билән, бу һәқиқий хошаллиқ әмәс (Пәнд-нәсиһәтләр 14:13).

Хошаллиқ — қандақту бир яхши нәрсигә еришкәндә яки уни күткәндә пәйда болидиған ички хисләт. У вәзийитимизниң яхши яки яман болушидин қәтъийнәзәр, өзүмизни бәхитлик һис қилишимизни билдүриду (Салоникилиқларға 1-хәт 1:6). Әмәлийәттә бәзи нәрсиләр көңлүмизни йерим қилиши мүмкин, бирақ ичимиздә биз бәхитлик болуверимиз. Мәсилән, әлчиләрни Әйса һәққидә вәз қилғанлиғи үчүн қамчилисиму, улар «Әйсаниң исми үчүн шәрмәндилик тартқиниға хошал болғач у йәрдин чиқип кәтти» (Әлчиләр 5:41). Улар қамчиланғанлиғиға әмәс, Худаға садиқ болуп қалғанлиғиға хошал болған.

Хошаллиқ туғма яки өз-өзидин пәйда болидиған хисләт әмәс. Немишкә шундақ дейәләймиз? Сәвәви һәқиқий хошаллиқ — муқәддәс роһ мевисиниң бир қисми. Худаниң роһи бизгә өз ичигә хошаллиқни алидиған «йеңи шәхскә» егә болушқа ярдәм бериду (Әфәсликләргә 4:24; Галатилиқларға 5:22). Хошаллиққа егә болғанда, қийинчилиқлиримизға қарши туруш аллиқанчә асан болиду.

Йәһва Худа йәрдә биз бүгүнки күндә көрүватқан яман ишларниң әмәс, яхши нәрсиләрниң йүз беришини халиған. Бирақ адәмләр рәзил ишларни қилсиму, У хошаллиғини йоқатмиди. Муқәддәс китапта: «Қудрәт билән хушлуқ униң маканидидур»,— дәп йезилған (Тарихнамә 1-язма 16:27). Буниңдин ташқири, Униң хизмәтчилириму иш-һәрикәтлири билән Йәһваниң қәлбини хурсән қилиду (Пәнд-нәсиһәтләр 27:11).

Вәзийәт биз ойлиғандәк болмисиму, хошаллиғимиздин айрилмисақ, Йәһваға тәқлит қилимиз. Ғәм-тәшвишкә берилишниң орниға, қолумизда бар яхши нәрсиләр һәққидә ойлинайли вә келәчәктә нәқәдәр яхши нәрсиләрниң болидиғанлиғини  сәвирчанлиқ билән күтәйли * (Изаһәткә қараң).

Муқәддәс китапта қийинчилиқлири көп болғанлиғиға қаримастин, хошаллиғини сақлап қалған адәмләрниң мисаллири көп. Ибраһим пәйғәмбәр һаяти хәвп астида болсиму вә башқиларниң кесиридин қийинчилиқларға дуч кәлгән болсиму, хошаллиғидин айрилмиди (Яритилиш 12:10—20; 14:8—16; 16:4, 5; 20:1—18; 21:8, 9). Қандақларчә? У Мәсиһ һөкүмранлиқ қилидиған йеңи дунияда яшаш үмүти тоғрисида мулаһизә қилған (Яритилиш 22:15—18; Ибранийларға 11:10). Әйса: «Ибраһим мениң күнүмни көрүшни үмүт қилип, наһайити хошал болған еди»,— дәп ейтқан (Йоһан 8:56). Бизму келәчәктә еришидиған хошаллиғимиз һәққидә дайим ойлинидиған болсақ, Ибраһимдин үлгә алимиз (Римлиқларға 8:21).

Паул билән Силасму баштин кәчүргән көп қийинчилиқларға қаримастин, етиқадини мәһкәм сақлиған вә хошаллиғини сақлап қалған. Мәсилән, иккисини қаттиқ чивиқдап, зинданға ташлиғанда, улар «дуа қилип, Худани мәдһийилиди» (Әлчиләр 16:23—25). Худаниң келәчәккә тегишлик вәдилири тоғрисида дайим ойланғанлиқтин, улар қийинчилиқларға қарши туралиди. Шундақла, Мәсиһниң әгәшкүчиси болғанлиғи үчүн тәқипкә дуч кәлгәнлигини билиш уларға хошаллиқ әта қилған. Биз Худаға садиқ хизмәт қилиш әкелидиған яхши мевиләр һәққидә ойланғанда, Паул билән Силасқа тәқлит қилимиз (Филипиликләргә 1:12—14).

Бүгүнки таңдиму қийинчилиқларға дуч кәлгәнлигигә қаримастин, хошаллиғини сақлап қалған қериндашлар аз әмәс. Мәсилән, Филиппинда 2013-жилниң ноябрь ейида йүз бәргән Хайян намлиқ шиддәтлик қара қуюндин 1000дин ошуқ Гувачилар аилиси өйлиридин айрилди. Таклобан шәһиридә яшайдиған Джорджниң өйи тамамән вәйран болди. У мундақ дәйду: «Бешиға чүшкән бу вәзийәткә қаримастин, қериндашлар бәк хурсән. Бу һис-туйғумизни сөз билән чүшәндүрүш қийин». Йәһваниң бизгә қилған һәммә яхшилиғини ядимизда тутуп, миннәтдарлиғимизни билдүрсәк, вәзийитимизниң қанчилик еғир болушидин қәтъийнәзәр, хошаллиғимизни сақлалаймиз. Йәһва хошаллиғимизниң асаси болидиған йәнә қандақ соғиларни бериду?

Шат-хорам болушимизниң асасий сәвәви — Йәһва билән болған мунасивитимиз. Биз Аләмниң егисини тонуп-билимиз. У — бизниң Атимиз, Худайимиз вә Достумиз! (Зәбур 71:17, 18).

Шуниң билән, биз Йәһваниң бизгә һаят бәргәнлигигә вә униңдин һузурлинишқа қабилийәтлик қилип яратқанлиғиға чәксиз миннәтдар (Вәз 3:12, 13). У бизни өзигә җәлип қилғанлиқтин, Униң бизгә тегишлик ирадисини чүшинип, қандақ һаят кәчүрүшимиз керәклигиниму чүшинимиз (Колосилиқларға 1:9, 10). Амма адәмләрниң тәңдин толиси һаятниң мәнасини чүшәнмәйду. Бу пәриқкә диққәт ағдуруп, әлчи Паул мундақ дегән: «“Худа Өзини сөйгәнләргә тәйярлап қойғинини көзму көрмигән, қулақму аңлимиған вә инсанниң жүригидә у нәрсиләр туғулмиған”. Бизгә болса Худа буни Өз роһи арқилиқ ечип бәрди» (Коринтлиқларға 1-хәт 2:9, 10). Йәһваниң ирадиси билән нийитини чүшәнгәнлигимиз бизгә хурсәнлик әта қилиду.

Йәһва бизгә буниңдинму көп яхшилиқ қилди. У гуналиримизниң кәчүрүлүшигә йол ачти (Йоһанниң 1-хети 2:12). Пат арида келидиған йеңи дунияда яшаш үмүтини бәрди (Римлиқларға 12:12). Һәтта һазирниң өзидә У бизгә биллә ибадәт қилидиған достларни соға қилди (Зәбур 133:1). Шундақла У бизни Шәйтан билән униң җинлиридин қоғдайду (Зәбур 91:11). Әгәр биз Йәһваниң бу әҗайип бәрикәтлири һәққидә дайим ойлансақ, хошаллиғимиз ашиду (Филипиликләргә 4:4).

Хошал болуватқан мәсиһий техиму хошал болаламду? Әйса мундақ дегән: «Мениңда болған хошаллиқни пүтүнләй сезишиңлар үчүн, буни  силәргә ейтиватимән» (Йоһан 15:11). Демәк, биз һәрқачан хошаллиғимизни ашуралаймиз. Хошаллиқни от яки гүлхан билән селиштурсақ болиду. Әгәр отниң ялқунлап, күчлүгирәк көйүшини халисақ, униңға көпирәк отун селишимиз керәк. Шат-хорам болушимизға муқәддәс роһниң ярдәм беридиғанлиғини унтумайли. Шуңа хошаллиғимизни ашуруш үчүн, дуада Йәһвадин муқәддәс роһ сорашни давамлаштурушимиз керәк. Шуниң билән муқәддәс роһниң рәһбәрлиги астида йезилған Худа Сөзидин оқуғанлиримиз һәққидә мулаһизә қилишимиз керәк (Зәбур 1:1, 2; Луқа 11:13).

Техиму хошал болушниң йәнә бир йоли — Йәһвани хурсән қилидиған ишлар билән бәнт болуш (Зәбур 35:27; 112:1). Немишкә? Муқәддәс китапта инсанийәтниң қандақ мәхсәт билән яритилғанлиғи мундақ чүшәндүрүлгән: «Худадин қорққин вә униң әмир-пәрманлириға әмәл қилғин, чүнки бу инсанниң һәммә мәҗбурийитидур» (Вәз 12:13). Биз Худаниң нийитини орунлаш үчүн яритилған. Шуңа Йәһваға хизмәт қилидиған болсақ, һаятимиздин һәқиқәтән бәһрилинимиз * (Изаһәткә қараң).

Хошаллиғимиз ашқансири, биз буниң көп пайдисини көримиз. Мәсилән, қийинчилиқларға қаримастин, давамлиқ хошаллиқ билән хизмәт қилғанда, Йәһваниң мақуллишиға техиму көп еришимиз (Қанун шәрһи 16:15; Салоникилиқларға 1-хәт 5:16—18). Шундақла биз һәқиқий хошаллиққа егә болғанлиқтин, мал-мүлүк жиғиш һаяттики әң муһим нәрсә дәп һесаплимаймиз. Әксичә, Худа Падишалиғи үчүн техиму көп қурбанлиқ қилишқа тиришимиз (Мәтта 13:44). Йәһваға көпирәк беришниң яхши нәтиҗисини көргәндә, қин-қинимизға патмай, өз-өзүмизгә рази болуп, башқиларниму хурсән қилимиз (Әлчиләр 20:35; Филипиликләргә 1:3—5).

Буниңдин ташқири, хошаллиғимиз ашқансири, саламәтлигимиз яхширақ болиду. Муқәддәс китапта: «Шатлиқ көңүл шипалиқ доридәк тәнгә давадур»,— дәп йезилған (Пәнд-нәсиһәтләр 17:22). Қошма Штатлардики Небраска университетида саламәтликкә тегишлик издиниш қилған тәтқиқатчи Муқәддәс китапқа мас келидиған сөзләрни ейтти. У мундақ деди: «Һазир өзүңизни бәхит-саадәтлик һис қилсиңиз, келәчәктә саламәтлигиңиз нәқәдәр яхши болидиғанлиғи шәк-шүбһисиз».

Хуласә чиқарсақ, алаһидә қийин вақитларда яшисақму, һәқиқий хошаллиққа егә болалаймиз. Униң үчүн дуа қилиш, тәтқиқ қилиш вә Худа Сөзидин оқуғанлиримиз һәққидә мулаһизә қилиш арқилиқ муқәддәс роһқа еришишимиз лазим. Шуниң билән Йәһваниң биз үчүн қилған яхшилиғи һәққидә ойлинишимиз, башқиларниң етиқадиға тәқлит қилишимиз вә Худаниң ирадисини орунлашқа күч чиқиришимиз керәк. Шу чағда биз: «Һәққанийлар Пәрвәрдигарда хошаллинип, Униңға тайиниду»,— дегән сөзләрниң растлиғиға өзүмиз көз йәткүзимиз (Зәбур 64:10).