Ханиш Әстәр падиша билән сөзлишишниң қолайлиқ вақтини күткән (Әст 7:2; ia 140-б., 15, 16-абз.)

У силиқ-сипайилиқ билән һөрмәт көрситип сөзлигән (Әст 7:3; ia 140-б., 17-абз.)

Әстәр очуқ чирай вә сәмимий болған (Әст 7:4; ia 141-б., 18, 19-абз.)

ОЙЛИНИП КӨРҮҢ: Аиләмдикиләр билән сөзләшкәндә Әстәрдин қандақ үлгә алалаймән?