Мәтта китави 12:1—50
-
Әйса «Дәм елиш күниниң Егисидур» (1—8)
-
Қоли қуруп кәткән кишиниң сақайтилиши (9—14)
-
Худаниң сөйүмлүк хизмәткари (15—21)
-
Муқәддәс роһ билән җинларни қоғлап чиқириш (22—30)
-
Кәчүрүм қилинмайдиған гуна (31, 32)
-
Дәрәқни мевилиридин тонуш (33—37)
-
Юнус пәйғәмбәрниң мөҗүзиси (38—42)
-
Җин қайтип кәлгәндин кейин (43—45)
-
Әйсаниң аниси вә инилири (46—50)
12 Шу күнләрдә бир Дәм елиш күни* Әйса буғдайлиқтин өтүп кетивататти. Қосиғи ечип кәткән шагиртлири буғдай башақлирини үзүвелип, йейишкә башлиди.
2 Буни көргән пәрисийләр Әйсаға: «Қара, шагиртлириң Дәм елиш күни Қанунда чәкләнгән ишни қиливатиду»,— дейишти.
3 Әйса уларға җававән мундақ деди: «Давут вә униңға әгәшкән кишиләр ач қалғанда, Давутниң немә қилғанлиғини оқумиғанму?
4 Давут Худаниң өйигә киргән, улар қурбанлиққа аталған нанни йегән, Қанун бойичә бу нанларни Давут вә униңға әгәшкәнләр әмәс, пәқәт роһанийлар йейиши керәк еди.
5 Йәнә Ибадәтханидики роһанийлар Дәм елиш күни үчүн бәлгүләнгән қаидиләрни бузса, уларниң гунакар саналмиғанлиғини Тәвраттин оқумиғанму?
6 Лекин силәргә ейтип қояйки, бу йәрдә Ибадәтханидинму улуғирақ бири бар.
7 Әгәр силәр “мән қурбанлиқни әмәс, бәлки рәһим-шәпқәтни халаймән” дегән сөзниң мәнасини чүшәнгән болсаңлар, силәр гунасиз кишиләрни һөкүм қилмиған болаттиңлар.
8 Чүнки Инсан Оғли Дәм елиш күниниң Егисидур».
9 Әйса у йәрдин чиқип, синагогиға кирди.
10 Шу йәрдә қоли паләч бир адәм бар еди. Пәрисийләр Әйсаниң үстидин әризә қилишқа баһанә издәп, униңдин: «Дәм елиш күни кесәл сақайтиш Қанунға зит әмәсму?»— дәп сориди.
11 Әйса уларға: «Араңларда бир кишиниң қойи Дәм елиш күни ориға чүшүп кәтсә, берип уни тартип чиқиривалмамду?
12 Адәм қойдин көп қәдир-қиммәтликтур. Демәк, Дәм елиш күни яхши иш қилиш Қанунға зит әмәс»,— деди.
13 Андин Әйса һелиқи адәмгә: «Қолуңни соз»,— деди. Шу адәм қолини созушиға, қоли сақийип йәнә бир қолиға охшаш сағлам болди.
14 Пәрисийләр сиртқа чиқип, Әйсани өлтүрүш һәққидә мәслиһәтләшти.
15 Әйса буни билип, шу йәрдин кәтти. Нурғун кишиләр униңға әгишип маңди, у ағриқларниң һәммисини сақайтти,
16 бирақ уларға өзи қилған ишларни башқиларға ейтип жүрмәсликни буйриди.
17 Буниң билән Йәшая пәйғәмбәрниң ейтқан мону сөзлири әмәлгә ашурулди:
18 «Мана, мән таллиған сөйүмлүк хизмәткарим, униңдин хурсәнмән. Мән роһумни униң үстигә төкүмән вә у адаләтниң немә екәнлигини дунияға* билдүриду.
19 У талаш-тартиш қилмайду, вақирап товлимайду, чоң кочиларда һечким униң авазини аңлимайду.
20 Таки у адаләтни орнатмиғичә, езилгән қомушни сундурмайду вә өчәй дәп қалған чирақни өчүрмәйду.
21 Пүткүл милләтләр униң исмиға үмүт бағлайду».
22 Шу чағда кишиләр Әйсаниң алдиға җин чаплишивалған қарғу вә тили тутулған кишини елип кәлди. Әйса уни сақайтти, шуниң билән бу адәм сөзләләйдиған вә көрәләйдиған болди.
23 Пүтүн халайиқ һәйран болуп: «Әҗәба, у Давутниң әвладимиду?»— дейишишкә башлиди.
24 Бу гәпни аңлиған пәрисийләр: «Бу киши җинларниң башлиғи Бәәлзибулға тайинип җинларни қоғлап чиқириватиду»,— дейишти.
25 Уларниң немә ойлаватқанлиғини билгән Әйса мундақ деди: «Бир падишалиқ иккигә бөлүнүп соқушса, у гумран болиду. Бир шәһәр яки аилә өз ара уруш-җедәл қилишса, уларму вәйран болиду.
26 Әгәр Шәйтан Шәйтанни қоғлап чиқарса, у өз ичидин бөлүнүп кәткән болиду, ундақта униң падишалиғи қандақму пут дәссәп туралайду?
27 Әгәр мән җинларни Бәәлзибулға тайинип қоғлап чиқарсам, силәрниң әгәшкүчиңлар кимгә тайинип қоғлап чиқириду? Демәк, әгәшкүчилириңлар сөзлириңларниң хаталиғини испатлап бериду.
28 Лекин әгәр мән Худаниң роһиға тайинип җинларни қоғлап чиқириватқан болсам, әмәлийәттә бу Худаниң Падишалиғи аллиқачан йетип кәлгәнлигини көрситиду.
29 Бир киши қавул бириниң өйигә кирип, униң мал-дуниясини булап кетәләмду? У шу қавул кишини бағлалиған чағдила, униң өйини булаң-талаң қилалайду.
30 Кимки мән тәрәптә турмиса, маңа қарши чиққучидур, мән билән биллә жиғмиса, чечивәткүчидур.
31 Шуниң үчүн силәргә ейтип қояйки, адәмләрниң гуналири вә күпүрлүк сөзлири кәчүрүлиду, лекин муқәддәс роһқа қилинған күпүрлүк кәчүрүлмәйду.
32 Мәсилән, кимки Инсан Оғлиға қарши сөз қилса, у кәчүрүлиду. Лекин кимки муқәддәс роһқа қарши сөз қилса, у һазирму* вә кәлгүсидиму кәчүрүлмәйду.
33 Әгәр дәрәқ яхши болса, яхши мевә бериду, амма дәрәқ яман болса, мевисиму яман болиду. Чүнки дәрәқ бәргән мевисидин билиниду.
34 Әй, зәһәрлик иланниң әвлатлири, силәр яман болуп туруп, қандақму еғизиңлардин яхши гәп чиқсун? Чүнки адәмниң көңлидә немә болса, еғизидин шу чиқиду.
35 Яхши адәмниң яхшилиққа толған көңлидин* яхшилиқ чиқиду, яман адәмниң яманлиққа толған көңлидин яманлиқ чиқиду.
36 Шуни билип қоюңларки, адәмләр һәрбир еғиз қуруқ гепи үчүн Һөкүм күнидә һесап бериду.
37 Чүнки ейтқан сөзлириңлар билән йә һәққаний дәп җакалинисиләр, йә гунакар дәп һөкүм қилинисиләр».
38 Шу чағда бәзи Тәврат устазлири вә пәрисийләр Әйсаға: «Устаз, бизгә бир мөҗүзә көрситип беришиңизни халаймиз»,— дейишти.
39 Әйса уларға җававән мундақ деди: «Бу бир әвлат рәзил вә вапасиз кишиләр “мөҗүзә көрсәт” дәпла туриду. Лекин уларға Юнус пәйғәмбәрниңкидин башқа мөҗүзә көрситилмәйду.
40 Юнус үч кечә-күндүз йоған бир белиқниң қосиғида болғандәк, Инсан Оғлиму үч кечә-күндүз йәрниң бағрида болиду.
41 Нинәви шәһириниң хәлқи Һөкүм күнидә бу бир әвлат кишиләр билән тирилип, уларни һөкүм қилиду, чүнки улар Юнусниң вәз-нәсиһитигә қулақ селип, товва қилған еди. Лекин мана, алдиңларда Юнустинму улуғирақ бири туриду.
42 Җәнуптики бир жутниң аял падишаси Һөкүм күнидә бу бир әвлат кишиләр билән биллә тирилип, уларни һөкүм қилиду. Чүнки у Сулайманниң һекмәтлик сөзлирини аңлаш үчүн йәр йүзиниң йәнә бир четидин кәлгән еди. Лекин мана қараңлар, алдиңларда падиша Сулаймандинму улуғирақ бири туриду.
43 Җин бир адәмниң тенидин қоғлап чиқирилғандин кейин, сусиз қуруқ җайларни арилап, туридиған җай издәйду вә тапалмайду.
44 У өз-өзигә: “Мән тенидин чиқирилған шу адәмгә қайтип кетәй”,— дәйду. Җин қайтип келип, униң қәлби худди пакиз тазилинип, рәтлик тутулған өйдәк йәнила бош турғанлиғини байқайду.
45 Шуниң билән, у берип өзидинму рәзилирәк йәттә җинни башлап келип, биллә туриду вә һелиқи адәмниң һазирқи һали илгирикидинму бәттәр болуп кетиду. Бу бир әвлат рәзил кишиләрниң һалиму шундақ болиду».
46 Әйса халайиққа сөз қиливатқанда, униң аниси билән инилири келип, униң билән сөзләшмәкчи болуп сиртта күтүп туратти.
47 Бири Әйсаға: «Аниңиз вә инилириңиз сиз билән сөзлишиш үчүн сиртта күтүп туриду»,— деди.
48 Әйса шу кишигә җававән: «Ким мениң анам вә ким мениң инилирим?»— деди.
49 Андин у қоли билән шагиртлирини көрситип: «Мана анам, мана қериндашлирим!
50 Кимки асмандики Атамниң ирадисини орунлиса, у мениң ака-иним, ача-сиңлим вә анамдур»,— деди.
