Мәтта китави 15:1—39

  • Инсаний урп-адәтләрни ашкарилаш (1—9)

  • Адәмни напак қилидиған нәрсә көңүлдин чиқиду (10—20)

  • Финикийәлик аялниң зор ишәнчи (21—28)

  • Әйсаниң һәрхил ағриқларни сақайтиши (29—31)

  • Әйсаниң 4000 кишини тойғузуши (32—39)

15  Шу чағда Йерусалимдин пәрисийләр вә Тәврат устазлири Әйсаниң алдиға келип:  «Немә үчүн сениң шагиртлириң ата-бовилиримизниң әнъәнилиригә хилап ишларни қилиду? Мәсилән, улар тамақ йейиштин бурун қоллирини жуймайду»,— деди.  Әйса уларға мундақ җавап бәрди: «Силәр өзүңларчу? Немишкә әнъәнимиз дәп Худаниң буйруқлириға хилаплиқ қилисиләр?  Мәсилән, Худа “ата-анаңни һөрмәт қил” вә “ата яки анисини һақарәт қилғанлар өлүмгә һөкүм қилинсун” дәп буйруқ қилған.  Лекин силәр: “Кимки атиси яки анисиға: «Силәрниң һалиңлардин хәвәр елиш үчүн беридиған ярдимимни Худаға һәдийә сүпитидә атавәттим» десә,  у ата-анисини һөрмәт қилмиса боливериду*”,— дәйсиләр. Буниң билән силәр өз әнъәнилириңларни дәп Худаниң буйруғини йоққа чиқирисиләр.  Әй, сахтипәзләр*, Йәшая пәйғәмбәрниң силәр тоғрилиқ ейтқан бәшарәт сөзлири наһайити тоғра! У мундақ дегән:  “Бу хәлиқ еғизидила Мени һөрмәтләйду, лекин көңли Мәндин жирақтур.  Уларниң Маңа қилип келиватқан ибадити әһмийәтсиз, чүнки уларниң үгитидиған тәлимлири инсанларниң буйруқлиридур”». 10  Әйса хәлиқни йениға чақирип, уларға: «Силәр сөзлиримгә қулақ селип, уни чүшиниңлар: 11  инсанни униң еғизиға киргән нәрсә әмәс, бәлки еғизидин чиққан нәрсә напак қилиду»,— деди. 12  Андин шагиртлири Әйсаниң йениға келип: «Сизниң сөзлириңиз пәрисийләрниң чишиға тәккәнлигини* билдиңизму?»— дәп сориди. 13  Әйса уларға мундақ җавап бәрди: «Асмандики Атам тикмигән һәрқандақ өсүмлүк йилтизидин қомурулуп ташлиниду. 14  Уларға пәрва қилмаңлар, улар қарғу йолбашчилардур. Әгәр қарғу қарғуни йетәклисә, һәр иккилиси ориға чүшүп кетиду». 15  Шу чағда Петрус: «Бая ейтқан тәмсилни бизгә чүшәндүрүп бәрсиңиз»,— деди. 16  Әйса мундақ деди: «Силәр техичә чүшәнмәйватамсиләр? 17  Еғизға киргән һәрқандақ нәрсиниң ашқазанға берип, ташқириға чиқип кетидиғанлиғини билмәмсиләр? 18  Лекин еғиздин чиққан һәрқандақ нәрсә көңүлдин чиқиду, әйнә шулар инсанни напак қилиду. 19  Мәсилән, яман нийәтләр, қатиллиқлар, зиналар, җинсий әхлақсизлиқлар, оғрилиқлар, ялған гувалиқлар вә күпүрлүк сөзләр көңүлдин чиқиду. 20  Мана буларниң һәммиси инсанни напак қилиду. Жуюлмиған қоллар билән тамақ йейиш инсанни напак қилмайду». 21  Әйса у йәрдин чиқип, Тир вә Сидон шәһәрлириниң әтрапидики җайларға барди. 22  Шу җайда яшайдиған финикийәлик бир аял Әйсаниң алдиға келип, налә қилип: «Әй, Устаз, Давутниң әвлади. Маңа рәһим-шәпқәт қилғайсиз, қизимға җин чаплишивелип, у қаттиқ қийниливатиду»,— дәп ялвурди. 23  Лекин Әйса шу аялға бир еғизму җавап бәрмиди. Шуңа шагиртлар Әйсаниң алдиға келип: «Бу аялни кәткүзүвәтсиңиз, чүнки арқимиздин әгишивелип, йол бойи вақирап келиватиду»,— дейишти. 24  Әйса җававән: «Мән башқиларға әмәс, Исраил хәлқиниң адишип қалған қойлириға әвәтилдим»,— деди. 25  Әшу аял Әйсаниң алдиға келип: «Һәзритим, маңа ярдәм бәргәйсиз»,— дәп тизланди. 26  Әйса униңға: «Балиларниң ненини күчүкләргә ташлап бериш тоғра әмәс»,— деди. 27  Лекин аял Әйсаға: «Шундақ, һәзритим. Амма иштларму өз ғоҗайинлириниң дәстихинидин чүшкән нан угаклирини йәйду»,— деди. 28  Шуниң билән Әйса униңға: «Әй, аял, ишәнчиң күчлүк екән! Сән халиғандәк болсун»,— деди. Дәл шу чағда аялниң қизи сақийип кәтти. 29  Әйса шу йәрдин кетип, Җәлилийә деңизиниң бойиға кәлди. У бир таққа чиқип, шу йәрдә олтарди. 30  Нурғун адәмләр униң алдиға кәлди. Улар өзлири билән току, мәйип, қарғу, тили тутулған вә башқа һәрхил кесәл кишиләрни елип келип, Әйсаниң алдиға қоюшти вә Әйса уларни сақайтти. 31  Халайиқ тили тутулғанларниң сөзләләйдиған, мәйипләрниң сағлам, токуларниң маңалайдиған, қарғуларниң көрәләйдиған болғанлиғини көрүп, һәйран болушуп, Исраилниң Худасини мәдһийиләшти. 32  Әйса шагиртлирини чақирип, уларға: «Бу кишиләргә ичим ағриватиду, улар үч күндин бери маңа әгишип жүриду. Йәйдиған нәрсилириму қалмиди, мән уларниң ач қосақ қайтишини халимаймән. Чүнки йолда һалсизлинип, жиқилип қелиши мүмкин»,— деди. 33  Шагиртлар униңға: «Адәм яшимайдиған бу чәт җайда мунчивала көп кишиләрни тойғузуш үчүн нәдин нан тапимиз?»— дейишти. 34  Әйса: «Қанчә нениңлар бар?»— дәп сориди. Улар: «Йәттә нан билән бирқанчә кичик белиғимиз бар»,— деди. 35  Шуниң билән Әйса халайиқни йәрдә олтиришқа буйриди. 36  Андин у йәттә нан билән белиқларни қолиға елип, Худаға шүкүр ейтип, уларни уштуп, шагиртлириға бәрди. Шагиртлар көпчиликкә тарқатти. 37  Һәммиси йәп тойди вә шагиртлар ешип қалған парчә нанларни жиққанда, йәттә чоң севәт лиқ толди. 38  Тамақ йегәнләрниң сани аяллар билән балиларни һесапқа алмиғанда 4000 киши еди. 39  Әйса хәлиқни қайтурувәткәндин кейин кемидә Магадан райониға барди.

Изаһәтләр

Яки «ата-анисиға вападарлиқ қилиш мәҗбурийити қалмайду».
Яки «иккиүзлүкләр».
Сөзму сөз «пәрисийләргә путликашаң болғанлиғини».