Мәтта китави 16:1—28
16 Бу йәрдә пәрисийләр билән садуқийлар Әйсаниң йениға келип, уни синаш үчүн униңдин асмандин бир аламәт көрситишни сориди.
2 Әйса уларға мундақ җавап бәрди: «Кәч киргәндә силәр “асман қизил туриду, әтә һава очуқ болиду”
3 яки әтиси әтигәндә “бүгүн асманниң рәңги қизил, амма тутуқ туриду, әтә шамал чиқип, ямғур яғиду” дәйсиләр. Силәр асманға қарап, һава-райиниң қандақ болушини чүшәндүрүп берәләйсиләр. Лекин бу заманниң аламәтлирини чүшәндүрәлмәйсиләр.
4 Бу рәзил вә вапасиз әвлат “аламәт көрсәт” дәпла туриду, бирақ уларға Юнус пәйғәмбәрниңкидин башқа һечқандақ аламәт көрситилмәйду». Андин Әйса уларниң йенидин кетип қалди.
5 Шагиртлар у қирғаққа өтти, бирақ нан еливелишни унтуған еди.
6 Әйса уларға: «Һошияр болуңлар, пәрисийләр билән садуқийларниң хемиртуручидин еһтият қилиңлар»,— деди.
7 Улар өз ара бир бири билән: «Өзүмиз билән нан еливалмиғанлиғимиз үчүн шундақ дәватса керәк»,— дейишти.
8 Уларниң немә дейишиватқанлиғини билгән Әйса мундақ деди: «Әй, ишәнчи аҗизлар! Немишкә өз ара нан еливалмиғиниңлар тоғрилиқ сөзлишисиләр?
9 Техичә чүшәнмидиңларму? Бәш нан билән 5000 кишини тойдуруп, қанчә севәт йемәклик жиғивалғиниңлар ядиңларда йоқму?
10 Йәнә йәттә нан билән 4000 кишини тойдуруп, қанчә йоған севәт йемәклик жиғивалғиниңлар ядиңларда йоқму?
11 Силәр немишкә мениң нан тоғрилиқ сөз қилмиғанлиғимни чүшәнмәйсиләр? Лекин силәр пәрисийләр билән садуқийларниң хемиртуручидин еһтият қилиңлар»,— деди.
12 Шагиртлар шу чағдила Әйсаниң нандики хемиртуручтин әмәс, бәлки пәрисийләр билән садуқийларниң тәлимлиридин еһтият қилиш тоғрисида агаһландурғанлиғини чүшинип йәтти.
13 Әйса Филип Қәйсәрийәси райониға кәлгәндә шагиртлиридин: «Адәмләр Инсан Оғлини ким дәп билидекән?»— дәп сориди.
14 Улар: «Бәзилири адәмләрни суға чөмдүрүп жүргән Йәһия, йәнә бәзилири Илияс, йәнә бәзилири Йәрәмия яки башқа пәйғәмбәрләрдин бири дәп билишидекән»,— дәп җавап бәрди.
15 Әйса улардин: «Силәрчу? Силәр мени ким дәп билисиләр?»— дәп сориди.
16 Симун Петрус: «Сән Мәсиһ, мәңгү һаят Худаниң Оғли»,— дәп җавап бәрди.
17 Әйса униңға: «Әй, Юнус оғли Симун, сән һәқиқәтән бәхитликсән! Буни саңа инсан әмәс, бәлки асмандики Атам ашкарә қилди.
18 Йәнә шуни саңа ейтип қояйки, сән Петрус, бу қорам таш үстигә мән өз җамаитимни қуримән. Өлүмниң күчи* бу җамаәт үстидин ғәлибә қилалмайду.
19 Мән саңа Худа Падишалиғиниң* ачқучлирини беримән. Сән йәр йүзидә бағлиғанлириң асманда аллиқачан бағланған болиду вә сән йәр йүзидә йәшкәнлириң, асманда аллиқачан йешилгән болиду»,— деди.
20 Бу сөзләрни қилип болғандин кейин, Әйса шагиртлириға өзиниң Мәсиһ екәнлигини һечкимгә ейтмаслиқни буйриди.
21 Шу вақиттин башлап, Әйса өзиниң чоқум Йерусалимға берип, ақсақаллар, алий роһанийлар вә Тәврат устазлири тәрипидин көп азап-оқубәт чекип, өлтүрүлүши вә үчинчи күни тирилдүрүлүши һәққидә шагиртлириға чүшәндүрүшкә башлиди.
22 Бу гәпни аңлап, Петрус Әйсани бир чәткә тартип: «Һәзритим, Худа сизни сақлап, бу ишлар бешиңизға әсла кәлмисун»,— дәп тосқунлуқ қилишқа башлиди.
23 Лекин Әйса арқисиға бурулуп, Петрусқа: «Көзүмдин йоқал, Шәйтан! Сән маңа путликашаң таш. Чүнки сениң ойлиғанлириң Худаниң әмәс, бәлки инсанларниң ой-пикирлиридур»,— деди.
24 Андин кейин Әйса шагиртлириға мундақ деди: «Кимки мениң арқамдин әгишишни халиса, өзидин ваз кәчсун вә өзиниң азап түвригини* көтирип, давамлиқ кәйнимдин әгәшсун.
25 Кимки өз җенини қутулдурмақчи болса, униңдин айрилип қалиду. Амма кимки мән үчүн җенидин айрилса, у униңға еришиду.
26 Адәм пүтүн дунияға егә болуп, җенидин айрилип қалса, буниң немә пайдиси бар? Яки адәм өз җени үчүн немини төләп берәләйду?
27 Инсан Оғли өз Атисиниң шан-шәрипи ичидә пәриштилири билән келип, һәммә адәмгә өз ишлириға лайиқ җавап қайтуриду.
28 Силәргә һәқни ейтип қояйки, бу йәрдә турғанларниң бәзилири Инсан Оғли өз Падишалиғида кәлгәнлигини көрмигичә, өлүмниң тәмини тетимайду».
Изаһәтләр
^ Сөзму сөз «асман Падишалиғиниң».
