Мәтта китави 17:1—27
17 Алтә күндин кейин Әйса пәқәт Петрус, Яқуп вә Яқупниң иниси Йоһанни елип, егиз бир таққа чиқти.
2 Уларниң алдида Әйсаниң қияпити өзгирип, униң үзи қуяштәк парлиди вә кийимлири нурдәк аппақ йоруди.
3 Туюқсиз Муса вә Илияс пәйғәмбәрләр уларниң алдида пәйда болуп, Әйса билән сөзләшти.
4 Шуниң билән Петрус Әйсаға: «Әй, һәзритим, бу йәрдә болғинимиз немә дегән яхши! Халисиңиз, бирини сизгә, бирини Мусаға, йәнә бирини Илиясқа атап, бу йәргә үч чедир тикәй»,— деди.
5 Петрус техи сөзләватқанда, уларни қоюқ булут қаплиди. Булут ичидин: «Бу мениң сөйүмлүк Оғлум, Мән униңдин хурсәнмән. Униң сөзигә қулақ селиңлар»,— дегән аваз аңланди.
6 Шагиртлар буни аңлап, интайин қорқушуп, йәргә дүм жиқилди.
7 Шуниң билән Әйса уларниң йениға келип, уларға қолини тәккүзүп: «Орниңлардин туруңлар, қорқмаңлар!»— деди.
8 Улар бешини көтирип қараведи, Әйсадин башқа һечкимни көрмиди.
9 Улар тағдин чүшүватқанда, Әйса уларға: «Инсан Оғли өлүмдин тирилдүрүлмигичә көргәнлириңларни һечкимгә ейтмаңлар»,— дәп буйруқ қилди.
10 Бирақ шагиртлар Әйсадин: «Немә үчүн Тәврат устазлири авал Илияс пәйғәмбәр келиши керәк дәйду?»— дәп сориди.
11 Әйса җавап берип мундақ деди: «Шундақ, Илияс авал келип, һәммә нәрсини әслигә кәлтүриду.
12 Амма силәргә ейтип қояйки, Илияс пәйғәмбәр аллиқачан кәлди, лекин кишиләр уни тонумиди вә униңға немә қилишни халиса, шуни қилди. Худди шуниңдәк, Инсан Оғлиму уларниң қолида азап-оқубәт чекиду».
13 Шу чағда шагиртлар Әйсаниң адәмләрни суға чөмдүрүп жүргән Йәһия пәйғәмбәр һәққидә сөз қилғанлиғини чүшәнди.
14 Улар халайиқ топлашқан йәргә кәлгәндә, бир киши Әйсаниң алдиға келип тизлинип, мундақ деди:
15 «Һәзритим, оғлумға рәһим-шәпқәт қилғайсиз, чүнки униң тутқақлиқ кесили бар. У интайин қийнилип кәтти. Дайим отқа вә суға чүшүп кетиду.
16 Мән уни шагиртлириңизниң алдиға елип кәлдим, бирақ улар уни сақайталмиди».
17 Әйса униңға җававән: «Әй, ишәнчи аҗиз әвлат! Қачанғичә мән силәр билән биллә болушум керәк? Қачанғичә чидап турушум керәк? Балини алдимға елип келиңлар»,— деди.
18 Әйса җинға буйруқ қилди, җин балидин чиқип кәтти. Балиму шу һаман сақайди.
19 Андин шагиртлар Әйсаниң алдиға келип: «Немә үчүн биз җинни қоғлап чиқиралмидуқ?»— дәп сориди.
20 У шагиртлириға: «Ишәнчиңлар аҗиз болғанлиғи үчүн. Силәргә һәқни ейтип қояйки, әгәр силәрдә қича уруғидәк кичиккинә иман болса, бу таққа “бу йәрдин әву йәргә көчкин” десәңлар, у көчиду вә қолуңлардин кәлмәйдиған һечқандақ иш болмайду»,— деди.
21 — —
22 Шагиртлар Җәлилийәдә җәм болғанда, Әйса уларға: «Инсан Оғлиға сатқунлуқ қилинип, у адәмләрниң қолиға тутуп берилиду
23 вә улар уни өлтүриду. Үчинчи күни у тирилиду»,— деди. Буни аңлап, шагиртлар ғәм-қайғуға патти.
24 Улар Кәпәрнаһумға кәлгәндин кейин, икки драхма* баҗни* жиққучилар Петрусниң алдиға келип: «Устазиңлар икки драхма баҗни тапшурамду?»— дәп сориди.
25 Петрус: «Тапшуриду»,— деди. У өйгә киргәндә Әйса авал униңдин: «Симун, сениңчә бу дуниядики падишалар кимләрдин баҗ алиду, өз оғуллиридинму яки башқилардинму?»— дәп сориди.
26 Петрус: «Башқилардин»,— деди. Әйса униңға: «Демәк, оғуллар баҗ тапшурмайду.
27 Бирақ баҗгирларниң чишиға тәгмәйли*, сән деңизға берип, қармақни ташла, биринчи болуп тутқан белиқниң ағзини ачсаң, бир күмүч тәңгә* чиқиду, уни елип иккимиз үчүн уларға бәргин».
Изаһәтләр
^ Яки «селиқни»
^ Сөзму сөз «баҗгирларға путликашаң болмайли».
^ Сөзму сөз «статир». Тетрадрахма дәпму аталған.
