Мәтта китави 21:1—46
21 Улар Йерусалимға йеқинлишип, Зәйтун теғидики Бәйтпаҗиға кәлгәндә, Әйса икки шагиртини әвәтип,
2 уларға мундақ деди: «Силәр алдимизда көрүнүп турған йезиға бериңлар, шу йәрдә бағлағлиқ бир ешәк билән униң йенидики тәхәйни көрисиләр. Уларни йешип, алдимға йетиләп келиңлар.
3 Әгәр бири силәргә бир немә десә: “Һәзритимизниң буларға еһтияҗи чүшти” дәңлар. Шунда у дәрһал уларни тутуп қалмай, қоюп бериду».
4 Әмәлийәттә, бу вақиә пәйғәмбәр арқилиқ ейтилған мону сөзләрни әмәлгә ашурди:
5 «Сион қизиға мундақ дәңлар: “Мана, падишайиңлар мулайимлиқ билән ешәккә, йәни жүк тошуйдиған җаниварниң балисиға минип, йениңларға келиватиду”».
6 Шагиртлар берип, Әйсаниң буйруғинидәк қилди.
7 Улар ешәк билән тәхәйни йетиләп келип, уларниң үстигә өз кийимлирини салди вә Әйса тәхәйгә минди.
8 Нурғун кишиләр кийимлирини йолға паяндаз* қилип салди, бәзилири дәрәқ шахлирини кесип йолға яйди.
9 Униң алдида маңған вә кәйнидин әгәшкән халайиқ: «Әй, Худа, Давутниң әвладини қутқузғайсән! Йәһваниң исми билән кәлгән кишигә мубарәк болсун! Асмандики Худа, уни қутқузғайсән!»— дәп вақирашти.
10 Әйса Йерусалимға киргәндә, пүтүн шәһәр хәлқи тәвринип кәтти. Кишиләр: «Бу кимду?»— дәп соришатти.
11 Халайиқ: «Бу Җәлилийәниң Насирә шәһиридин болған Әйса пәйғәмбәр»,— дәп җавап беришәтти.
12 Әйса Ибадәтханиға кирип, шу йәрдә елим-сетим қиливатқанларниң һәммисини қоғлап чиқарди. У пул тегишидиғанларниң үстәллирини вә кәптәр сатқучиларниң орундуқлирини өрүп ташлиди.
13 Уларға: «Муқәддәс Язмиларда “Мениң өйүм дуа-тилавәтхана дәп атилиду” дегән сөзләр йезилған, лекин силәр уни булаңчиларниң угисиға айландуриватисиләр»,— деди.
14 Ибадәтханида қарғу вә токулар Әйсаниң алдиға кәлди вә у уларни сақайтти.
15 Алий роһанийлар вә Тәврат устазлири униң қилған мөҗүзилирини көрүп вә Ибадәтханида балиларниң: «Әй, Худа, Давутниң әвладини қутқузғайсән!»— дәп вақиришиватқанлиғини аңлап ғәзәпләнди.
16 Улар Әйсаға: «Бу балиларниң немә дәватқанлиғини аңлаватамсән?»— деди. Әйса уларға: «Аңлаватимән, силәр Муқәддәс Язмилардин “кичик балилар вә бовақларниң еғизидин өзүңгә мәдһийиләр оқуттуң” дегән сөзләрни оқумиғанму?»— деди.
17 Андин кейин Әйса улардин айрилип, шәһәрдин чиқип Бәйтанияға барди вә кечини шу йәрдә өткүзди.
18 Әтиси әтигәндә Әйса шәһәргә қайтип келиватқанда, қосиғи ачти.
19 У йол бойидики бир түп әнҗир дәриғини көрүп, униң йениға барди. Дәрәқтә йопурмақтин башқа һеч нәрсини тапалмай, дәрәққә қарап: «Буниңдин кейин мәңгү мевә бәрмигәйсән»,— деди. Әнҗир дәриғи шу ан қуруп кәтти.
20 Буни көргән шагиртлар һаң-таң болуп: «Әнҗир дәриғи қандақларчә тезла қуруп кәтти?»— дәп сорашти.
21 Әйса уларға мундақ җавап қайтурди: «Силәргә һәқни ейтип қояйки, әгәр ишәнчиңлар болса вә гуман қилмисаңлар, мән әнҗир дәриғигә қилғанни силәрму қилипла қалмай, һәтта бу таққа “қозғал, деңизға ташлан!” десәңлар, дегиниңлардәк болиду.
22 Ишәнч билән дуа қилиңлар, тилигәнлириңларниң һәммисигә еришисиләр».
23 Әйса Ибадәтханиға кирип, кишиләргә тәлим беривататти. Алий роһанийлар вә хәлиқ ақсақаллири униң алдиға келип: «Сән бу ишларни қайси һоқуққа тайинип қиливатисән? Саңа бу һоқуқни ким бәрди?»— дәп сорашти.
24 Әйса җавап берип мундақ деди: «Мәнму силәрдин бир ишни сорап бақай, әгәр маңа ейтип бәрсәңлар, мәнму бу ишларни қайси һоқуққа тайинип қилидиғанлиғимни ейтип беримән.
25 Йәһия пәйғәмбәргә чөмдүрүш һоқуқини ким бәргән? Асмандики Худаму яки инсанларму?» Улар өз ара мәслиһәтлишип: «Әгәр Худа бәргән десәк, у бизгә: “Ундақта, силәр немә үчүн униңға ишәнмидиңлар?”— дәйду.
26 Бирақ “инсанлар бәргән десәк”, биз хәлиқтин қорқимиз, чүнки улар Йәһияни пәйғәмбәр дәп қарайду»,— дейишти.
27 Буниң билән улар Әйсаға: «Билмәймиз»,— дәп җавап беришти. Әйсаму уларға: «Ундақта, мәнму бу ишларни қайси һоқуққа тайинип қиливатқанлиғимни ейтмаймән»,— деди.
28 «Силәр буниңға қандақ қарайсиләр? Бир адәмниң икки оғли бар екән. У биринчисигә: “Оғлум, бүгүн сән үзүмзарлиққа берип ишлигин”,— дәпту.
29 Бу оғул: “Бармаймән”,— дәп җавап берипту. Лекин у кейинирәк пушайман қилипту вә берипту.
30 У адәм иккинчи оғлиғиму шундақ дәпту, бу оғли: “Мақул дада, мән барай”,— дәпту, лекин бармапту.
31 Бу иккисидин қайсиси атисиниң ирадиси бойичә иш қилди?» Улар: «Биринчи оғли»,— дәп җавап бәрди. Әйса уларға: «Силәргә һәқни ейтип қояйки, баҗгирлар* вә паһишиләр Худа Падишалиғиға силәрдин авал кириду.
32 Чүнки Йәһия келип, силәргә һәққанийәт йолини көрсәткән болсиму, силәр униңға ишәнмидиңлар. Лекин баҗгирлар билән паһишиләр униңға ишәнди. Һәтта силәр буни көрүп турупму товва қилмидиңлар вә униңға ишәнмидиңлар.
33 Йәнә бир тәмсилни аңлаңлар: бир йәр егиси бар екән. У үзүмзарлиқ бәрпа қилип, әтрапини қоршапту. Үзүмзарлиққа шарап көлчиги қаздурупту вә бир мунар яситипту. Кейин әшу үзүмзарлиқни бағвәнләргә иҗаригә берип, өзи жирақ бир жутқа кетипту.
34 Һосул жиғиш пәйти кәлгәндә, мевиләрни үзүп келиш үчүн өз қуллирини иҗарикәшләрниң алдиға әвәтипту.
35 Лекин иҗарикәшләр униң қуллирини тутувелип, бирини уруп-соқупту, бирини өлтүрүветипту, йәнә бирини чалма-кесәк қилипту.
36 Үзүмзарлиқниң егиси бу қетим илгирикигә қариғанда техиму көпирәк қуллирини әвәтипту. Бирақ иҗарикәшләр уларғиму шундақ муамилә қилипту.
37 Ахирида у: “Улар оғлумни һөрмәт қилар”,— дәп өз оғлини иҗарикәшләрниң алдиға әвәтипту.
38 Лекин униң оғлини көргән иҗарикәшләр өз ара мәслиһәтлишип: “Бу мирасхор, келиңлар, уни өлтүрүветип, мирасини еливалайли”,— дейишипту.
39 Улар уни тутуп, үзүмзарлиқниң сиртиға сөрәп чиқип, өлтүрүветипту.
40 Бундақ әһвалда үзүмзарлиқниң егиси кәлгәндә, у иҗарикәшләрни немә қилиду?»
41 Улар Әйсаға: «Бу иҗарикәшләр рәзил болғачқа, улар пүтүнләй йоқитилиду вә үзүмзарлиқни өз вақтида мевилирини тапшуридиған башқа кишиләргә иҗаригә бериду»,— дәп җавап беришти.
42 Әйса уларға мундақ деди: «Муқәддәс Язмилардики мону сөзләрни оқумиғанму: “Қурулушчилар ташлавәткән таш қурулушниң бурчәк теши болуп қалди. Бу бизниң көзүмиздә һәқиқәтән әҗайип бир мөҗүзидур. Буни қилған Йәһвадур”.
43 Шуниң үчүн силәргә ейтип қояйки, Худа Падишалиғи силәрдин тартивелинип, мевә беридиған башқа хәлиққә берилиду.
44 Буниңдин башқа, бу ташниң үстигә жиқилған киши парчә-парчә болуп кетиду. Таш кимниң үстигә чүшсә, уни езип ташлайду».
45 Алий роһанийлар вә пәрисийләр тәмсилләрни аңлап, Әйсаниң өзлири тоғрилиқ ейтқанлиғини чүшәнди.
46 Гәрчә улар Әйсани тутушни ойлиған болсиму, улар хәлиқтин қорқатти, чүнки хәлиқ Әйсани пәйғәмбәр дәп қаратти.
