Мәтта китави 25:1—46
25 Худа Падишалиғи* қоллириға чирақ елип, күйоғулни қарши елиш үчүн алдиға чиққан он қизға охшайду.
2 Уларниң бәши әқилсиз, бәши әқиллиқ екән.
3 Әқилсиз қизлар өз чирақлирини еливапту, лекин өзлири билән яғ еливалмапту.
4 Әқиллиқ қизлар болса, чирақлири билән биллә қачиларға яғму еливапту.
5 Күйоғул кечикип кәлгәчкә, уларниң һәммисини уйқу бесип, ахирида ухлап қапту.
6 Йерим кечидә бирлири: “Күйоғул кәлди, уни қарши елишқа чиқиңлар!”— дәп вақирапту.
7 Қизларниң һәммиси орнидин туруп, чирақлирини тәйярлапту.
8 Әқилсиз қизлар әқиллиқ қизларға: “Йеғиңлардин бизгә бериңларчу, чирақлиримиз өчүп қалай деди”,— дәпту.
9 Әқиллиқ қизлар: “Бәлким, силәргиму һәм бизгиму йәтмәй қалиду. Әң яхшиси, яғ сатқучиларға берип, өзүңлар үчүн яғ сетивелиңлар”,— дәпту.
10 Улар яғ сетивалғили кетип қалғанда, күйоғул келип қапту. Яхши тәйярлиқ қилған қизлар униң билән бирликтә той зияпитигә кирипту вә ишик тақилипту.
11 Андин кейин қалған қизларму келип: “Тәхсир, тәхсир, бизгә ишикни ечип бериң”,— дәпту.
12 Лекин күйоғул: “Мән силәргә һәқни ейтип қояйки, силәрни тонумаймән”,— дәп җавап берипту.
13 Шуниң үчүн, һошияр туруңлар, чүнки у күн вә саатни билмәйсиләр.
14 Худа Падишалиғи худди өз мал-мүлкини қуллириға тапшуруп, жирақ жутқа сәпәргә чиқмақчи болған кишигә охшайду.
15 У адәм һәрбир қулиниң қабилийитигә қарап, биригә бәш талант, биригә икки талант вә йәнә биригә бир талант берип, өзи сәпәргә чиқипту.
16 Бәш талант алған қул дәрһал берип тиҗарәт қилип, йәнә бәш талант пайда апту.
17 Икки талант алған қулму икки талант артуқ пайда апту.
18 Бирақ бир талант алған қул чиқип, йәрни колап, ғоҗайини тапшурған пулни көмүп қоюпту.
19 Амма узун вақит өткәндин кейин ғоҗайини келип, улар билән һесаплишипту.
20 Бәш талант алған қул йәнә бәш талантни қошуп елип келип: “Ғоҗайин, сиз маңа бәш талант бәргән едиңиз. Қараңа, йәнә бәш талант пайда алдим”,— дәпту.
21 Ғоҗайин униңға: “Апирин саңа, әй, яхши вә ишәнчлик қул! Мән саңа тапшурған бу азғина ишларда ишәнчлик болуп чиқтиң. Сени көплигән ишларни башқурушқа қойимән. Кәл, ғоҗайиниңниң хошаллиғиға ортақ бол”,— дәпту.
22 Арқидин икки талант алған қул келип: “Ғоҗайин, сиз маңа икки талант бәргән едиңиз. Қараңа, йәнә икки талант пайда алдим”,— дәпту.
23 Ғоҗайин униңға: “Апирин саңа, әй, яхши вә ишәнчлик қул! Мән саңа тапшурған бу азғина ишларда ишәнчлик болуп чиқтиң. Сени көплигән ишларни башқурушқа қойимән. Кәл, ғоҗайиниңниң хошаллиғиға ортақ бол”,— дәпту.
24 Ахирида бир талант алған қул келип: “Ғоҗайин, сизниң қаттиқ қол адәм екәнлигиңизни биләттим. Чүнки сиз уруқ чачмайла һосул алисиз, хаман соримайла ашлиқ жиғисиз.
25 Шуңа мән қорқуп, сизниң талантиңизни йәргә көмүп қойған едим. Мана, сизниң талантиңиз”,— дәпту.
26 Ғоҗайин униңға: “Әй, яман вә һорун қул, сән мени уруқ чачмайла һосул алидиған вә хаман соримайла ашлиқ жиғидиған адәм дәп билгән екәнсән,
27 ундақта, немә үчүн пулумни пул тегишкүчиләргә аманәткә қоймидиң? Ундақ қилған болсаң, мән қайтип кәлгәндә, униң өсүмини алаттим”,— дәпту.
28 Андин у хизмәтчилиригә: “Униң бир талантини еливелип, он таланти бар қулға бериңлар.
29 Чүнки кимдә бар болса, униңға техиму көп берилиду, шуниң билән униңда техиму көп болиду. Кимдә йоқ болса, униңда бариму елип кетилиду.
30 Бу яримас қулни сиртқа қараңғулуққа ташлаңлар, у йәрдә жиға-зар қилип, чишлирини ғучурлитиду”,— дәпту.
31 Инсан Оғли өз шан-шәриви ичидә барчә пәриштиләр билән биллә кәлгәндә, өзиниң шан-шәрәп тәхтидә олтириду.
32 Пүткүл хәлиқләр униң алдиға жиғилиду. У худди бир падичи қойлирини өшкиләрдин айриғандәк, инсанларни бир-биридин айрийду.
33 Қойларни оң йениға вә өшкиләрни сол йениға турғузиду.
34 Шу чағда Падиша оң йенидикиләргә мундақ дәйду: “Келиңлар, әй, Атам бәрикәтлигән кишиләр! Дунияниң һули селинғандин бери силәр үчүн тәйярланған Падишалиқни мирас елиңлар.
35 Чүнки ач қалғинимда, маңа тамақ бәрдиңлар, уссап қалғинимда, уссулуқ бәрдиңлар. Мусапир болуп жүргинимдә, меһмандостлуқ билән мени қарши алдиңлар.
36 Ялиңач қалғинимда, мени кийиндүрдүңлар. Кесәл болғинимда, һалимдин хәвәр алдиңлар. Зинданда болғинимда, мени йоқлап турдуңлар”.
37 Шу чағда һәққаний адәмләр униңдин: “Әй, һәзритим, биз қачан сизниң ач екәнлигиңизни көрүп, тойдурдуқ яки уссап кәткиниңизни көрүп, уссулуқ бәрдуқ?
38 Қачан сизниң мусапир болуп жүргиниңизни көрүп, меһмандостлуқ көрсәттуқ яки ялиңач қалғиниңизни көрүп, сизни кийиндүрдуқ?
39 Қачан сизниң кесәл болғанлиғиңиз яки зинданда қамалғанлиғиңизни көрүп, йоқлап турдуқ?”— дәп сорайду.
40 Падиша уларға: “Силәргә һәқни ейтсам, мошу қериндашлиримдин әң кичик биригә буларни қилған болсаңлар, маңа қилған болисиләр”,— дәп җавап бериду.
41 Андин у сол йенидикиләргә мундақ дәйду: “Әй, қарғишқа учриғанлар, мәндин жирақ кетиңлар, Шәйтан вә униң пәриштилири үчүн тәйярланған мәңгүлүк отқа кириңлар.
42 Чүнки мән ач қалғинимда, маңа тамақ бәрмидиңлар, уссап қалғинимда, маңа уссулуқ бәрмидиңлар.
43 Мусапир болуп жүргинимдә, маңа меһмандост болмидиңлар. Ялиңач қалғинимда, мени кийиндүрмидиңлар. Кесәл болғинимда вә зинданға ташланғинимда, һалимдин хәвәр елип, мени йоқлап турмидиңлар”.
44 Шу чағда улар: “Әй, һәзритим, қачан сизни ач, уссуз, мусапир, ялиңач, кесәл яки зинданда көрүп, сизгә хизмәт қилмидуқ?”— дәйду.
45 Бирақ падиша уларға: “Силәргә һәқни ейтимәнки, мошу қериндашлиримдин әң кичик биригә буларни қилмиған болсаңлар, маңа қилмиған болисиләр”,— дәп җавап бериду.
46 Улар мәңгүгә йоқ қилиниду, амма һәққаний адәмләр мәңгүлүк һаятқа еришиду».
Изаһәтләр
^ Сөзму сөз «асман Падишалиғи».
