Мәтта китави 7:1—29

  • ТАҒДИКИ ВӘЗ-НӘСИҺӘТ (1—27)

    • Һөкүм қилишни тохтитиш (1—6)

    • Давамлиқ тиләш, издәш вә ишикни қеқиш (7—11)

    • Алтун қаидә (12)

    • Тар дәрваза (13, 14)

    • Мевилиридин тонуш (15—23)

    • Таш үстигә вә қум үстигә селинған өйләр (24—27)

  • Халайиқниң Әйса пәйғәмбәрниң тәлимигә һәйран болуши (28, 29)

7  Башқиларни һөкүм қилмаңлар. Шундақ болғанда, силәрму һөкүм қилинмайсиләр.  Силәр башқиларни қандақ һөкүм қилсаңлар, башқиларму силәрни шундақ һөкүм қилиду. Силәр башқиларға қандақ муамилә қилсаңлар, башқиларму силәргә шундақ муамилә қилиду.  Немә үчүн қериндишиңниң көзидики кичиккинә саманни көрүп, өз көзүңдики лим яғачни көрмәйсән?  Өз көзүңдә лим яғач турса, қандақму сән қериндишиңға “Көзүңдики саманни еливетәй” дәп ейталайсән?  Әй, сахтипәз*! Авал өз көзүңдики лим яғачни еливәт, андин қериндишиңниң көзидики саманни ениқ көрүп еливетәләйсән.  Иштларға муқәддәс нәрсини бәрмәңлар вә мәрвайитларни чошқиларниң алдиға ташлимаңлар, болмиса улар шуларни путлири билән дәссәп янчийду яки арқисиға бурулуп, силәргә һуҗум қилиду.  Давамлиқ тиләңлар, тилигиниңларға еришисиләр; давамлиқ издәңлар, таписиләр; давамлиқ ишикни қеқиңлар, силәргә ечилиду.  Чүнки тилигән еришиду, издигән тапиду вә ишикни қаққанларға ишик ечилиду.  Араңларда қайсиңлар оғлуңлар нан сориса, униңға таш берисиләр? 10  Яки у белиқ сориса, илан берисиләр? 11  Һәтта силәр гунакарлар*, өз пәрзәнтиңларға яхши нәрсиләрни беришни билсәңлар, ундақта асмандики Атаңлар Өзидин тилигәнләргә техиму яхши нәрсиләрни бәрмәсму? 12  Шуңлашқа, башқиларниң силәргә қандақ муамилә қилишини халисаңлар, силәрму уларға чоқум шундақ муамилә қилиңлар. Чүнки Тәврат қануни вә пәйғәмбәрләрниң тәлимлири мана шудур. 13  Тар дәрвазидин кириңлар, чүнки һалакәткә елип баридиған дәрваза кәң, йолму кәң, униңда маңидиғанлар көп. 14  Амма һаятлиққа елип баридиған дәрваза тар, йолму тар болуп, уни издәп тапидиғанлар аз. 15  Сахта пәйғәмбәрләрдин пәхәс болуңлар! Улар қой терисигә оринивелип, араңларға киривалиду, әслидә улар жиртқуч бөриләрдур. 16  Силәр уларни мевилиридин тонуйсиләр. Һечким тикәндин үзүм вә янтақтин* әнҗир жиғмайду. 17  Худди шуниңға охшаш, һәрбир яхши дәрәқ яхши мевә бериду, һәрбир яман дәрәқ яман мевә бериду. 18  Яхши дәрәқ яман мевә бәрмәйду, яман дәрәқ яхши мевә бәрмәйду. 19  Яхши мевә бәрмәйдиған һәрбир дәрәқ кесилип, отқа ташлиниду. 20  Шуниңға охшаш, сахта пәйғәмбәрләрни уларниң иш-һәрикәтлиридин тонуйсиләр. 21  Мени: “Һәзритим, һәзритим”,— дәп чақирғанларниң һәммисила Худаниң Падишалиғиға* кирәлмәйду. Пәқәт асмандики Атамниң ирадисини орунлаватқанлар кирәләйду. 22  Шундақ бир күн келидуки, нурғун кишиләр маңа: “Һәзритим, һәзритим, биз сизниң исмиңиз билән бәшарәтләрни йәткүзмидуқму? Исмиңиз билән җинларни қоғлап чиқармидуқму? Исмиңиз билән нурғун мөҗүзиләрни қилмидуқму?”— дейишиду. 23  Шу чағда мән уларға: “Силәрни әзәлдин тонумаймән! Көзүмдин йоқилиңлар, әй, яманлиқ қилғучилар*!”— дәймән. 24  Шуңлашқа, кимки бу сөзлиримгә қулақ селип, ейтқанлиримға әмәл қилса, у өйини қорам таш үстигә салған әқиллиқ кишигә охшайду. 25  Ямғур йеғип, кәлкүнләр келип яки боран-чапқунлар чиқип, шу өйни урғанда, өй өрүлүп кәтмәйду. Чүнки у қорам таш үстигә селинған. 26  Амма кимки бу сөзлиримни аңлап, ейтқанлиримни қилмиса, у өйини қум үстигә салған ахмақ кишигә охшайду. 27  Ямғур йеғип, кәлкүнләр келип яки боран-чапқунлар чиқип, шу өйни урғанда, өй өрүлүп чүшиду вә пүтүнләй вәйран болиду». 28  Һәзрити Әйса сөзлирини ахирлаштурғанда, көпчилик униң тәлимидин интайин һәйран болди. 29  Чүнки у Тәврат устазлиридәк әмәс, Худа әвәткән һоқуқи бар кишидәк тәлим бәргән еди.

Изаһәтләр

Яки «иккиүз».
Сөзму сөз «рәзилләр».
Тикәнлик өсүмлүкләрниң бир түри.
Сөзму сөз «асман Падишалиғиға».
Сөзму сөз «қанунни бузғучилар».