Амос 2:1—16

2  Йәһва Тәңри мундақ дәйду: “Моабниң үч қилмиши һәм төртинчиси үчүн Өз һөкүмимни өзгәртмәймән. Чүнки у Едум шаһиниң устиханлирини вәһшиләрчә көйдүрүвәтти.   Шуңлашқа Мән Моабқа өрт әвәтип, Кириотниң сарайлирини айимаймән. Моаб ваң-чуң ичидә, мүңгүзниң авази вә һәрбий чақириқ астида өлиду.   Мән униң һөкүмрани-сотчисини уҗуқтуримән һәм униң билән биллә барчә бәглирини”,— дәйду Йәһва.   Йәһва йәнә монуни демәктә: “Йәһуданиң тохтимас исиянлири үчүн қараримни өзгәртмәймән. Йәһудияниң аһалиси Худайи Йәһваниң Қанунини рәт қилип, Униң вәсийәтлирини көзгә илмиди. Улар атилиридәк сахта бутларниң кәйнидин жүрүп, йолидин адашти.   Шуңа Мән Йәһудаға өрт әвәтип, Йерусалимниң мәккәм мунарлирини йоқ қиливетимән!”   Йәнә Йәһва мундақ дәйду: “Исраилниң пүтмәс-түгимәс исиянлири үчүн Өз һөкүмимдин ваз кәчмәймән. Улар һәққаний кишини күмүчкә сетиватиду вә гадайни сәндәл аяқ кийими үчүн.   Исраиллиқлар намратларни лайға патуруп, жугачларға адаләтликкә йол тосаватиду. Ата билән оғли бир аял билән ятиду, шундақ қилип, улар Мениң муқәддәс исмимни булғаватиду.   Һәрбир қурбангаһниң қешида гөрүгә алған кийимләрдә ятиду вә илаһлириниң бутханилирида қийниғанлардин алған шарапларни ичиду”.   “Мән болсам, улар үчүн кедрлардәк бойлири егиз вә емәнләрдәк күчи мәккәм аморийлиқларни қиривәткән едим. Мән уларниң бешидики мевилирини вә астидики томурлирини йоқатқан едим. 10  Мән силәрни Мисирдин чиқарғанда көтирип, андин 40 жил давамида чөлдә елип маңдим. Силәргә аморийларниң йерини мирасқа тапшуруш үчүн. 11  Силәрниң оғуллириңларни пәйғәмбәрләр вә жигитлириңларни назарлар қилип, бәлгүлидим. Шундақ әмәсму, Исраил?”— дәйду Йәһва. 12  “Амма силәр назарларға шарап ичкүзүп, пәйғәмбәрләргә бәшарәт ейтишни рухсәт қилматтиңлар. 13  Мана, шуңлашқа Мән силәрни орнуңларда миҗиветимән, кәби йолида буғдайға тошқан һарву һәммә нәрсини чәйләп миҗиғандәк. 14  Чаққан қечип кетәлмәйду, қувәтлик күчидин мәһрум болиду. Вә қәйсәр җәңчи өз һаятини қутқузулалмайду. 15  Оқ атқучи пут тирәп туралмайду, чапармән қачалмайду вә чавандаз аман қалалмайду. 16  Һәтта әң җасур әскәрләр ушбу күндә ялиңач қачиду”,— дәп ейтиду Йәһва».

Изаһәтләр