Амос 6:1—14

6  «Сион теғида мәнмәнлик қиливатқанларниң вә Самарийә теғида беғәм яшаватқанларниң, хәлиқниң арисида атақлиқ адәмләрниң вә Исраил өйи кимгә ярдәм сорап бериватқанларниң һалиға вай, вай!   Калнеға берип, қарап беқиңлар, андин бүйүк Хаматқа өтүңлар, андин филистиялиқлар истиқамәт қиливатқан Гатни көрүңлар. Улар мошу падишалиқлардин яхшимукән яки уларниң йәрлири силәрниңкидин ошуқмикән?   Силәр апәт күнини жирақ санайсиләр вә зорлуқ-зомбилиққа йол қоюватисиләр.   Пил устиханлири билән зенәтләнгән каривәтләрдә ятисиләр вә интайин қолайлиқ тахтилириңларда бәһирлинисиләр. Әң есил пахланларниң вә бодалған мозайларниң гөшлирини йәйсиләр.   Чилтарларниң сазлириға күйләрни иҗат қилип вә Давутни дорап, өзәңләргә саз әсваплирини ясайсиләр.   Йоған қәдәһләрдин шарап ичип, әң яхши яғларни сүркәйсиләр, амма Йүсүпниң жиқилғини һәққидә азирақму тәшвиш қилмайсиләр.   Шуңлашқа силәр қоғландиларниң арисида әң биринчи болуп, әсиргә маңисиләр, шуниң билән тамашиға хумарларниң шатлиғи түгәйду.   Йәһва, қошунларниң Сәрдари мундақ дәйду: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва Өзи билән қәсәм қилмақта: “Маңа Яқупниң тәкәббурлиғи нәпрәтлик вә униң мустәһкәм сарайлиридин жиркинимән. Пүтүнләй шәһәрни һәм униңдики бар нәрсини дүшмәнлириниң қолиға селип беримән.  Әгәр өйдә он киши қелип қалса, буларму өлүп кетиду. 10  Уларниң туққини келип, мурдилирини ачиқип, көйдүрүветишкә бәл бағлайду. У бу җәсәтләрни ачиққач, ичкәрки ханида қалғандин: “Йәнә бирси барму?”— дәп сорайду. Әву киши: “Йоқ”,— дәйду. Шу чағда у: “Теч тур! Һазир Йәһваниң исмини атайдиған вақит әмәс”,— дәйду. 11  Мана, Йәһва пәрман чиқарди вә чоң өй харабилиққа айлиниду, кичик өй болса, вәйран болиду. 12  Атлар қия ташлар үстидә чапамду? Яки уларни өкүзләр һайдамду? Силәр сотни оғиға айландурдиңлар вә һәққанийлиқ мевисини — әмәнгә. 13  Силәр йоқла бир нәрсә билән зоқлинип: “Биз өз күчимиз билән қудрәтликкә йәтмидуқму?”— дәйсиләр. 14  Шуниң үчүн, мана, Мән силәргә, Исраил өйи, қарши бир хәлиқни көтиримән,— дәйду Йәһва, әскәрләр Тәңри,— у силәрни Хаматниң киришидин башлап Арабадики сайғичә езиду”».

Изаһәтләр