Аюп 17:1—16
17 Мениң роһум аҗизлашти,
Күнлирим өчмәктә —
алдимда қәбирләр.
2 Үстүмдин мошу мәсхириләр
болмисиди, шу чағда көзлирим
Уларниң исияннини байқиматти.
3 Өтүнәй, мән үчүн аманәт сақлиғина,
Ким кепиллик берип,
қолини маңа созиду?
4 Сән уларниң қәлбини чүшиниктин
нери қилип, яптиң,
Шуңа уларға тәнтәнә бәрмәйсән.
5 Ким достлирини олҗиға тутса,
Шу кишиниң оғуллириниң
көзлири начарлишип, кор болиду.
6 У мени хәлиқләр үчүн тәмсил қилди,
Мән жиркиничлик затиға айландим.
7 Қайғу-жиғидин көзлирим қашаңлашти,
Барлиқ әзалирим көләңгидәк болди.
8 Диянәтликләр дәһшәткә келип һәм
Бенуқсанлар итаәтсизгә қайнайду.
9 Һәққаний өз йолини мәккәм тутиду
Вә қоли таза техиму чиңийду.
10 Силәр ишиңларни давамлаштуруңлар,
Мән бәрибир араңларда
даналиқни тапалмаймән.
11 Күнлирим өтүп, нийәтлирим бузулди,
Жүригим һис-туйғулири һәр ян учти.
12 Улар түнни күнгә айландурмақчи,
Уларниң йоруғи зулмәткә йеқиндур.
13 Әгәр ойлисам, гөр маңа өй болиду,
Қараңғулуқта орун көрпәмни салимән.
14 Йәликкә: “Сән мениң атам”,
Қурутқа: “Сән мениң анам
вә қериндишим”,— дәймән.
15 Әнди нәдә мениң үмүтлирим?
Мениң арминимни ким көрәлисун?
16 У қабирстан чөлигә чүшиду,
Һәммимиз йәр туприғида
тинич тапқанда».
