Даниял 3:1—30
3 Шаһ Нәбуқәднәсәр бир йоған алтун һәйкәлни ясиди, униң егизлиги 60 җәйнәк вә кәңлиги 6 җәйнәк еди. У уни Бабил өлкисидики Дураһ түзлиңидә орнатти.
2 Андин шаһ Нәбуқәднәсәр сатрапларға яки өлкә башчилириға, башлиқларға, һакимларға, мәслиһәтчиләргә, ғәзничиләргә, сотчиларға, сот идарисиниң әмәлдарлириға вә башқа өлкиләрниң әмәлдарлириға у қойған һәйкәлниң тәнтәнилик ечилишиға келишни әмир қилди.
3 Сатраплар, башлиқлар, һакимлар, мәслиһәтчиләр, ғәзничиләр, сотчилар вә пүткүл өлкиләрниң әмәлдарлири шаһ Нәбуқәднәсәр орнатқан һәйкәлниң ечилишиға жиғилип, униң алдида турушти.
4 Шу чағда җакалиғучи жуқури авазда: «Силәргә, һәрхил хәлиқләрдин болған вә һәрқандақ тилларда сөзләйдиған инсанларға, мундақ пәрман берилмәктә:
5 силәр карнәй, нәй, қалун, ғеҗәк, чилтар, арфа һәм башқа саз әсваплириниң авазини аңлиған заман силәр тизлинип, Нәбуқәднәсәр шаһ орнатқан алтун һәйкәлгә тазим қилишиңлар лазим.
6 Ким тизлинип, ибадәт қилмиса, у киши шу мәзгилдә чоқум лавулдап көйүватқан хумданға ташлиниду!»— дәп җакалиди.
7 Шуңлашқа карнәйниң, нәйниң, қалунниң, чилтарниң, арфаниң вә башқа саз әсваплириниң авази чиққанда, һәрхил хәлиқләрдин болған кишиләр тизлириға жиқилип, шаһ Нәбуқәднәсәр қойған алтун һәйкәлгә сәҗдә қилди.
8 Шу чағда бирмунчә халдийлар шаһқа мураҗиәт қилип, йәһудийларни әйипләшкә башлиди.
9 Улар Нәбуқәднәсәргә: «Шаһимиз, мәңгү яшисила!
10 Сили, алийлири, шуңдақ буйруқ чиқардила, карнәйниң, нәйниң, қалунниң, ғеҗәкниң, арфаниң, чилтарниң һәм башқа саз әсваплириниң авазини аңлиған һәрким тизиға жиқилип, алтун һәйкәлгә сәҗдә қилиши лазим.
11 Әгәр, ким тизлинип ибадәт қилмиса, лавулдап көйүватқан хумданға ташлиниду дедила.
12 Лекин силири Бабил өлкисини башқурушқа қойған йәһудийлар — Шадрак, Мешак вә Әбәднего алийлири билән һесаплашмайватиду. Ушбу кишиләр һөрмәт көрсәтмәй, силириниң худалириға ибадәт қилмай, силири орнатқан алтун һәйкәлгә сәҗдә қилмиди»,— дейишти.
13 Нәбуқәднәсәр ғәзәпкә толуп вә қәһәрлинип, Шадрак, Мешак вә Әбәднегони әкелишни буйриди. Шуниң билән улар шаһниң алдиға кәлтүрүлди.
14 Нәбуқәднәсәр улардин мундақ дәп сориди: «Силәр, Шадрак, Мешак вә Әбәднего, мениң худалиримға хизмәт қилиштин вә мән орнатқан алтун һәйкәлгә сәҗдә қилиштин баш тартқиниңлар растму?
15 Демәк, әгәр силәр тәйяр болсаңлар, карнәй, нәй, арфа, чилтар, ғеҗәк һәм башқа тарлиқ әсвапларниң авазини аңлиғанда, тизлинип, мән орнатқан һәйкәлгә сәҗдә қилиңлар! Амма, әгәр силәр буни қилмисаңлар, у чағда лавулдаватқан дәһшәтлик хумданға һазирла ташлинисиләр! Шу чағда қайси бир худа силәрни мениң қолумдин қутқузиду?»
16 Җававән Шадрак, Мешак һәм Әбәднего шаһқа мундақ деди: «Шаһ Нәбуқәднәсәр, бизгә буниңға җавап беришниң һаҗити йоқ.
17 Әгәр бизни көйүватқан хумданға ташлиса, биз хизмәт қиливатқан Худайимиз бардур. У бизни униңдин һәм силиниң қолидин, алийлири, қутқузулайду.
18 Лекин бундақ болмисиму, алийлири, силигә шу нәрсә мәлум болсунки, биз бәрибир силиниң илаһлириға хизмәт қилмаймиз һәм сили тиклигән һәйкәлгиму сәҗдә қилмаймиз».
19 Ушбу мәзгилдә Нәбуқәднәсәрниң шунчилик аччиғи кәлдикин, һәтта униң чирайи қәһридин өзгирип кәтти. У нәпритидин хумданни адәттикидин йәттә һәссә қаттиғирақ қизитишни буйриди.
20 Андин бирнәччә қувәтлик әскәргә Шадрак, Мешак, Әбәднегони мәккәм бағлитип, таза қизиған хумданға ташлатқузди.
21 Улар бу әрләрни бағлап, бар кийимлиридә, йепинчилирида, башкийимлиридә хумданға ташлиди.
22 Шаһниң җиддий буйруғи бойичә хумдан әҗайип күчлүк қиздурулғанлиқтин, мәзкүр кишиләр, Шадрак, Мешак һәм Әбәднего үстидин әмирни орунлиғанлар, мошу ялқундин һалак болди.
23 Үчилиси, Шадрак, Мешак вә Әбәднего бағланған түридә лавулдиған хумданға ташланди.
24 Азғина вақит өтмәй, шаһ Нәбуқәднәсәр һәйранлиқта орнидин чапсан турғач, қорқунуч аламитидә өз әмәлдарлиридин: «Биз бағланған үчини отқа ташлимидуқму?»— дәп сориди. Улар җававән: «Дәл шуңдақ, шаһимиз»,— дейишти.
25 Бирақ шаһ: «Лекин мән төрт бағланмиған кишини көрүватимән. Улар өртниң ичидә пүтүн һәм зиянсиз жүрмәктә, төртинчиси болса, худаларниң оғлидәк көрүниду»,— деди.
26 Нәбуқәднәсәр көйүватқан хумданниң ағзиға йеқинлишип: «Шадрак, Мешак, Әбәднего, Әң Алий Һөкүмранниң хизмәтчилири! Келиңлар, у йәрдин чиқиңлар!»— дәп чақирди. Шу чағда Шадрак, Мешак вә Әбеднего оттин чиқти.
27 Жиғилған сатраплар, башлиқлар, һакимлар вә шу йәрдә болған шаһниң барлиқ әмәлдарлири шуни байқидики, бу кишиләргә өрт һечбир зиян кәлтүрмәпту вә уларниң бешидики бирму чечи көймәпту. Йепинчилири вә башқа кийимлири һечбир өзгәрмәпту, һәтта улардин исниң пуриғиму чиқмапту.
28 Шаһ Нәбуқәднәсәр шу чағда мундақ сөзләрни ейтти: «Шадрак, Мешак һәм Әбәднеголарниң Тәңри мубарәкләнсун һәм мәдһийиләнсун! У Өз пәриштисини әвәтип, Униңға пүтүнләй тайинип, шаһниң әмрини орунлимиған қуллирини аман елип қалди. Чүнки улар өз Худайидин башқа һечкимгә, һечбир худаға ибадәт қилмаслиққа қарар қилди һәм улар буниң үчүн өлүшкиму тәйяр еди.
29 Шуңлашқа мән мундақ тохтамни чиқардим: һәрбир хәлиқтин, қәбилидин һәрқандақ тилда сөзләйдиған бирси Шадрак, Мешак вә Әбәднегониң Илаһи һәққидә яман бир нәрсини десә, у парчә-парчигә чепилип, өй-макани болса, аммивий тәрәтханиға айлиниду. Сәвәви, һечбир башқа худа ушбу Худадәк қутулдуралмайду!»
30 Шуниң билән шаһ яңливаштин Шадрак, Мешак вә Әбәднегоға Бабил өлкисидә жуқури мәңсәпләрни берип, улар техиму гүлләнди.
