Даниял 4:1—37
4 «Шаһ Нәбуқәднәсәр — һәрхил хәлиқләрдин, қәбилиләрдин һәрқандақ тилларда сөзлигүчи вә пүткүл йәр-зиминда яшиғучиларға. Силәргә течлиқ һәм гүллиниш болсун!
2 Мән силәргә мениң билән Әң Алий Һөкүмран қилған карамәтләр һәм мөҗүзиләр һәққидә баян қилишни халаймән.
3 Униң карамәтлири вә мөҗүзилири нәқәдәр улуқтур һәм қудрәтликтур! Униң Падишалиғи — мәңгүлүк һөкүмранлиқтур вә Униң егидарчилиғи әвлаттин-әвлатқидур.
4 Мән, Нәбуқәднәсәр, өз сарийимда бәхитлик яшап, паравәнлигимгә хурсән едим.
5 Бирақ бир күни мән қорқунучлуқ чүш көрдүм. Чүшүмдә мени әндишигә кәлтүргән дәһшәтлик қияпәтләрни һәм көрүнүшләрни көрдүм.
6 Шуңа мәндин чүшүмниң әһмийитини тәбир қилип беридиған Бабилниң барчә данишмәнлирини йәткүзүш буйруғи чиқти.
7 Шуниң билән алдимға каһинлар, сехирчилар, келәчәк ейтидиғанлар вә җодигәрләр йетип кәлди. Мән уларға чүшүмни баян қилдим, лекин улар маңа униң мәнасини чүшәндүрәлмиди.
8 Ахирида мениң илаһимниң шәрипигә исми Бәлтәшасар аталған Даниял кәлди. Униңда хасийәтлик худаларниң роһи болғанлиқтин, мән униңға көргән чүшүмни сөзләп бәрдим:
9 “Каһинларниң башчиси Бәлтәшасар, мән шуни билимәнки, сениңда хасийәтлик илаһларниң роһи бар вә сениң үчүн һәрбир сирни билиш қийин әмәс. Шуңлашқа мән чүшүмдә көргән вәһийләрниң мәнасини чүшәндүрүп бәр.
10 Маңа йәрниң оттурисида турған әҗайип егиз бир дәрәқ чүшүмгә кирди.
11 Ушбу дәрәқ шунчилик йоған һәм күчлүк өсти, униң чоққиси асманға тегәтти вә у зиминниң һәммә чәтлиридин көрүнүп туратти.
12 Униң йопурмақлири интайин қоюқ болуп, униңда барлиғи үчүн озуқ болушқа көп мевиләр өсәтти. Униң сайисида һайванлар яшатти, шахлирида әрш қушлири сайратти һәм униңдин барлиқ тирик җанлар озуқлинатти.
13 Мән чүшүмдики вәһийдә асмандин күзәтчиниң, муқәддәс хәвәрчиниң, чүшүватқанлиғини көрдүм.
14 У җараңлиқ авази билән: “Мәзкүр дәрәқни чепиветиңлар вә униң шахлирини путаветиңлар, униң йопурмақлирини силкип чүширип, мевилирини чечип ташлаңлар! Униң астидин һайванлар қачсун вә қушлар шахлиридин учуп кәтсун!
15 Лекин униң көтәк йилтизини йәрдә қоюп қойиңлар. У төмүр һәм мис кишәнләрдә топрақта қелип, дала кокитиниң ичидә қалсун. У асман шәбнимидин нәм елип, өсүмлүкләр арисида һайванлар билән болсун.
16 У көтәк инсан әқлидин мәһрум болуп, униңға һайванниң әқли берилиду. Шуңдақларчә үстидин йәттә вақит өтиду.
17 Буни сәгәк күзәтчиләр әмир әтти вә мундақ қарарни муқәддәс хәвәрчиләр елан қилди. Чүнки йәрдә яшиғучилар инсаний шаһлиқлар үстидин һакимийәт Әң Алий Һөкүмранға мәнсүп екәнлигини билсун вә У уни кимгә халиса, шуниңға бериду. У уни кишиләрниң арисидики әң әһмийәтсиз кишигә бериду”,— дәп ейтти.
18 Мошундақ чүшни мән, шаһ Нәбуқәднәсәр, көрдүм. Сән болсаң, Бәлтәшасар, униң мәнасини маңа чүшәндүр, чүнки дөлитимдики башқа данишмәнләр һәммиси болуп, униң әһмийитини ечип берәлмиди. Лекин сән буниңға қабил, сәвәви, сениңда хасийәтлик илаһларниң роһи бардур”.
19 Шу чағда Бәлтәшасар дәп аталған Даниял мәлум бир вақит һаң-таңлиқта туруп қалди вә униң ойлири уни қорқитатти. Шаһ сөзләп: “Бәлтәшасар, бу чүш һәм униң әһмийити сени қорқатмисун”,— деди. Бәлтәшасар җававән: “Тәхсирим, силиниң дүшмәнлиригә бу чүш һәм униң тәбири тәәллуқ болсиди!”— деди.
20 Сиз көргән дәрәқ интайин йоған һәм мустәһкәм өсүп, асманға йәтти вә уни йәрниң һәммә тәрипидин көрүшкә болатти.
21 Униң йопурмақлири қоюқ һәм зич өсүп, көплигән мевиләрни әкәлди. Бу һәммигә тамақ болуп, дәрәқниң астида дала һайванлири яшап вә шахлирида асман қушлири угилинатти.
22 Ушбу дәрәқ, алийлири, силиридур. Чүнки силири улуқ һәм қудрәтлик, бүйүклири асманғичә көтирилди вә һакимийәтлири зиминниң чәтлиригичә йәтти.
23 Андин шаһ сәгәк қузәтчини, муқәддәс хәвәрчини, байқиди. У асмандин чүшүп: “Мәзкүр дәрәқни чепип йоқитиңлар, лекин униң көтигини йәрдә қоюп қойиңлар. У төмүр билән мисқа кишәнлинип, гия ичидә топрақта қалсун. У сәмавий шәбнәмдин суғирилип, дала һайванлири һәм өсүмлүкләр арисида униң қисмити болсун. Шундақ һаләттә униң үстидин йәттә вақит өтүши керәк”,— деди.
24 Мана, алийлири, силигә намайән болған чүшниң тәбири вә мана, Әң Алий Һөкүмран тәхсирим, шаһ, үстидин чиқарған һөкүми:
25 Силини адәм җәмийитидин қоғлаветиду, шуниң билән силири һайванлар арисида яшайдила. Силини буқини баққандәк, кокат билән бақиду вә шәбнәмдин һөл болидула. Йәттә вақит өткәндин кейин силири шуни чүшинисила, инсан шаһлиқлири үстидин һакимийәт Әң Алий Һөкүмранға мәнсүп һәм У кимгә беришни халиса, шуниңға бериду.
26 Бирақ дәрәқтин көтәк йилтизлири билән қоюшни әмир қилинғанлиқтин, шаһлиқ силири асман һоқуқини етирап қилғандин кейин, силиригә қайтурулиду.
27 Ейтмақчи, тәхсирим, мениң мәслиһитимни қобул қилсила. Гуна өткүзүшни тохтитип, дурус иш қилсила, башқа яманлиқ өткүзмәй, җапа тартиватқанларға рәһим-шәпқәтлик болсила. Бәлким, силиниң аманлиғи йәниму созулар”».
28 Мана, мошуниң барлиғи шаһ Нәбуқәднәсәр билән йүз бәрди.
29 Он икки ай өткәндин кейин шаһ Бабилдики сарийиниң өгүзидә сәйлә қилип жүрәтти.
30 Шу чағда у мундақ деди: «Мана бу, бүйүк Бабил, шаһниң пайтәхти. Уни мән қудритимниң күчи билән салдим вә өз шөһритимни һәм улуқлиғимни көрситиш үчүн қурдум!»
31 Шаһ техи гепини түгитип үлгәрмәй, әрштин бир аваз аңланди: «Һәй, шаһ Нәбуқәднәсәр, әнди һөкүмни аңла: “Шаһлиқ сениңдин тартивелинди.
32 Сени адәмләрдин қоғлаветиду һәм сән һайванлар билән әнди яшайсән. Сени өкүзләрни кокат билән баққандәк бақиду, үстүндин шуңдақларчә йәттә вақит өтиду. Шу дәвир давамида һәммәйлән инсан шаһлиқлири үстидин һакимийәтниң Әң Алий Һөкүмранға мәнсүп екәнлигини һәм У кимгә бәргүси кәлсә, шуниңға беридиғинини тонуп-йетисән”».
33 Шу мәзгилдила мәзкүр сөз Нәбуқәднәсәрдә әмәлгә ашти. Уни адәмләрдин қоғлавәтти, у чөп-гияни өкүзләрдәк йеди һәм униң тени асман шәбнимидин нәмләнди. Униң чачлири бүркүтниң пәйлиридәк узун өсти вә униң тиймақлири қушларниң тирнақлириға охшап кәтти.
34 «Бу вақит өткәндин кейин мән, Нәбуқәднәсәр, көзлиримни асманға қараттим вә маңа әқил-һошим қайтти. Мән Әң Алий Һөкүмранға миннәтдарлиғимни изһар қилип, Уни махтап, мәңгү Яшиғучини мәдһийилидим. Сәвәви, Униң һөкүмдарлиғи әбәдий-әбәт вә Униң Падишалиғи барлиқ әвлатларға!
35 Йәр-зиминда истиқамәт қилғучи һәммәйлән Униң алдида һечнәрсә әмәстур. У Өз ирадиси бойичә асманда яшиғучилар һәм йәрдә болғанлар билән иш тутиду. Униң қолини тутувелип яки Униңға кашила қилип: “Сән немә қиливатисән?”— дәйдиған бирсиму йоқтур.
36 Шу вақиттила әс-һошим маңа қайтурулди һәм мән яңливаштин шаһлиқ шәрипимгә, бүйүклигимгә һәм шан-шөһритимгә егә болдум. Әмәлдарлирим һәм мәшһур бәглирим мени издәп тапти вә мән қайтидин шаһлиғимни башқуруп, техиму көтирилдим.
37 Әнди мән, Нәбуқәднәсәр, асманларниң Падишасини махтаймән, мәдһийиләймән һәм апирин әйләймән, чүнки Униң барчә ишлири һәқиқәттур вә Униң һәммә йоллири адилдур! У Өз һоқуқида тәкәббур жүргәнләрниң һәммисини пәсәйтишкә қабилдур».
