Зәбур 103:1—22

Давутниң нахшиси. 103  Җеним, Йәһвани мәдһийилә вә ич-қарним Униң муқәддәс исмини махтисун!   Җеним, Йәһва Тәңрини мубарәклә, Униң қилған яхшилиқлирини унтума.   У сениң һәммә гуналириңни кәчүрүп, Барлиқ аҗизлиқлириңни сақайтиду.   Җениңни қәбирдин сақлап, изгүлүк Вә рәһимлик билән сени қоршайду.   Барлиқ һаятиңни яхшилиқлар билән Тойғузуп, сени бүркүттәк күчлүк қилиду.   Йәһва һәққанийларчә езилгәнләрни Һөкүп қилип, адаләтликни тикләйду.   У Өз йолини Мусаға ечип бәргән, Исраил оғуллириға Өз ишлирини.   Йәһва шәпқәтлик вә һисдашлиқ, Ғәзәпкә алдиримайдиған һәм Вапа муһәббәткә толғандур.   У узақ нәпрәтләнмәйду вә Мәңгү ачиқланмайду.  10  Биз билән гуналиримиз бойичә Иш тутмайду вә биз лайиқ Болған җазани қолланмайду.  11  Бирақ асман йәрдин қанчә егиз болса, Шундақла Униң вапа көйүми Униңдин әймәнгәнләргә төкүлиду.  12  Шәриқ ғәриптин қанчә жирақ, шундақ У биздин қилмишларни жирақ қилди.  13  Ата оғуллириға қандақ рәһимдиллиқ болса, шундақ Йәһва Униңдин қорқуп сөйгәнләрни айайду.  14  Чүнки У бизниң тәркивимизни билгәч, Бизниң топа екәнлигимизни әстә тутиду.  15  Камилсиз инсанниң өмри кокаттәк, У даладики гүлдәк ечилиду.  16  Лекин шамал чиқса, у уни учартип Әкетиду вә униң орни уни тонумайду.  17  Амма Йәһваниң меһир-шәпқити Униңдин қорққанларға әбәттин-әбәт, Униң һәқиқити уларниң әвладиға очуқ.  18  Келишимгә садиқларни вә Униң вәсийәтлирини Тиришчанлиқ билән Орунлиғучиларни У сөйиду.  19  Йәһва самада Өз тәхтини тәстиқлиди вә Униң Падишалиғи һәммигә егә.  20  Йәһвани мәдһийиләңлар, барчә Униң қувәтлик Пәриштилири! Улар Униң Сөзини авазиға Беқинип, әмәлгә ашуриду.  21  Йәһвани мубарәкләңлар, Униң бар Әскәрлири, Униң хизмәтчилири! Силәр, ирадисини орунлаватқанлар.  22  Йәһваға апирин әйләңлар, Униң яратмилири, Униң һөкүмранлиғиниң пүткүл җайлиридики, Мәвҗудатлар! Мениң җеним, Йәһва Илаһимни Пүтүн вуҗудиңдин махтиғин!

Изаһәтләр