Зәбур 110:1—7
Давутниң күйи.
110 Йәһва мениң Һакимдаримға: «Мениң оң
Тәрипимдә олтарғин, Мән сениң барлиқ
Дүшмәнлириңни айиғиң астиға
Қоймиғичә»,— деди.
2 Йәһва саңа Сиондин күч һасисини узитиду.
У саңа: «Дүшмәнлириң арисида һөкүмранлиқ
Қил»,— деди.
3 Сениң хәлқиң муқәддәс гөзәлликтә җәң күнүңдә
Тәйярлиқ билән маңиду. Сениң яшлириң таң
Туққан шәбнәмдәк пақирап туруп жүриду.
4 Йәһва қәсәм ичти вә өкүнмәйду: «Сән — мәңгү
Роһанийсән, Мәлкисадиққа охшаш башроһаний!»
5 Йәһва Яратқучи оң тәрипиңдә болиду.
У ғәзәп күнидә шаһларни уҗуқтуриду.
6 Барлиқ хәлиқләрни сотлап, йәрни
У җәсәтләргә толтуриду. Кәң-таша зиминниң
Башқурғучисини У һәммәйлән көзичә җазалайду.
7 Һакимдар өз йолида өстәңдин су
Ичип, бешини егиз көтириду.
