Зәбур 143:1—12
Давутниң нахшиси.
143 Йәһва Рәббим, дуайимни аңлап, ярдәм
Тоғрилиқ илтиҗамни қобул қилғина.
Сән садиқлиғиң һәм һәққанийлиғиң
Түпәйли маңа җавап бәргинә.
2 Өз қулуң билән сотлашмиғина, чүнки һечким
Сениң алдиңда өзини ақлалмайду.
3 Дүшмән мени қоғлаватиду, у җенимни
Тупраққичә чәйләвәтти. У мени зулмәткә
Киргүзүп, нәвақ өлгәнләргә охшатти.
4 Мәндә роһум чүшүп, жүригим
Қайғуда тохтаватқандәк болди.
5 Қедимий күнләрни әскә елип,
Ишлириңни мулаһизә қиливатимән.
Қоллириң әмәллиригә тәһлил жүргүздим.
6 Саңа қоллиримни көтәргәч, көңлүм Сени
Қағҗирап кәткән йәрдәк күтүватиду. (Селаһ)
7 Тезирәк маңа җавап қайтурғина,
Йәһва, чүнки күч-мағдирим йоқиди.
Мәндин йүзүңни йошурмиғина, болмиса,
Мән өлүкләргә охшап кетимән!
8 Өзәңниң вапа муһәббитини әтигән
Көрсәткинә, чүнки Саңа үмүт арттим.
Меңишқа тегиш йолумни бәлгүләп бәргинә,
Чүнки җенимни Саңа беғишлидим.
9 Йәһва Атам, қаршилашқучилардин ниҗат
Қилғин, сәвәви, Сән мениң Һимайичим.
10 Мени ирадәңни орунлашқа үгәткин,
Чүнки Сән мениң Худайимимдур.
Илтипатлиқ роһуң мени башқуруп,
Тоғра йолда елип маңсун.
11 Йәһва, Өз исмиңға бенаән һаятимни
Сақлап қалғина. Һәқиқитиң бойичә
Қистаңчилиқтин мени чиқарғина.
12 Вападар меһир-муһәббитиң түпәйли
Дүшмәнлиримни җим-җит қилғина.
Тәқиплигүчиләр барлиғини уҗуқтурғин,
Чүнки мән Сениң хизмәтчиңдур.
