Зәбур 61:1—8

Хор башчисиға. Тарлиқ саз әсвавида. Давутниң зәбур-нахшиси. 61  Оһ Худа, пәриядни аңлиғина! Дуайимға қулақ салғина.   Йәрниң четидин Саңа налә қиливатимән, Қәлб ағришида. Егиз теғиңға әкәткинә,   Чүнки Сән панагаһим, дүшмәнниң көзидә Сән мениң чиң мунарим.   Мән чедириңда мәңгү яшай, Қанатлириң астида арам тапай. (Селаһ)   Чүнки Сән, Илаһим, мениң қәсәмлиримни Аңлидиң вә исмиңни һөрмәтләйдиғанларниң Мирасини маңа бәрдиң.   Падиша күнлиригә күн қошқин һәм униң мубарәк Жиллирини Әвлаттин-әвлатқичә узартқин.   У Худайиниң алдида әбәт падишалиқ қилсун. Шәпқәт вә һәқиқәткә уни күзитишни буйриғин.   Шуңа мән дайим исмиңни күйләймән, Күндин-күнгә вәдилиримни орунлаймән.

Изаһәтләр