Зәбур 63:1—11
Давутниң Йәһудия чөлидә язған нахшиси.
63 Илаһим, Сени тәшна күтимән, чүнки Сән мениң
Рәббим. Җеним Сени сеғинип кәтти.
Мән ушбу қурғақ һәм җансиз, сусиз йәрдә
Саңа интилимән.
2 Мән Сени муқәддәс җайиңда көргән болар едим,
Қадирлиғиң билән шөһритиңни.
3 Сениң садиқ муһәббитиң һаятлиқтинму әвзәлдур,
Шуңа еғизлирим дайим Сени мәдһийиләйду.
4 Сени пүткүл өмрүм махтаймән. Исмиңни чақирип,
Асманға қоллиримни дуада көтиримән.
5 Сән мени әң есил таам билән тойдурдиң, мән
Тәнтәниләп, Саңа апирин әйләймән!
6 Мән Сени кечилири ятқанда әскә елип,
Сән һәққидә дайим мулаһизә қилимән.
7 Сәвәви, Сән мениң Ярдәмчим, қанатлириңниң
Сайисида мән шат-хорам үндәймән.
8 Саңа җеним чаплашти, оң қолуң мени
Мәккәм коллап тутуватиду.
9 Һалакитимни издигәнләр өзлири
Йәр бағриға чүшүп кетиду.
10 Улар қиличниң қурвини болуп,
Чил бөриләрниң озуғи әмәсму?
11 Падиша Худайи униң үчүн қилғиниға
Хурсән болиду. Тәңри билән қәсәм ичкәнләр
Шатлиниду, алдамчилар несиви — уларниң
Еғизлири йепилиду.
