Зәбур 7:1—17
Давутниң жиға нахшиси. У уни Йәһваға Бениамин қәбилисидин
Кушниң сөзлиригә нисбәтән ейтқан еди.
7 Худайим Йәһва! Саңа таяндим, маңа барчә
Тәқиплигүчиләрдин арам бәргинә.
2 Чүнки дүшмән ширдәк җенимни жиртип,
Қутқузғучи йоқтәк һалак қилмисун.
3 Тәңрим Йәһва! Әгәр мән хата иш қилған болсам
Яки қоллиримда адилсизлиқ болса,
4 Әгәр достумға яхшилиққа яманлиқ билән
Җавап бәргән болсам, яки маңа
Қаршилашқучиниң мүлкини тартивалсам,
5 Унда дүшмән җенимни издисун һәм тепип,
Уни йәргә тиқсун һәм шөһритим чаңда ятсун.
(Селаһ)
6 Аһ, Йәһва, ғәзивиңдә көтирилгинә!
Қоғлиғучилиримниң һәддидин ташқири
Әдәп кәткәнлигигә қарши чиққина.
Мениң үчүн ойғинип, Өз сотиңни башлиғина.
7 Хәлиқләрдин нурғун қәбилиләр Сениң
Әтрапиңға жиғилиду, уларниң үстидин
Әрштә туруп бәргинә.
8 Йәһва хәлиқләрни сотлайду. Маңа Йәһва
Һәқиқитим вә нуқсансизлиғим бойичә
Несивини бериду.
9 Өтүнимән, рәзилләр зулуми қийилсун,
Һәққанийларни болса, қувәтлигинә, чүнки
Сән жүрәкләр билән бөрәкләрни синайсән!
10 Мән үчүн қалқан — Худадин,
У қәлби диянәтләрниң Ниҗати.
11 Рәбб — Һәқ Сотчидур.
Һәр күни У назарәт қилиду.
12 Әгәр яман җөндәлмисә, У қиличини қарши
Биләйду, оқ-ясини униңға қаритиду.
13 У өлүм қураллирини тәйярлайду,
Оқлирини көйүдиған қилиду.
14 Мана, қилмишкәр явузлуқни башлап,
Зулумлуқни қилип, ялғанлиқ туғди.
15 У ора колиди, лекин шу
Ориға өзи жиқилди.
16 Униң вәһшилиги бешиға чүшти
Вә яманлиғи өзигә қайтти.
17 Йәһвани Униң һәқлигигә бенаән махтаймән
Һәм Йәһваниң исмини мәдһийиләймән!
