Зәбур 75:1—10

Хор башчисиға. «Һалак қилма» аһаңиға. Асавниң нахшиси. 75  Тәңри, Сени биз мәдһийилигәч, Саңа Миннәтдармиз. Исмиң бизгә йеқиндур, Сениң тоғрилиқ мөҗүзилириң баян қилмақта.   Сән ейттиң: «Мән вақитни бәлгүләп, Адил сотни жүргүзимән.   Йәр-зимин барлиқ турғунлири билән тәврәнгәндә, Мән униң һуллирини тутуп турдим». (Селаһ)   Мәнсәппәрәсләргә мундақ дедим: «Аброй Талашмаңлар!» вә қанунсизларға: «Күчүңлар Билән һечқачан көрәңлимәңлар!   Мүңгүзлириңларни егиз көтәрмәңлар Һәм чоңчи сөзлимәңлар,   Чүнки шәриқтин вә ғәриптин яки җәнуптин Аброй-атақ кәлмәйду.   Лекин Худа Һөкүмчидур, У бирсини Пәсәйтиду, йәнә башқа бирини көтириду.   Йәһваниң қолида қача бар, Униңда шарап қайнап Туриду. У уни толтуруп, йәрдики барчә Явузларға ичкүзиду. Улар уни ахириғичә ичиду, Һәтта униң қалдуқлириғичә».   Мән болсам, мәңгү вәз қилимән, Яқуп Худасини нахшида махтаймән.  10  Чүнки У мундақ демәктә: «Беқанунларниң Барчә қувитини сундуруп, һәққанийларниң Қудритини күчләндүримән».

Изаһәтләр