Зәбур 8:1—9

Хор башчисиға. Гат саз услуби. Давутниң күйи. 8  Йәһва, бизниң Пәрвәрдигаримиз! Сениң исмиң Пүткүл йәр йүзидә нәқәдәр улуқтур! Сениң Бүйүклигиң әршләрдин қанчилик артуқтур!   Бовақлар билән гөдәкләр еғизидин Сән Өзәңгә Мәдһийә қурдуң. Саңа қарши турғанларни, Дүшмән һәм исиянчини теч қилдиң.   Асманлириңға, бармақлириңниң ишиға, Сән орнатқан ай билән юлтузларға Қариғанда, мундақ ойлаймән:   У чағда адәм балиси у ким? Сән уни есиңға Алидиған инсан оғли у ким? Сән уни дайим йоқлайдиған, у ким?   Сән уни пәриштилириңдин кичиккинә төвән Қойдуң, шәрәп һәм гөзәл билән ясандурдиң.   Уни қоллириң ишлири үстидин ғоҗайин қилип, Һәммә нәрсини униң айиғиға қоюп бәрдиң:   Қой һәм буқиларни, барлиқ мални вә Явайи һайванларниң һәммисини,   Асман қушлири вә деңиз белиқлири, Муһит йоллири билән үзгүчиләрни.   Йәһва, бизниң Илаһимиз! Сениң исмиң Пүткүл зиминда улуқтин-улуқтур!

Изаһәтләр